วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1649

“นี่คือหนังสือสวรรค์?”

เยี่ยชิวรู้สึกค่อนข้างไม่เชื่อ

เขาจ้องมองไปที่กระดูกสีขาวอยู่ครู่หนึ่ง และพบว่ามันเป็นเพียงกระดูกสีขาวปกติ ไม่มีอะไรพิเศษ

“คุณคิดผิดหรือเปล่า?” เยี่ยชิวถาม

หลินต้าเหนี่ยวกล่าวว่า “ตอนแรกฉันก็คิดเหมือนกันว่ามันเป็นเพียงกระดูกสีขาว แต่เทียนจียืนยันว่ากระดูกสีขาวเหล่านี้เป็นหนังสือแห่งสวรรค์ หลังจากนั้นไม่นาน เว่ยอู๋จี้และคนอื่นๆ ก็มาถึงและเริ่มต่อสู้เพื่อแย่งชิงมัน"

เว่ยอู๋จี้และคนอื่นๆ อีกสองสามคนมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา พวกเขาต่อสู้เพื่อยึดมันไว้ ก็บ่งชี้ว่ากระดูกสีขาวเหล่านี้จะต้องไม่ธรรมดา

มันเป็นหนังสือสวรรค์ เยี่ยชิวมองไม่ออกจริงๆ

“เทียนจี กระดูกสีขาวชุดนี้เป็นหนังสือสวรรค์จริงหรือ?” เยี่ยชิวถาม

“ใช่” โม่เทียนจีตอบ จากนั้นเขาก็เดินขึ้นไปที่กระดูกสีขาวและกัดนิ้วกลางของเขา

หยด!

เลือดหยดหนึ่งตกลงบนกระดูกสีขาว

ทันใดนั้น กระดูกสีขาวก็ดูดซับเลือด และในเวลาต่อมา พวกมันก็กลายเป็นผงดังสนั่น

สิ่งที่รู้สึกน่าขนลุกคือ ผงไม่กระจายตัวแต่ไหลอย่างรวดเร็วบนพื้น ก่อตัวเป็นตัวอักษรที่เปล่งประกายหลายตัว

“ภูเขาเหิงต้วน โอกาสสูงสุด ผู้มีโชคชะตาจะได้รับมัน!”

ตัวอักษรที่ส่องแสงอยู่บนพื้นเป็นเวลาน้อยกว่าสิบวินาทีก่อนจะสลายไปพร้อมกับสายลม

อมตะชางเหม่ยกล่าวอย่างตื่นเต้น “อย่าเสียเวลาที่นี่ รีบค้นหาโอกาสสูงสุดกันเถอะ”

หลังจากพูดสิ่งนี้แล้วก็จากไป

“คุณรู้ไหมว่าภูเขาเหิงต้วนอยู่ที่ไหน?” เยี่ยชิวถาม

อมตะชางเหม่ยหยุดชั่วคราว “นั้นสิ ภูเขาเหิงต้วนอยู่ที่ไหน? ศิษย์น้อง คุณรู้ไหม?”

โม่เทียนจีส่ายหัว

“ต้าเหนี่ยว คุณรู้ไหม?” อมตะชางเหม่ยถามหลินต้าเหนี่ยว

หลินต้าเหนี่ยวตอบว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเข้าสู่ภูเขาอมตะ ดังนั้นฉันจึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสถานที่นี้เลย”

ทันใดนั้น อมตะชางเหม่ยก็รู้สึกหมดแรงและถอนหายใจ “เนื่องจากพวกเราหลายคนที่นี่ไม่รู้ว่าภูเขาเหิงต้วนอยู่ที่ไหน ดูเหมือนว่าโอกาสสูงสุดไม่ได้มีไว้สำหรับเรา...…”

ก่อนที่จะพูดจบ

เสียงของหยุนซีก็ดังขึ้นทันที “ฉันรู้ว่าภูเขาเหิงต้วนอยู่ที่ไหน?”

อะไรนะ?

ทันใดนั้น ทุกคนก็จ้องมองไปที่หยุนซี

“นางฟ้า คุณล้อเล่นหรือเปล่า?” อมตะชางเหม่ยถาม

“ฉันจะไม่ล้อเล่นเรื่องแบบนี้กับพวกคุณทุกคน” หยุนซีกล่าว “ในฐานะนิกายชั้นนำในตงฮวง นิกายดาบชิงอวิ๋นมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ทุกครั้งที่ภูเขาอมตะปรากฏขึ้น สาวกจากนิกายดาบชิงอวิ๋นจะถูกส่งเข้ามาแสวงหาโอกาส”

“ยิ่งกว่านั้น สาวกทุกคนที่กลับมาจากภูเขาอมตะจะต้องรายงานให้ผู้เฒ่าทราบเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขาที่นั่น ผู้เฒ่าบันทึกและรวบรวมเรื่องราวเหล่านี้อย่างพิถีพิถันเป็นเล่ม”

“ก่อนที่จะมาที่ภูเขาอมตะในครั้งนี้ ฉันได้อ่านคู่มือเหล่านั้นแล้ว ตามบันทึกทางตะวันออกของภูเขาอมตะ มีเทือกเขาขนาดใหญ่ที่ทอดยาวนับหมื่นไมล์ คล้ายกับมังกรคลาน สง่างามอย่างยิ่ง”

“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่กลางเทือกเขานี้มีหน้าผาปรากฏขึ้น และสถานที่นั้นเรียกว่าภูเขาเหิงต้วน”

ดวงตาของอมตะชางเหม่ยเป็นประกาย “นางฟ้า ถ้าสิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง เราแค่ต้องมุ่งหน้าไปทางตะวันออกเพื่อค้นหาภูเขาเหิงต้วน?”

หยุนซีพยักหน้า “ถูกต้อง”

“เอาล่ะจะรออะไรล่ะ รีบไปกันเถอะ” อมตะชางเหม่ยยิ้ม “ฉันเพิ่งทะลุไปถึงกึ่งกลางของขั้นต้งเทียน ร่างกายของฉันไม่สามารถทำลายได้ ดูเหมือนว่าสวรรค์จะเข้าข้างฉัน และโอกาสสูงสุดของภูเขาเหิงต้วนก็จะเป็นของฉันอย่างแน่นอน"