วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1654

หลังจากสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่า อมตะชางเหม่ยก็รีบเก็บเหรียญทองแดงออกไปแล้วหันไปมอง เพียงเพื่อเห็นหญิงสาวสวยคนหนึ่งไล่ตามร่างสีขาว

“มีคนมา!”

อมตะชางเหม่ยเตือน

ในความเป็นจริง ก่อนที่เขาจะเตือน เยี่ยชิวและหยุนซีได้สังเกตเห็นเจตนาฆ่าแล้ว

“ผู้หญิงคนนั้นคือเหยาเมิ่งจากพื้นที่เทพฮุ่นตุ้น!”

หยุนซีจำตัวตนของผู้หญิงคนนั้นได้ทันที จากนั้นมองไปที่ร่างสีขาวและอุทานด้วยความประหลาดใจ “หืม เหยาเมิ่งกำลังไล่ตามใครอยู่ ทำไมถึงได้เร็วขนาดนี้?”

เยี่ยชิวยังสังเกตเห็นร่างสีขาวและตระหนักว่าความเร็วของมันรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ เร็วเกินกว่าจะมองเห็นได้ชัดเจน

“ใครจะเร็วขนาดนี้?”

“อาจจะเป็นอู๋ฮวา?”

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เยี่ยชิวก็เปิดใช้งานตาสวรรค์ทันที

“บัซ!”

หลังจากเยี่ยชิวเปิดใช้งานตาสวรรค์ วิสัยทัศน์ของเยี่ยชิวก็ชัดเจนขึ้นทันที และเขาสามารถมองเห็นร่างสีขาวได้ชัดเจน สีหน้าประหลาดใจปรากฏบนใบหน้าของเขา “ฉันไม่คิดว่าจะเป็นเขา”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา หยุนซีก็ถามว่า “คุณรู้จักคนที่เหยาเมิ่งกำลังไล่ตามหรือเปล่า?”

“ฉันไม่เพียงแต่รู้จัก แต่เคยเห็นมาก่อนด้วย” เยี่ยชิวยิ้ม “มันคือจิ้งจอกขาวตัวน้อย”

“อะไรนะ?” หยุนซีพูดอย่างเหลือเชื่อว่า “ฉังเซิง คุณแน่ใจหรือว่าจำไม่ผิด?”

“ฉันแน่ใจว่าเป็นมันแน่นอน” เยี่ยชิวยืนยัน

หยุนซีดูงุนงงและพูดว่า “เมื่อก่อนฉันพบกับจิ้งจอกขาวตัวน้อย ฉันสังเกตมันอย่างระมัดระวังและไม่มีร่องรอยการฝึกฝนบนร่างกายของมัน แต่ตอนนี้ ความเร็วของมันเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?”

“มันอาจจะพบกับโอกาสพิเศษบางอย่างหรือเปล่า?”

เยี่ยชิวตอบว่า “ฉันไม่รู้ว่ามันมีโอกาสหรือไม่ แต่ฉันรู้ว่ามันไม่เหมาะกับเหยาเมิ่ง”

หยุนซีกล่าวว่า “เหยาเมิ่ง เป็นนักบุญหญิงแห่งพื้นที่เทพฮุ่นตุ้น และยังเป็นอัจฉริยะที่ได้ฝึกฝนขั้นต้งเทียนทั้งเก้า ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมสุนัขจิ้งจอกสีขาวตัวน้อยถึงได้ยั่วยุเธอ?”

ขณะที่หยุนซีพูดจบ พวกเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนของเหยาเมิ่ง

“ปีศาจ คิดว่าจะหนีไปไหน? มาเผชิญหน้ากับความตายซะ!” เมื่อเสียงของเหยาเมิ่งดังขึ้น มีดบินก็ยิงออกไปในอากาศราวกับสายฟ้า มีเป้าหมายที่จะฆ่าจิ้งจอกขาวตัวน้อย

ความเร็วของมีดบินเร็วเกินไป ราวกับว่ามันสามารถซ่อนตัวอยู่ในอากาศได้ ทำให้ไม่อาจคาดเดาได้

ในขณะนั้น แม้แต่เยี่ยชิวก็รู้สึกถึงอันตราย ไม่ต้องพูดถึงจิ้งจอกขาวตัวน้อยที่ถูกมีดบินไล่ล่า

“สวูช!”

มีดบินพุ่งออกไปราวกับฟ้าร้อง เข้าใกล้จิ้งจอกขาวตัวน้อยในพริบตา ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ถึงสิบเซนติเมตร

ในช่วงเวลาวิกฤติ

จิ้งจอกขาวตัวน้อยตอบสนองอย่างรวดเร็ว โดยใช้เทคนิคร่างกายที่เป็นเอกลักษณ์และความเร็วอันเหลือเชื่อ เพื่อหลบการโจมตีของมีดบินอย่างสิ้นหวัง

อย่างไรก็ตาม ขณะที่มันหลบเลี่ยงมีดบินเล่มแรก ทันใดนั้นมีดบินอีกเล่มก็ปรากฏขึ้นในอากาศข้างหน้า โดยมีเจตนาฆ่าที่รุนแรง ฟันตรงไปที่หัวของจิ้งจอกขาวตัวน้อย

มีดบินนี้ปรากฏขึ้นกะทันหันเกินไปและดุร้ายอย่างยิ่ง เมื่อจิ้งจอกขาวตัวน้อยสัมผัสได้ถึงอันตราย มีดบินก็พุ่งลงมาทางหัวของมันอย่างดุร้าย เจตนาฆ่าอันน่าสะพรึงกลัวทำให้หนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง

แม้ว่าจิ้งจอกขาวตัวน้อยจะตอบสนองอย่างรวดเร็วและหลีกเลี่ยงพื้นที่สำคัญ แต่ก็ยังถูกมีดบินโจมตีที่ด้านหลัง

“เอ้ง” สุนัขจิ้งจอกสีขาวตัวน้อยส่งเสียงกรีดร้องอันแหลมคมตกลงมาจากอากาศสู่พื้น ทิ้งรอยเลือดไว้บนหลัง แม้แต่กระดูกก็เผยออกมา เป็นภาพที่น่าตกตะลึง

เมื่อเยี่ยชิวเห็นฉากนี้ ก็ฉายแววความเย็นชาในดวงตาของเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า “คู่ควรกับการเป็นนักบุญหญิงแห่งพื้นที่เทพฮุ่นตุ้น มีทักษะค่อนข้างมากจริงๆ”

หยุนซียิ้มและกล่าวว่า “ไม่เพียงแต่การฝึกฝนของเธอจะน่าประทับใจ แต่รูปร่างของเธอยังค่อนข้างดีอีกด้วย”

“เป็นอย่างนั้นเหรอ?” ในเวลานี้เท่านั้นที่เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมองเพื่อขยายขนาดเหยาเมิ่งอย่างจริงจัง และดังที่หยุนซีพูด เหยาเมิ่งมีรูปลักษณ์ที่ดี

เหยาเมิ่งเป็นคนสูงและหุ่นดี ใบหน้าสวยงาม เธอสวมชุดยาวสีเขียวที่เข้ารูปพอดี โดยผมของเธอถูกผูกไว้ด้านหลังศีรษะ เผยให้เห็นหน้าผากที่เรียบเนียนและมีกล้าหาญระหว่างคิ้ว

เอวเรียว ขายาว โดยเฉพาะอย่างยิ่งบางส่วนของเธอ เหมือนลูกบาสเกตบอล ซึ่งเยี่ยชิวไม่เคยเห็นใหญ่ขนาดนี้มาก่อน