วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1675

“สองคนนั้นโดนคาถาซากศพที่เดินได้ หากคิดจะฆ่าพวกมันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอกนะ เยี่ยฉังเซิงรีบมาขอร้องฉันเร็วๆ แล้วฉันจะถ่ายทอดวิชาลับของเผ่าปีศาจให้เอง” จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว

“ไม่จำเป็น” เยี่ยชิวปฏิเสธอีกครั้ง มองเว่ยอู๋จี้และเหยาเมิ่งที่พุ่งเข้ามาด้วยใบหน้าที่ยังคงนิ่งสงบ

ดวงตาของจิ้งจอกขาวตัวน้อยกลอกไปมาสองรอบ ก่อนเอ่ย “งั้นนายตีฉันอีกทีสิ ขอแค่นายทุบตีฉันจนพอใจ ฉันก็จะสอนวิชาลับของเผ่าปีศาจให้นายเอง”

ให้ตายเถอะ ปีศาจจิ้งจอกตัวนี้ชอบโดนทรมานจริงๆ!

เยี่ยชิวพูดว่า “นายช่างน่ารักน่าเอ็นดู ฉันไม่กล้าตีนายหรอก”

“แหวะ! ไม่กล้าตียังมาเคาะหัวกันได้อีก” จิ้งจอกขาวตัวน้อยเร่งเร้า “อย่ามัวชักช้า รีบตีมา”

พูดจบ จิ้งจอกขาวตัวน้อยก็ขยับตัวในอ้อมกอดของเยี่ยชิว ทั้งยังหันก้นให้เขา

จู่ๆ เยี่ยชิวก็รู้สึกสนุกขึ้นมา จึงรีบจิ้มนิ้วอย่างรวดเร็ว

“อ๊า!!”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยกรีดร้องออกมา น้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บปวด แล้วตะโกนด้วยความอับอาย “เยี่ยฉังเซิง นายรังแกฉัน ฮือๆๆ”

เยี่ยชิวไม่สนใจจิ้งจอกขาวตัวน้อยอีก เพราะเว่ยอู๋จี้กับเหยาเมิ่งเข้ามาใกล้แล้ว

ถึงแม้เว่ยอู๋จี้กับเหยาเมิ่งจะเป็นศพ แต่ภายใต้การควบคุมของอู๋ฮวา พวกเขายังคงระเบิดพลังออกมาได้ถึงขั้นสุดยอด

“ตูม!”

เหยาเมิ่งสะบัดฝ่ามือ กระแสหมอกควันมืดมิดมหาศาลพวยพุ่งขึ้น บดบังแสงตะวัน ทะมึนทึบไปทั่วท้องฟ้า กดลงมาหาเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว

ส่วนเว่ยอู๋จี้ก็ต่อยใส่เยี่ยชิว หมัดของเขาปล่อยพลังมหาศาลราวกับสวรรค์ถล่มลงมา

การโจมตีร่วมกันของสองอัจฉริยะ ภาพที่เห็นช่างน่ากลัวสุดขีด

สีหน้าของเหล่าศิษย์นิกายดาบชิงอวิ๋นเปลี่ยนไป

“ศพสองตนยังปล่อยพลังออกมาได้เท่าตอนมีชีวิต น่ากลัวเกินไปแล้ว”

“ไม่รู้ว่าคุณเยี่ยจะรับมือไหวหรือไม่?”

“ในความคิดของฉัน ตอนที่พวกมันยังมีชีวิตอยู่ก็ไม่อาจต้านทานคุณเยี่ยได้ ยิ่งตายไปแล้วก็ยิ่งไม่มีทาง”

“แต่ว่า...หากคุณเยี่ยจะกำจัดพวกมันให้สิ้นซาก ก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย”

“......”

ขณะที่ทุกคนกำลังซุบซิบวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่นั้น เยี่ยชิวก็พลันเคลื่อนไหว

“ปัง!”

“ปัง!”

หมัดคู่ของเยี่ยชิวซัดออกพร้อมกัน พุ่งตรงเข้าหาเว่ยอู๋จี้กับเหยาเมิ่ง กระแสพลังที่น่าสะพรึงกลัวพลันแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณที่เคยเต็มไปด้วยจิตสังหาร กำปั้นเปล่งประกายเจิดจ้า ราวกับลาวาที่กำลังปะทุ

หมัดคู่แหวกอากาศ พลังอันแข็งแกร่งโถมกระหน่ำไปทั่วทั้งฟ้าดิน

ฝ่ามือที่เหยาเมิ่งฟาดเข้ามา ยังไม่ทันได้สัมผัสหมัดของเยี่ยชิว ก็ถูกพลังอันมหาศาลบดขยี้จนแหลกสลาย ร่างแตกเป็นเสี่ยงๆ ในพริบตา

“ฉึก!”

เลือดสาดกระเซ็น

ชิ้นส่วนของร่างกายกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น

ส่วนหมัดอีกข้างของเยี่ยชิวก็ปะทะเข้ากับหมัดของเว่ยอู๋จี้

“ตูม!”

สองหมัดกระทบกัน พลังของเยี่ยชิวไหลบ่าเข้าสู่ร่างของเว่ยอู๋จี้ผ่านหมัดของมัน ราวกับคลื่นที่ซัดเข้าหาชายฝั่ง เสียง “ปัง” ดังสนั่น พร้อมร่างของเว่ยอู๋จี้ระเบิดออกเป็นชิ้นๆ ชิ้นส่วนร่างกายตกเกลื่อนกลาดไม่ต่างจากเหยาเมิ่ง

“อะไรกัน?”

ศิษย์ทั้งหลายของนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างเบิกตากว้าง จ้องมองเยี่ยชิวด้วยความตื่นตะลึง

เดิมที พวกเขาต่างคิดว่า หากเยี่ยชิวต้องการกำจัดเหยาเมิ่งและเว่ยอู๋จี้ให้สิ้นซาก คงต้องใช้ความพยายามไม่น้อย แต่ใครจะคาดคิด เพียงสองหมัดของเยี่ยชิวก็สามารถสยบเหยาเมิ่งและเว่ยอู๋จี้ได้ราบคาบ

“คุณเยี่ยร้ายกาจเกินไปแล้ว!”

“แค่สองหมัดก็สามารถบดขยี้เหยาเมิ่งและเว่ยอู๋จี้ได้ พลังฝีมือเช่นนี้ ย่อมไร้ผู้ใดเทียบเทียม”