วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1676

เมื่ออู๋ฮวาเห็นการก็ระทําของเยี่ยชิวก็เยาะเย้ย“โยมเยี่ย นายคิดว่าแบบบนี้ก็สามารถจัดการพวกเขาแล้วเหรอ?พูดได้ว่า นายยังไม่รู้ว่าคาถาซากศพที่เดินได้นั้นทรงพลังแค่ไหน ”

อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มบนใบหน้าของอู๋ฮวาก็นิ่งในวินาทีถัดมา

เห็นแต่ว่าเยี่ยชิวตบที่หลังจากด้วยฝ่ามือสองข้างใส่เว่ยอู๋จี้และะเหยาเมิ่ง ทั้งคู่ก็หยุดนิ่งอยู่กับที่ ราวกับว่าพวกเขาโดนคาถาตรึงการเคลื่อนไหว

“ทําไมถึงหยุดการโจมตี?”

อู๋ฮวารู้สึกสงสัเล็กน้อย และตะโกนว่า “ออกมือ” ”

อย่างไรก็ตาม เว่ยอู๋จี้และเหยาเมิ่งยืนอยู่กับที่ไม่เคลื่อนไหวเลย เหมือนไม่ได้ยินคําสั่งของอู๋ฮวา

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมบังคับพวกเขาไม่ได้เเล้ว? ในใจอู๋ฮวามีความรู้สึกไม่ค่อยดี

ในขณะนี้ เห็นแต่ว่าบนตัวของเว่ยอู๋จี้และเหยาเมิ่ง มีเครื่องหมายสวัสติกะที่เรืองแสงปรากฏขึ้น

อู๋ฮวาสังเกตเห็นอย่างกระตือรือร้นว่า จุดที่สวัสติกะที่ทั้งสองปรากฏขึ้น คือตําแหน่งของฝ่ามือของเยี่ยชิวนั่นเอง

อู๋ฮวาประหลาดใจมาก“เยี่ยฉังเซิง นายใช้วิชาเทพนิกายพุทธเป็น? ”

“แปลกใจมากเหรอ? ไม่ต้องกังวล ยังมีที่น่าแปลกใจกว่า เยี่ยชิวพูดจบ รอบตัวก็มีอักษรรูนหนาแน่นปรากฏขึ้น

แม้ว่าอักษรรูนแต่ละตัวจะมีขนาดเท่าเหรียญทองแดงเอง แต่ส่องแสงสีทอง ทําให้เยี่ยชิวดูเหมือนพระพุทธเจ้า

ความไม่สบายใจในใจของอู๋ฮวาเพิ่มขึ้นอีก

“เห็นได้ชัดว่าที่เยี่ยชิวใช้คือวิชาเทพนิกายพุทธ ทําไมฉันไม่เคยเห็นเลย?”

ในขณะที่อู๋ฮวาตกใจในใจ เเล้วพบว่าอักษรรูนที่ล้อมตลรอบเยี่ยชิว บินออกไปอย่างรวดเร็ว เหมือนตาข่ายขนาดใหญ่สองอัน ปกคลุมร่างของเหยาเมิ่งและเว่ยอู๋จี้ไว้

“อ้า......”

เหยาเมิ่งและเว่ยอู๋จี้แหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เสียงที่น่ากลัว ทําให้ผู้คนสั่นสะท้าน

จากนั้น ไฟที่โหมกระหน่ําก็ลุกไหม้ร่างของทั้งสองพร้อมกัน และในทันที พวกเขาก็ถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่ขี้เถ้า ตายไปทั้งตัวเเละวิญญาณ

“เเมร่ง!”

อู๋ฮวาอดไม่ได้ที่พูดคําหยาบ เพื่อบังคับเว่ยอู๋จี้และเมหยาเมิ่ง เขาใช้สติปัญญาและกำลังอย่างมาก

เเล้วเขายังสอนวิธีการนิกายพุทธให้ทั้งสองมากมาย เพื่อใช้พวกเขากับกขังเยี่ยชิว เพื่อที่เขาจะได้เเย่งโอกาสสูงสุดมา แต่ไม่คาดคิดว่าเหยาเมิ่งเเละเว่ยอู๋จี้ถูกทําลายไปเเล้ว

“ขยะทั้งสอง ถ้ารู้แบบนี้ฉันไม่ควรเสียเวลานานขนาดนี้”

สีหน้าของอู๋ฮวามืดมนจ้องมองเยี่ยชิวอย่างเย็นชา ถ้าสายตาสามารถฆ่าคนได้ เยี่ยชิวก็คงถูกรื้อเห็นหลายชิ้นเเล้ว

“เยี่ยฉังเซิง นายใช้วิชาเทพนิกายพุทธเป็นได้ไง?”สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยถามอย่างสงสัย

“อยากรู้ไหม?” เยี่ยชิวยิ้ม“ ขอร้องฉัน ”

ฉันไม่ขอร้องนายหรอก เว้นแต่นายตีฉัน

“ไม่พูดก็ช่างเถอะ” จิ้งจอกขาวตัวน้อยจ้องมองเยี่ยชิวอย่างโกรธจัด

“เยี่ยฉังเซิง นายเป็นคนอะไร?” ในเวลานี้ อู๋ฮวาอดไม่ได้ที่จะถาม

เขาไม่เข้าใจว่า ทำไมเยี่ยชิวถึงใช้วิชาเทพนิกายพุทธเป็นได้ไง และนอกจากนี้ วิชาเทพที่เยี่ยชิวใช้เขาไม่เคยเห็นเลย

ต้องรู้ว่า อู๋ฮวาเป็นลูกศิษย์ของวัดสายฟ้าใหญ่ เชี่ยวชาญทักษะนอกายพุทธมากมาย แม้ว่าเทคนิคลับนิกายพุทธางอย่างจะไม่สามารถฝึกฝนได้ชั่วคราวด้วยทักษะของเขา แต่เขาเคยห็นหมด

เว้ยเเต่ พระสูตรแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทีทเยี่ยชิวใช้ เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

เยี่ยชิวพูดเสียงดัง“ฉันเป็นคนมาฆ่านาย ”

ดวงตาของอู๋ฮวาเย็นชายิ่งขึ้น เหมือนน้ําแข็งที่ไม่ละลายมาหลายพันปี และพูดว่า“เยี่ยฉังเซิง นายอย่าอาละวาดมาก แม้ว่านายจะฆ่าเว่ยอู๋จี้และเหย่เมิ่งไป แต่ก็ไม่สามารถฆ่าฉันได้ ”

“อีลาหัวล้านตาย พูดเรื่องไร้สาระน้อยลงได้ไหม ปากมากเหมือนผู้หญิงเลย”หลังจากที่เยี่ยชิวด่าเสร็จ เขาก็ชี้ไปที่อู๋ฮวาและตะโกนว่า “มาที่นี่ ส่งนายไปชาติมาเกิด ”

อู๋ฮวาเยาะเย้ย“เพียงนายไม่สามารถฆ่าฉันได้หรอก นายเรียกเพื่อนของนายเเละคนเหล่านั้นของนิกายดาบชิงอวิ๋นมาหมด รุมพร้อมกันเถอะ”

“ฆ่านายเเค่ฉันคนเดียวก็พอแล้ว” เยี่ยชิวด่าตาม“อีลาหัวล้าน งี่เง่า! ”

เส้นเลือดสีเขียวบนหน้าผากของอู๋ฮวาเต้นไม่หยุด