วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1684

เผชิญหน้ากับการโจมตีที่แข็งแกร่งของอู๋ฮวา คิดไม่ถึงเลยว่าเยี่ยชิวจะยอมแพ้การป้องกันทั้งหมด ไม่เพียงเท่านี้ แสงศักดิ์สิทธิ์ในดวงตาของเขาพุ่งออกมา แบกรับแรงผลักดันที่ไม่ย่อท้อ โบกหมัดขึ้นสู่ท้องฟ้า

“เขาบ้าไปแล้วเหรอ”

“การโจมตีในครั้งนี้ของอู๋ฮวาแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาไม่มีการป้องกันใดๆ รนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ”

“นักบุญหญิงต้องสูญเสียคนรักแล้ว”

“จบแล้วจบแล้ว วันนี้พวกเราต้องตายอยู่ที่นี่เหมือนกันแล้ว!”

“……”

ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นมองเห็นฉากนี้ ร่างกายของแต่ละคนแข็งทื่อ ถ้าหากเยี่ยชิวตาย งั้นต่อจากนี้ อู๋ฮวาไม่มีทางปล่อยพวกเขาแน่นอน

อู๋ฮวามองเห็นการกระทำของเยี่ยชิว ภายในใจกลับมีการชื่นชม

“ช่างเป็นการต่อสู้ที่บ้าคลั่งจริงๆ สมแล้วที่เป็นคู่ต่อสู้ของฉัน”

อู๋ฮวาคิดถึงตรงนี้ พูดเสียงดัง : “เยี่ยฉังเซิง ตายด้วยกระบวนท่านี้ของฉัน ถึงเวลาตายของแกแล้ว”

“คนที่ถึงเวลาตายคือแก ลาหัวล้าน” เยี่ยชิวระดมพลังการต่อสู้ในร่างกายทั้งหมดถึงจุดสูงสุด ปะทะกับฝ่ามือยักษ์ของอู๋ฮวาอย่างรุนแรง

“ไปตายสะเถอะ!” พันแขนของของอู๋ฮวากดลงมาพร้อมกัน

ต่อหน้าร่างอันใหญ่โตของเขา เห็นได้ชัดว่าเยี่ยชิวตัวเล็กอย่างมาก เป็นเหมือนกับมดตัวหนึ่ง

ในเวลานี้ หมัดของเยี่ยชิวและฝ่ามือยักษ์นับพันของอู๋ฮวากำลังจะปะทะกัน จู่ๆ ทันใดนั้นเสียงคำรามของดาบที่ทำลายโลกก็ดังขึ้นราวกับเสียงคำรามของมังกร

“ชิง!”

ต่อจากนั้น เพียงแค่เห็นแสงสีทองปรากฏขึ้นจากตาซ้ายของเยี่ยชิวอย่างกะทันหัน ตัดไปทางพันแขน เหมือนสายฟ้าที่เร็วและรุนแรง

รูม่านตาของอู๋ฮวาหดลงทันที ความรู้สึกถึงวิกฤตที่แข็งแกร่งเกิดขึ้นในใจ แต่ว่าฝ่ามือกดลงไปแล้ว ดึงกลับมาไม่ทันแล้ว

จนกระทั่งถึงเวลานี้ เขาค่อยตระหนักได้ว่า เยี่ยชิวถอนการป้องกันออกในเมื่อกี้ กำหมัดและเป็นฝ่ายโจมตีก่อน เป็นเพียงการหลอกล่อเท่านั้น ท่าไม้ตายที่แท้จริงเป็นแสงสีทองนี้ต่างหาก

“พุฟ!”

วินาทีต่อมา เลือดพุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง

เพียงแค่เห็นพันแขนของอู๋ฮวา กลายเป็นหมอกเลือด

“โอ๊ย.....”

อู๋ฮวาเจ็บปวดอย่างมาก ถอยหลังอย่างรวดเร็ว

“อะไรกัน”

ทุกคนตะลึง

มองเยี่ยชิวอีกครั้ง เพียงแค่เห็นในมือของเยี่ยชิวกุมดาบยาวสีทองไว้เล่มหนึ่ง แม้ว่าจะห่างกันอย่างมาก แต่ดาบเล่มนั้นเก่าแก่และผ่านความผันผวนมามากมาย ยังคงทำให้ทุกคนรู้สึกอยากสักการะ

อู๋ฮวาจ้องดาบยาวในมือของเยี่ยชิวแน่น สีหน้าเคร่งชรึม หลังจากนั้นโบกมือหนึ่งที อาวุธวัชระปรากฏที่ฝ่ามือ

“เยี่ยฉังเซิง ในเมื่อแกเป็นเทพดาบ ฉันก็เป็นเทพอาวุธเหมือนกัน ฉันก็สามารถฆ่าแกได้เหมือนกัน”

เทพดาบเหรอ

เยี่ยชิวรู้สึกน่าขำ ดาบเซวียนหยวนเป็นดาบเทพอันดับหนึ่งในโบราณ อาวุธเทพธรรมดาไม่มีคุณสมบัติที่จะเทียบเคียงกับมันได้

“ฮ่าฮ่า.....” เยี่ยชิวหัวเราะอย่างไม่แยแส พูด : “แกสามารถลองได้”

ตุ้ม!

อาวุธวัชระเป็นเหมือนกับกระบองยักษ์ กวาดมาทางเยี่ยชิว

เยี่ยชิวยืนอยู่กับที่ ฟันออกไปหนึ่งที

“ตัง!”

ทันใดนั้น อาวุธวัชระถูกตัดเป็นสองท่อน

“เป็นไปได้ยังไง” อู๋ฮวาอึ้งไปเลย

ต้องรู้ว่า อาวุธวัชระที่อยู่ในมือของเขานี้ เป็นถึงอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของวัดสายฟ้าใหญ่ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่า จะถูกเยี่ยชิวตัดได้อย่างง่ายดาย

“ดาบที่แกถืออยู่เป็นดาบอะไร”

อู๋ฮวาอดไม่ได้ที่จะถาม