ไหกลั่นปีศาจ?
ทุกคนต่างตะลึง
อมตะชางเหมยถาม:“มันคือของล้ำค่าอะไรกัน ทำไมข้าไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน?”
“สิ่งที่คุณไม่เคยได้ยินนั้นมีมากมาย”จากนั้นสุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยก็ถามหยุนซี:“หากฉันเดาไม่ผิด คุณก็คงไม่รู้เหมือนกัน?”
เยี่ยชิวมองไปที่หยุนซี จากนั้นเธอก็ส่ายหน้า เธอไม่รู้จักของสิ่งนี้จริงๆ
“ว่าแล้วว่าต้องไม่รู้แน่ๆ”สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าวเสียดสี
“คุณ——”หยุนซีโมโหจนหน้าบึ้งตึง
เยี่ยชิวถามต่อ:“จิ้งจอกขาวตัวน้อย คุณรู้เหรอว่ามันมีความเป็นมายังไง?”
“ไม่รู้”จิ้งจอกขาวตัวน้อยตอบอย่างไม่ไยดี
เยี่ยชิวกล่าว:“ไม่รู้แล้วยังจงใจมายั่วโมโหซีเอ๋อร์?”
“ก็แย่อยากยั่วโมโหเล่นไม่ได้เหรอ?”จากนั้นจิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว:“เยี่ยฉังเซิง คุณพูดมาแล้วนะว่าขอแค่ฉันบอกรายละเอียด คุณจะมอบไหกลั่นปีศาจนี้ให้ฉัน”
“เร็วสิ รีบเอามันมาให้ฉัน”
เยี่ยชิวสังเกตุเห็นว่าจิ้งจอกขาวตัวน้อยจ้องมองมาที่ไหกลั่นปีศาจอย่างไม่กะพริบตาด้วยความโลภ ทั้งยังแอบกลืนน้ำลาย ในใจก็รู้สึกระแวงขึ้น
ไม่ถูกต้อง
จิ้งจอกขาวตัวน้อยกำลังโกหกฉันอยู่
เยี่ยชิวถามต่อ:“ฉันจะถามอีกครั้ง คุณไม่รู้ที่มาของไหกลั่นปีศาจจริงๆเหรอ?”
“ไม่รู้”จิ้งจอกขาวตัวน้อยดึงดันผิดปกติ จากนั้นใช้กรงเล็บมาคว้าจับไหกลั่นปีศาจในมือของเยี่ยชิว
แต่ว่ากรงเล็บของมันยังไม่ทันคว้าโดนไหก็ถูกเยี่ยชิวคว้าหูแล้วดึงขึ้น
“ของฉันใครจะกล้ามาแย่ง?”เเววตาของเยี่ยชิวเปลี่ยนเป็นเยียบเย็น
จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว:“คุณบอกเองว่าจะเอามันให้ฉัน”
เยี่ยชิวกล่าว:“คุณยังไม่ได้พูดถึงที่มาของไหกลั่นปีศาจเลย”
จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว:“ฉันไม่รู้”
เยี่ยชิวส่งเสียงไปหาจิ้งจอกขาวตัวน้อยเบาๆ “จิ้งจอกขาวตัวน้อย ถ้าคุณยอมบอกที่มาของมัน ฉันจะทำให้คุณสมหวัง”
“จริงเหรอ?”จิ้งจอกขาวตัวน้อยตาเป็นประกาย
เยี่ยชิวกล่าว:“แน่นอน”
จิ้งจอกขาวตัวน้อยส่ายหน้าแล้วกล่าว:“เยี่ยฉังเซิง ฉัน……เคยบอกแล้วไงว่าไม่รู้ที่มาของไหกลั่นวิญญาณ……”
หลังจากที่พูดจบ เสียงของโม่เทียนจีก็ดังขึ้น
“ฉันรู้ที่มาของมัน”
ในพริบตา ทุกคนต่างก็หันมามองโม่เทียนจี
“เป็นไปไม่ได้!”จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าวอย่างไม่พอใจ:“แม้แต่ในเผ่าปีศาจเองก็มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ คุณเป็นแค่ผู้ฝึกตรเผ่ามนุษย์อายุน้อยเพียงนี้ ไม่มีทางที่จะรู้ถึงที่มาของไหกลั่นวิญญานนี้หรอก”
โม่เทียนจีกล่าว:“ฉันเคยได้ยินอาจารย์พูดถึง”
“อาจารย์กล่าวว่าเมื่อสิบล้านปีก่อน เผ่าปีศาจเคยมีผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดผู้หนึ่งปรากฏขึ้น แต่ฉันไม่รู้ชื่อของเขาเพราะอาจารย์ไม่ได้พูดถึง”
“อาจารย์ยังกล่าวอีกว่า ผู้แข็งแกร่งเผ่าปีศาจผู้นั้นได้หลอมสร้างสมบัติประหลาดขึ้น เรียกว่าไหกลั่นปีศาจ”
“กล่าวขานกันว่ามีพลังที่ไม่สามารถหยั่งถึง ภายในมีมิติช่องว่างของตัวเอง สามารถหลอมวัตถุต่างๆได้ ส่วนวิธีการใช้งานนั้นฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
หลังจากที่โม่เทียนจีพูดจบจิ้งจอกขาวตัวน้อยก็แย้งขึ้น
“ไร้สาระ!”จิ้งจอกขาวตัวน้อยกล่าว:“ฉันเคยเปิดอ่านตำราโบราณในคลังสมบัติเผ่าปีศาจมาหมดแล้ว ไม่เคยได้ยินว่าไหกลั่นปีศาจสามารถหลอมวัตถุต่างๆได้”
“เยี่ยฉังเซิง รีบเอามันมาให้ฉัน”
เยี่ยชิวยิ้มแล้วมองที่จิ้งจอกขาวตัวน้อยแล้วกล่าว:“คุณรู้มั๊ยว่าทำอะไรผิดไป?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...