วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1717

และในเวลานั้นเอง อู่จี๋เทียนจุนรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะข้างกายของอู่จี๋เทียนจุนมีนักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งอยู่อีกสองสามคน เขาคงไม่มีทางหัวเราะออกมาบ้าคลั่งขนาดนี้แน่นอน

ส่วนเจียงอู๋ต่าวกับหลิงเมิ่งหาน ทั้งสองได้หยุดออกไปจากความคิดของเขาตั้งนานแล้ว

จุดประสงค์ของเขาที่เดินทางมายังภูเขาอมตะในครั้งนี้ก็คือสังหารเยี่ยชิว แย่งชิงหม้อเฉียนคุน และล้างแค้นให้กับลูกสาวนอกสมรสของเขาสวีโหย่วหยง

แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่า จากความทรงจำของอู่เชียนฟาน เขาพบว่าเยี่ยชิวนั้นครอบครองสมบัติอยู่มากมาย

“เอ๊ะ ข้างกายของเยี่ยฉังเซิงมีจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางอยู่ด้วยงั้นหรือ?”

“จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางมีสายเลือดบริสุทธิ์ที่สุดในเผ่าปีศาจ หากข้าได้มันมา เขาจะเอามันมากลั่นยา พลังยุทธ์ของข้าจะต้องพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดดเป็นแน่”

“เยี่ยฉังเซิง เยี่ยฉังเซิง เจ้าคือขุมสมบัติที่แท้จริง!”

อู่จี๋เทียนจุนไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะต้องแย่งสมบัติพวกนี้มาจากมือของเยี่ยชิวให้ได้

นักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งสองสามคนเห็นอู่จี๋เทียนจุนไม่ยอมพูดอะไร พวกเขาจึงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

“เทียนจุน ท่านค้นพบสิ่งใดอีกงั้นหรือ?” ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อถามออกมา

อู่จี๋เทียนจุนตอบกลับไปว่า “เยี่ยฉังเซิงสังหารเผยกัง ปลิดชีวิตเฉาเม่า เว่ยอู๋จี้และเหยาเมิ่งเองก็สิ้นใจด้วยเนื้อมือของเขา”

“และสาวกผู้นั้นของวัดสายฟ้าใหญ่เองก็ถูกเขาทำให้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ พร้อมอาศัยเทพศาสตราในการหลบหนี”

อะไรนะ ผู้มากพรสวรรค์เหล่านี้ ทั้งหมดเสียชีวิตด้วยเนื้อมือของเยี่ยฉังเซิงงั้นหรือ?

นักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ตกตะลึง ส่วนนักพรตซึ่งอยู่บนพื้นเหล่านั้น แววตาของพวกเขาเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ

ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อของเยี่ยฉังเซิง คิดไม่ถึงเลยว่าเยี่ยฉังเซิงจะสังหารผู้มากพรสวรรค์ไปมากมายถึงเพียงนี้

ความโกรธของเหล่านักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งเดือดพล่าน

“เยี่ยฉังเซิงคือผู้ใด? เขามาจากไหนกันแน่? เหตุใดเขาถึงกล้าสังหารหลานชายของข้า?” เสียงของท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อดังขึ้นราวกับฟ้าร้อง ทำให้สุญญากาศโดยรอบสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่อง

อันไจ้เทียนเองก็พูดขึ้นมาด้วยความโกรธ “เจ้าเยี่ยฉังเซิงตัวดี เจ้าสังหารหลานชายของข้า ข้าไม่มีวันยอมอยู่ใต้ท้องฟ้าเดียวกับเจ้าเป็นแน่!”

หลี่เจาฮุยค่อนข้างสงบ เขาถามออกมาว่า “เยี่ยฉังเซิงเป็นศิษย์จากสำนักใด เหตุใดก่อนหน้านี้จึงไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเขาเลย?”

อู่จี๋เทียนจุนตอบว่า “เขาเป็นนักพรตไร้สำนัก”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สวรรค์และโลกแข็งทื่อไปชั่วขณะ เหล่านักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งยิ่งแสดงความเหลือเชื่อออกมาทางสายตาชัดเจนกว่าเดิม

“นักพรตไร้สำนักมีความกล้าถึงเพียงนี้เลยงั้นหรือ?”

“แม้แต่สำนักชั้นนำแห่งตงฮวงยังไม่เห็นอยู่ในสายตา ใครเป็นคนมอบความกล้าหาญเช่นนี้ให้กับเขา?”

“เขาเบื่อชีวิตแล้วงั้นหรือ?”

เหล่านักปราชญ์อยากจะจับตัวของเยี่ยชิวมาถลกหนังเสียตั้งแต่ตอนนี้

“เทียนจุน เวลานี้เยี่ยฉังเซิงอยู่ที่ใด?” อันไจ้เทียนถามออกมา

“เขายังไม่ได้ออกมาจากภูเขาอมตะ” อู่จี๋เทียนจุนค้นหาวิญญาณเรียบร้อย เวลานี้สีหน้าของอู่เชียนฟานซีดขาวราวกับคนป่วย ร่างกายของเขาไร้เรี่ยวแรง

แม้ว่าการค้นหาวิญญาณจะไม่ได้พรากชีวิตของเขาไป แต่วิชาประเภทนี้สร้างความเสียหายอันใหญ่หลวงให้กับจิตวิญญาณ อู่เชียนฟานอ่อนแอมาก เวลานี้แค่คนธรรมดาก็สามารถสังหารเขาได้อย่างง่ายดาย

“ทำได้ดีมาก ข้าจะรออยู่ที่นี่ เมื่อเยี่ยฉังเซิงปรากฏตัวออกมา ข้าจะบดขยี้เขาจนกระดูกแหลกสลาย” อันไจ้เทียนพูดออกมาด้วยจิตสังหารอันแรงกล้า

“ก่อนที่จะสังหารเยี่ยฉังเซิง ข้าจะต้องสังหารไอ้สารเลวผู้นี้ เขากล้าโกหกพวกเรา รนหาที่ตายเสียจริง” ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อพูดจบก็ปล่อยฝ่ามือผ่านอากาศไปยังร่างของอู่เชียนฟาน

นักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งมีพลังล้นหลาม

ฝ่ามือนี้ของท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อเหมือนกับภูเขาขนาดใหญ่ น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

อย่าว่าแต่อู่เชียนฟานที่เป็นเพียงระดับสูงสุดของต้งเทียน ต่อให้เขาเป็นระดับสูงสุดของขั้นทงเสินก็ไม่อาจรับการโจมตีของนักปราชญ์ได้

ยิ่งไปกว่านั้น เวลานี้เขาอ่อนแอเป็นอย่างมาก เขาทำได้เพียงเฝ้ามองความตายที่กำลังใกล้เข้ามาเท่านั้น

“เยี่ยฉังเซิง เจ้าจะต้องแก้แค้นให้ข้า” อู่เชียนฟานแอบคิดในใจ

อันไจ้เทียนชี้ไปที่อู่เชียนฟาน เขาพูดกับอู่จี๋เทียนจุนว่า “เทียนจุน คำพูดของเจ้าเด็กคนนี้มันเชื่อไม่ได้ แถมยังโกหกพวกเรา จะปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้”

“แม้ว่าเขาจะพูดโกหก แต่เขาก็ไม่ได้สังหารลูกศิษย์เหล่านั้นของพวกเรา ปล่อยให้เขาได้มีชีวิตต่อไปอีกสักพัก รอให้สังหารเยี่ยฉังเซิงเสร็จก่อน แล้วข้าจะเป็นคนสังหารเขาด้วยมือของข้าเอง”

แม้ว่าอู่จี๋เทียนจุนจะพูดออกมาเช่นนี้ แต่ที่จริงเขาไม่ได้มีความคิดที่จะสังหารอู่เชียนฟานอยู่เลย

การที่เขาไว้ชีวิตอู่เชียนฟาน อย่างแรกเพื่อจับตัวเยี่ยชิว อู่เชียนฟานสามารถใช้เป็นตัวประกันได้

อย่างที่สอง อู่เชียนฟานเป็นองค์ชายแห่งต้าโจว รอให้จัดการเรื่องราวต่างๆ ที่นี่เรียบร้อย เขาจะเสนอเงื่อนไขให้ราชวงศ์ต้าโจว หากราชวงศ์ต้าโจวไม่อยากให้อู่เชียนฟานสิ้นใจ เช่นนั้นพวกเขาก็ต้องแรกด้วยสิ่งของบางอย่าง

เขาจะต้องใช้อู่เชียนฟานให้เป็นประโยชน์ให้ถึงที่สุด

อู่จี๋เทียนจุนคลายฝ่ามือของเขา ทันใดนั้น ร่างของอู่เชียนฟานซึ่งอยู่บนอากาศก็ตกลงมาบนพื้น

“นางฟ้าหนานกง เจ้าเด็กนี่ยังไม่ตาย ยังใช้ประโยชน์ได้ เจ้าจะลองดูหน่อยหรือเปล่า?” อู่จี๋เทียนจุนพูดล้อเล่น “เพียงแต่เขาอ่อนแอเกินไป เกรงว่าคงจะทนรับการทรมานจากเจ้าไม่ไหว”

หนานกงจิงหยุนตอบว่า “เวลานี้ข้าไม่สนใจเขาแล้ว ข้ารู้สึกสนใจคนที่ชื่อเยี่ยฉังเซิงมากกว่า”

“ข้าอยากเห็นว่าเยี่ยฉังเซิงมีความสามารถมากเพียงใดถึงสามารถสังหารอัจฉริยะมากมายขนาดนั้นได้”

“ใช่แล้วเทียนจุน หรือว่าโอกาสสูงสุดของภูเขาอมตะจะตกไปอยู่ในมือของเยี่ยฉังเซิงแล้ว?”

หนานกงจิงหยุนพูดประโยคนี้ออกมา หลี่เจาฮุย ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อ อันไจ้เทียนต่างพากันมองมาที่อู่จี๋เทียนจุน

อู่จี๋เทียนจุนหัวเราะออกมา “เรื่องนี้องค์ชายแห่งต้าโจวไม่ได้โกหก โอกาสสูงสุดถูกอู๋ฮวานำไปแล้ว รอให้จัดการเยี่ยฉังเซิงเสร็จเมื่อใด พวกเราจะไปดูที่วัดสายฟ้าใหญ่พร้อมกัน”

เมื่อเหล่านักปราชญ์พูดคุยกันพอสมควรแล้ว อู๋เทียนจึงถามขึ้นมาว่า “ท่านผู้นำ ในความทรงจำของเด็กคนนั้นมีเรื่องเกี่ยวกับลูกชายของข้าบ้างหรือไม่?”

“มี” อู่จี๋เทียนจุนตอบ “ลูกชายคนหนึ่งของเจ้าจบชีวิตลงด้วยเนื้อมือของเยี่ยฉังเซิง ส่วนอีกคนจบชีวิตลงด้วยเนื้อมือของหยุนซีแห่งนิกายดาบชิงอวิ๋น”

อู๋เทียนกำหมัดแน่น กัดฟันและพูดขึ้นมาว่า “เยี่ยฉังเซิง หยุนซี ข้าไม่มีวันปล่อยพวกเจ้าไปเป็นแน่”

และในตอนนั้นเอง ร่างที่ดูอวบอ้วนร่างหนึ่งเดินโซเซออกจากรอยแตกด้านใน