วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1726

เจตนาฆ่าของหยุนซานนั้นท่วมท้น และทุกคนที่อยู่ในปัจจุบันก็รู้สึกถึงความหนาวเย็นจนกระดูกสั่นสะท้านอยู่บนพื้น

เจตนาฆ่าของผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญช่างน่าสะพรึงกลัวจริงๆ แทบจะฉีกวิญญาณของพวกเขาออกจากกัน

“เจ้าหนู มีบางอย่างผิดปกติ” อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ทำไมเจตนาฆ่าพ่อตาของคุณถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?”

“บางทีเขาอาจจะต้องการฆ่าฉันจริงๆ” เยี่ยชิวกล่าว

“ไม่มีทาง เพราะคุณและนางฟ้าหยุนซี……” อมตะชางเหม่ยพูดแล้วเปลี่ยนน้ำเสียง “ถ้านางฟ้าหยุนซีเป็นลูกสาวของฉัน และฉันพบว่าเธอถูกใครบางคนเอารัดเอาเปรียบ ฉันก็อยากจะฆ่าเหมือนกัน”

“คุณว่าใครเอารัดเอา?” เยี่ยชิวจ้องมองไปที่อมตะชางเหม่ย

อมตะชางเหม่ยหัวเราะเบาๆ “ฉันแค่ใช้มันเป็นตัวอย่าง อย่าโกรธเลย”

เวลาเดียวกัน

หยุนซีก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกถึงเจตนาฆ่าอันรุนแรงจากพ่อของเธอ

“เจตนาฆ่าของพ่อฉันรุนแรงมากเพื่อหลอกลวงอู่จี๋เทียนจุนและคนอื่นๆ หรือเปล่า?”

ขณะนั้น อู่จี๋เทียนจุนก้าวไปข้างหน้า พลังงานหยินหยางหมุนเวียนอยู่รอบตัวเขาราวกับม่านแสง ปกป้องเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยจากเจตนาฆ่าของหยุนซาน

เขากังวลว่าความกดดันของหยุนซานนั้นรุนแรงเกินไป และอาจฆ่าเยี่ยชิวโดยไม่ได้ตั้งใจ

ท้ายที่สุด เขายังคงจับตาดูสมบัติของเยี่ยชิว

“หยุนซาน ฉันบอกชัดเจนแล้ว เยี่ยฉังเซิงมีความคับข้องใจกับสำนักหยินหยางของเรา ฉันจะต้องพาเขากลับไป” อู่จี๋เทียนจุนกล่าว

ดวงตาของหยุนซานเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ดังนั้น เทียนจุนตั้งใจที่จะหยุดฉันจากการฆ่าเขาหรือไม่?”

“ใช่” อู่จี๋เทียนจุนตอบอย่างหนักแน่น

ดวงตาของหยุนซานหรี่ลง และเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เทียนจุน ฉันเกรงว่าคุณจะไม่สามารถหยุดฉันได้”

อู่จี๋เทียนจุนยิ้มและกล่าวว่า “เว้นแต่ชายชราคนนั้นจากนิกายดาบชิงอวิ๋นยังมีชีวิตอยู่ ไม่เช่นนั้น ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้น แม้ว่าทั้งนิกายดาบชิงอวิ๋นจะออกมาอย่างเต็มกำลัง ฉันก็สามารถกวาดล้างพวกเขาได้อย่างง่ายดาย ด้วยการดีดนิ้วของฉัน”

“พูดมาก!” หยุนซานยื่นมือขวาออกไป และดาบยาวสีสันสดใสก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

เมื่อเห็นหยุนซานเตรียมลงมือ อู่จี๋เทียนจุนก็เหลือบมองไปยังนักบุญอื่นๆ

ทันใดนั้น หนานกงจิงหยุน ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อ หลี่เจาฮุยและอันไจ้เทียน นักบุญทั้งสี่ก็ก้าวไปข้างหน้าและยืนเคียงข้างอู่จี๋เทียนจุน

หยุนซานเหล่ตาและพูดอย่างเย็นชา “พวกคุณทุกคนจะหยุดฉันด้วยเหรอ?”

ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อกล่าวว่า “ผู้นำหยุนซาน เยี่ยฉังเซิงฆ่าหลานชายของฉัน ท่อป๋าซง ฉันต้องล้างแค้นให้กับหลานชายของฉัน”

อันไจ้เทียนกล่าวว่า “อันลั่วซีหลานชายของฉันก็ตายด้วยน้ำมือของเขาเช่นกัน ฉันจะต้องล้างแค้นให้กับหลานชายของฉัน”

หลี่เจาฮุยกล่าวว่า “ลูกศิษย์ผู้มีความสามารถของเรา หลี่เป่ยไห่ จากพื้นที่เทพไท่ชูเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเยี่ยฉังเซิง ฉันจะต้องแสวงหาความยุติธรรมให้กับหลี่เป่ยไห่”

มีเพียงหนานกงจิงหยุนเท่านั้นที่นิ่งเงียบ ไม่พูดเป็นเวลานาน

“แล้วคุณล่ะ?” หยุนซานมองไปที่หนานกงจิงหยุนแล้วถามว่า “คุณกำลังหาทางแก้แค้นลูกศิษย์ของคุณด้วยหรือ?”

“ไม่” หนานกงจิงหยุนกล่าว “ฉันทำตามเทียนจุน ไม่ว่าเทียนจุนจะทำอะไร ฉันก็สนับสนุนเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข”

หยุนซานเป็นผู้นำนิกายที่ใหญ่ที่สุดของตงฮวง และเขาไม่แสดงความกลัว แม้แต่ต่อหน้ามหาอำนาจนักบุญหลายคน

“วันนี้ฉันจะทำให้ชัดเจน ฉันจะฆ่าเยี่ยฉังเซิงอย่างแน่นอน ใครก็ตามที่พยายามหยุดฉัน จะถูกฆ่า”

หยุนซานยกดาบของเขาและก้าวเข้าสู่อากาศ

ทันใดนั้น ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อ หลี่เจาฮุย อันไจ้เทียน หนานกงจิงหยุน ทั้งหมดก้าวไปข้างหน้าพร้อมที่จะสกัดกั้นหยุนซานตามแผน

“ฉันบอกว่า ใครก็ตามที่กล้าหยุดฉัน ฉันจะฆ่าพวกเขา” หยุนซานย้ำด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างยิ่ง

“หยุนซาน ยังไงก็ตาม เยี่ยฉังเซิงจะต้องตายในมือของเรา ทำไมจะต้องทำเองด้วยล่ะ?” อู่จี๋เทียนจุนกล่าว

ในความเป็นจริง เขายังกังวลว่าความตั้งใจที่แท้จริงของหยุนซานคือ การใช้ประโยชน์จากสถานการณ์เพื่อพาเยี่ยชิวออกไป

หากเป็นเช่นนั้น มันจะทำให้แผนการของเขาในการรับสมบัติจากเยี่ยชิวซับซ้อนขึ้น

หยุนซานกล่าวว่า “ฉันต้องฆ่าชายคนนี้เป็นการส่วนตัว”

อู่จี๋เทียนจุนยิ้มและกล่าวว่า “เท่าที่ฉันรู้ เยี่ยฉังเซิงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับลูกสาวของคุณ คุณถามลูกสาวของคุณเกี่ยวกับการฆ่าเขาหรือไม่?”

หยุนซานหยุดชั่วคราว

“พวกเขามีแก่นแท้ของสามีภรรยาแล้วเหรอ?”

“เลวมาก เยี่ยฉังเซิงทำให้นางฟ้าหยุนซีเป็นมลทินจริงๆ ฉันโกรธมาก ฉันอยากจะตัดตัวน้อยของเขาออก”

ความโกรธของหยุนซานพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า สาปแช่ง “ซีเออร์ ลูกกำลังพยายามทำให้พ่อโกรธจนตาย!”

“พ่อ หนูขอร้อง” หลังจากที่หยุนซีพูดจบ เธอก็คุกเข่าลงกับพื้นพร้อมน้ำตาไหล

เยี่ยชิวรู้สึกประทับใจอย่างมากกับฉากนี้

หยุนซีเปิดเผยต่อสาธารณะว่าเธอและเยี่ยชิวมีแก่นแท้ของสามีและภรรยาต่อหน้าผู้คนมากมาย คงสร้างแรงกดดันมหาศาลให้กับหญิงสาวคนหนึ่ง

ยิ่งกว่านั้น เธอไม่ได้เป็นเพียงเด็กผู้หญิง แต่เป็นลูกสาวของหยุนซาน!

“ซีเอ๋อร์ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่คุณทำเพื่อฉัน ในชีวิตนี้ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” เยี่ยชิว ลสาบานอย่างเงียบๆ

หยุนซีเงยหน้าขึ้นมองหยุนซานและพูดต่อ “พ่อ หนูตัดสินใจเลือกเยี่ยหลางในชีวิตนี้ หากพ่อยืนกรานที่จะฆ่าเขา โปรดฆ่าหนูก่อน”

หยุนซานโกรธมาก เขายกมือตบหยุนซี แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเธอ ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถพาตัวเองให้ตบได้

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

“พอแล้ว พ่อจะไม่ทำร้ายเขาเพื่อลูก” หยุนซานระงับเจตนาฆ่าในตัวเขา

“ขอบคุณค่ะพ่อ” หยุนซีดีใจมากแล้วพูดว่า “พ่อ ได้โปรด...…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค หยุนซานก็ยกมือขึ้นเพื่อขัดจังหวะเธอ

“ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ลูก พ่อคงฆ่าเขาโดยไม่ลังเลเลย”

“แม้ว่าพ่อจะสัญญาว่าจะไม่ทำอันตรายเขาเพื่อลูก แต่อย่าคาดหวังว่า พ่อจะสามารถช่วยเขาได้เช่นกัน”

หยุนซานมองไปที่เยี่ยชิวและพูดต่อ “เยี่ยฉังเซิง คุณกำลังเผชิญกับทางตัน”

“หากวันนี้คุณสามารถฝ่าฟันไปได้ ฉันจะยอมรับความสัมพันธ์ของคุณกับซีเอ๋อร์!”