วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1726

เจตนาฆ่าของหยุนซานนั้นท่วมท้น และทุกคนที่อยู่ในปัจจุบันก็รู้สึกถึงความหนาวเย็นจนกระดูกสั่นสะท้านอยู่บนพื้น

เจตนาฆ่าของผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญช่างน่าสะพรึงกลัวจริงๆ แทบจะฉีกวิญญาณของพวกเขาออกจากกัน

“เจ้าหนู มีบางอย่างผิดปกติ” อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ทำไมเจตนาฆ่าพ่อตาของคุณถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?”

“บางทีเขาอาจจะต้องการฆ่าฉันจริงๆ” เยี่ยชิวกล่าว

“ไม่มีทาง เพราะคุณและนางฟ้าหยุนซี……” อมตะชางเหม่ยพูดแล้วเปลี่ยนน้ำเสียง “ถ้านางฟ้าหยุนซีเป็นลูกสาวของฉัน และฉันพบว่าเธอถูกใครบางคนเอารัดเอาเปรียบ ฉันก็อยากจะฆ่าเหมือนกัน”

“คุณว่าใครเอารัดเอา?” เยี่ยชิวจ้องมองไปที่อมตะชางเหม่ย

อมตะชางเหม่ยหัวเราะเบาๆ “ฉันแค่ใช้มันเป็นตัวอย่าง อย่าโกรธเลย”

เวลาเดียวกัน

หยุนซีก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกถึงเจตนาฆ่าอันรุนแรงจากพ่อของเธอ

“เจตนาฆ่าของพ่อฉันรุนแรงมากเพื่อหลอกลวงอู่จี๋เทียนจุนและคนอื่นๆ หรือเปล่า?”

ขณะนั้น อู่จี๋เทียนจุนก้าวไปข้างหน้า พลังงานหยินหยางหมุนเวียนอยู่รอบตัวเขาราวกับม่านแสง ปกป้องเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยจากเจตนาฆ่าของหยุนซาน

เขากังวลว่าความกดดันของหยุนซานนั้นรุนแรงเกินไป และอาจฆ่าเยี่ยชิวโดยไม่ได้ตั้งใจ

ท้ายที่สุด เขายังคงจับตาดูสมบัติของเยี่ยชิว

“หยุนซาน ฉันบอกชัดเจนแล้ว เยี่ยฉังเซิงมีความคับข้องใจกับสำนักหยินหยางของเรา ฉันจะต้องพาเขากลับไป” อู่จี๋เทียนจุนกล่าว

ดวงตาของหยุนซานเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ดังนั้น เทียนจุนตั้งใจที่จะหยุดฉันจากการฆ่าเขาหรือไม่?”

“ใช่” อู่จี๋เทียนจุนตอบอย่างหนักแน่น

ดวงตาของหยุนซานหรี่ลง และเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เทียนจุน ฉันเกรงว่าคุณจะไม่สามารถหยุดฉันได้”

อู่จี๋เทียนจุนยิ้มและกล่าวว่า “เว้นแต่ชายชราคนนั้นจากนิกายดาบชิงอวิ๋นยังมีชีวิตอยู่ ไม่เช่นนั้น ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้น แม้ว่าทั้งนิกายดาบชิงอวิ๋นจะออกมาอย่างเต็มกำลัง ฉันก็สามารถกวาดล้างพวกเขาได้อย่างง่ายดาย ด้วยการดีดนิ้วของฉัน”

“พูดมาก!” หยุนซานยื่นมือขวาออกไป และดาบยาวสีสันสดใสก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

เมื่อเห็นหยุนซานเตรียมลงมือ อู่จี๋เทียนจุนก็เหลือบมองไปยังนักบุญอื่นๆ

ทันใดนั้น หนานกงจิงหยุน ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อ หลี่เจาฮุยและอันไจ้เทียน นักบุญทั้งสี่ก็ก้าวไปข้างหน้าและยืนเคียงข้างอู่จี๋เทียนจุน

หยุนซานเหล่ตาและพูดอย่างเย็นชา “พวกคุณทุกคนจะหยุดฉันด้วยเหรอ?”

ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อกล่าวว่า “ผู้นำหยุนซาน เยี่ยฉังเซิงฆ่าหลานชายของฉัน ท่อป๋าซง ฉันต้องล้างแค้นให้กับหลานชายของฉัน”

อันไจ้เทียนกล่าวว่า “อันลั่วซีหลานชายของฉันก็ตายด้วยน้ำมือของเขาเช่นกัน ฉันจะต้องล้างแค้นให้กับหลานชายของฉัน”

หลี่เจาฮุยกล่าวว่า “ลูกศิษย์ผู้มีความสามารถของเรา หลี่เป่ยไห่ จากพื้นที่เทพไท่ชูเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเยี่ยฉังเซิง ฉันจะต้องแสวงหาความยุติธรรมให้กับหลี่เป่ยไห่”

มีเพียงหนานกงจิงหยุนเท่านั้นที่นิ่งเงียบ ไม่พูดเป็นเวลานาน

“แล้วคุณล่ะ?” หยุนซานมองไปที่หนานกงจิงหยุนแล้วถามว่า “คุณกำลังหาทางแก้แค้นลูกศิษย์ของคุณด้วยหรือ?”

“ไม่” หนานกงจิงหยุนกล่าว “ฉันทำตามเทียนจุน ไม่ว่าเทียนจุนจะทำอะไร ฉันก็สนับสนุนเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข”

หยุนซานเป็นผู้นำนิกายที่ใหญ่ที่สุดของตงฮวง และเขาไม่แสดงความกลัว แม้แต่ต่อหน้ามหาอำนาจนักบุญหลายคน

“วันนี้ฉันจะทำให้ชัดเจน ฉันจะฆ่าเยี่ยฉังเซิงอย่างแน่นอน ใครก็ตามที่พยายามหยุดฉัน จะถูกฆ่า”

หยุนซานยกดาบของเขาและก้าวเข้าสู่อากาศ

ทันใดนั้น ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อ หลี่เจาฮุย อันไจ้เทียน หนานกงจิงหยุน ทั้งหมดก้าวไปข้างหน้าพร้อมที่จะสกัดกั้นหยุนซานตามแผน

“ฉันบอกว่า ใครก็ตามที่กล้าหยุดฉัน ฉันจะฆ่าพวกเขา” หยุนซานย้ำด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างยิ่ง

“หยุนซาน ยังไงก็ตาม เยี่ยฉังเซิงจะต้องตายในมือของเรา ทำไมจะต้องทำเองด้วยล่ะ?” อู่จี๋เทียนจุนกล่าว

ในความเป็นจริง เขายังกังวลว่าความตั้งใจที่แท้จริงของหยุนซานคือ การใช้ประโยชน์จากสถานการณ์เพื่อพาเยี่ยชิวออกไป

หากเป็นเช่นนั้น มันจะทำให้แผนการของเขาในการรับสมบัติจากเยี่ยชิวซับซ้อนขึ้น

หยุนซานกล่าวว่า “ฉันต้องฆ่าชายคนนี้เป็นการส่วนตัว”

อู่จี๋เทียนจุนยิ้มและกล่าวว่า “เท่าที่ฉันรู้ เยี่ยฉังเซิงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับลูกสาวของคุณ คุณถามลูกสาวของคุณเกี่ยวกับการฆ่าเขาหรือไม่?”

หยุนซานหยุดชั่วคราว