วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1727

เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนซาน สีหน้าของหยุนซีก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และเธอก็รีบพูดว่า “พ่อ หากพ่อไม่ยื่นมือช่วยเยี่ยหลาง เขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย...…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค หยุนซานก็ขัดจังหวะเธอ

“ชีวิตและความตายถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว ถ้าเขาไม่สามารถเอาชนะความยากลำบากเล็กๆ น้อยๆ นี้ได้ เขามีคุณสมบัติอะไรที่จะเป็นลูกเขยของพ่อ?”

ความยากลำบากเล็กน้อยนี้?

ปากของเยี่ยชิวกระตุก

ให้ตายเถอะ ผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญที่แข็งแกร่งห้าคนกำลังพยายามฆ่าฉัน นี่คือทางตัน!

เขาอดไม่ได้ที่จะบ่นในใจต่อหยุนซาน “พ่อตา คุณไม่ยุติธรรม”

“ด้วยระดับพลังยุทธ์ของฉัน ฉันจะฝ่าฟันทางตันที่ผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญสร้างขึ้นได้อย่างไร?”

“คุณคงอยากให้ฉันตายที่นี่!”

หยุนซีเกือบจะร้องไห้และอ้อนวอนว่า “พ่อ เยี่ยหลางและฉันมีแก่นแท้ของสามีและภรรยาแล้ว ได้โปรดช่วยเขาด้วย เพื่อเห็นแก่ลูกสาวของพ่อ!”

หยุนซานยังคงแน่วแน่ “พ่อบอกไปแล้วว่า พ่อจะไม่ฆ่าเขาเพื่อลูก แต่อย่าคาดหวังว่าพ่อจะช่วยเขาเช่นกัน”

หยุนซีกล่าวว่า “พ่อ”

“ไม่มีคำพูดอีกต่อไป” หยุนซานกล่าวว่า “ไม่ว่าวันนี้ลูกจะพูดอะไร พ่อก็จะไม่ช่วยเขา”

คำใบ้ของความมุ่งมั่น แวบขึ้นมาในดวงตาของหยุนซี และทันใดนั้นเธอก็หยิบดาบยาวออกมา จับมันไว้ที่คอของเธอเอง

“ธิดานักบุญ!”

สาวกของนิกายดาบชิงอวิ๋นตกตะลึงและอุทานพร้อมกันด้วยความตื่นตระหนก

“ทำอะไร ซีเอ๋อร์?” เสียงของหยุนซานเย็นชา และเห็นได้ชัดว่าเขาโกรธมาก

น้ำตาไหลอาบหน้าหยุนซีขณะที่เธอพูดว่า “หนูได้สัญญาเป็นการส่วนตัวกับเยี่ยหลางตลอดชีวิตแล้ว ถ้าเยี่ยหลางตาย หนูจะไม่อยู่คนเดียว”

“พ่อ หนูไม่มีข้อวิงวอนอื่นใด โปรดช่วยช่วยชีวิตเยี่ยหลาง ไม่เช่นนั้น……”

“ไม่เช่นนั้น ลูกจะทำอะไร?” หยุนซานถามด้วยความโกรธ

“ไม่เช่นนั้น หนูจะต้องตายต่อหน้าต่อตาพ่อ” ท่าทางของหยุนซีนั้นเด็ดเดี่ยว

“ลูก” ใบหน้าของหยุนซานเปลี่ยนเป็นสีม่วงด้วยความโกรธ จ้องมองไปที่เยี่ยชิวอย่างดุเดือด หวังว่าจะฉีกเขาออกจากกัน

เจ้าสารเลวคนนี้ให้ยาอะไรแก่ซีเอ๋อร์?

“พ่อบอกแล้วว่า พ่อจะไม่ช่วยเขา” หยุนซานกล่าว

“ถ้าอย่างนั้น หนูจะบอกลาพ่อที่นี่” หลังจากที่หยุนซีพูดจบ เธอก็ออกแรงเล็กน้อยด้วยมือของเธอ โดยทิ้งรอยเลือดไว้บนคอที่ขาวราวหิมะ

“หยุด!”

เมื่อเห็นฉากนี้ หยุนซานก็รู้สึกทั้งโกรธและเจ็บใจ

เขาโกรธที่หยุนซีซึ่งเชื่อฟังเขามาตั้งแต่เด็ก บัดนี้กลับขัดเขาเพื่อผู้ชายคนหนึ่ง และเต็มใจที่จะสละชีวิตของเธอด้วยซ้ำ

สำหรับความเจ็บใน หยุนซีเป็นลูกสาวคนเดียวของเขา ซึ่งเขารักและปกป้องมาโดยตลอด เมื่อเห็นรอยเลือดที่คอของเธอ หัวใจของเขาก็รู้สึกเหมือนกำลังแตกสลาย

หยุนซานหายใจเข้าลึกๆ ถอนหายใจ “หัวใจของลูกนั้นยากจะรักษาไว้ ปล่อยให้เป็นอย่างนั้น!”

“ซีเอ๋อร์ เก็บดาบออกไป!”

“พ่อสัญญาแล้ว”

สีหน้าของหยุนซีสดใสขึ้น “พ่อ พ่อจริงจังไหม?”

“พ่อเคยโกหกลูกตอนไหน” หยุนซานโต้กลับ

หยุนซีคิดอยู่ครู่หนึ่งและตระหนักว่าหยุนซานไม่เคยโกหกเธอเลยในชีวิตของเธอ ไม่ว่าเรื่องจะใหญ่หรือเล็กก็ตาม

“ขอบคุณค่ะพ่อ” หยุนซีแสดงความขอบคุณ

“เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องสุภาพกับพ่อ ลุกขึ้น!” หยุนซานเอื้อมมือออกมาช่วยหยุนซีลุกขึ้น

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อู่จี๋เทียนจุนและผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญผู้ทรงพลังอีกสี่คนก็ต่างจ้องมองอย่างเงียบๆ พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่กลัวเท่านั้น แต่ยังแอบยินดีด้วย เพราะสถานการณ์กำลังเข้าใกล้ความคาดหวังของพวกเขามากขึ้น