วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1728

เปลี่ยนโชคร้ายให้เป็นพร?

เปลี่ยนอันตรายเป็นโอกาส?

เมื่อได้ยินทั้งสองวลีนี้ เยี่ยชิวรู้สึกปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะมีชีวิตรอด เขาปลอบโยน “ผู้เฒ่า อย่ามองโลกในแง่ร้ายมากนัก”

“เราเคยเผชิญกับวิกฤติความเป็นความตายมาหลายครั้งแล้ว และทุกครั้งเรารอดมาได้ใช่ไหม?”

“แม้ว่าคราวนี้จะมีผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญที่ทรงพลังห้าคน ตราบใดที่เราไม่ยอมแพ้ อาจมีโอกาสที่สิ่งต่างๆ จะพลิกกลับ”

เมื่อมาถึงจุดนี้ จิตใจของเยี่ยชิวก็ปั่นป่วน เขาก็สื่อสารกับโลงศพเลือดสีแดงเข้มที่อยู่ในถุงเฉียนคุนอย่างเงียบๆ

เขาต้องการขอความช่วยเหลือจากเหล่าจิ่ว

เพราะเมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรก คำพูดของเหล่าจิ่วนั้นหยิ่งผยองอย่างมาก ราวกับว่าผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญล้วนขยะในสายตาของเขา ไม่ว่าเหล่าจิ่วจะคุยโม้หรือไม่ก็ตาม เยี่ยชิวก็อยากจะลองดู

ในไม่ช้า รอยแตกก็ปรากฏขึ้นบนฝาโลงเลือดสีแดงเข้ม และเสียงของเหล่าจิ่วก็ดังขึ้น

“ฉันรู้สถานการณ์ข้างนอกแล้ว”

เยี่ยชิวรีบถามว่า “เหล่าจิ่ว คุณช่วยฉันฆ่าพวกเขาได้ไหม?”

“คุณคิดว่าผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญเป็นหมูและสุนัขที่คุณสามารถฆ่าได้ตามต้องการหรือไม่?” เหล่าจิ่วกล่าวว่า “ยิ่งกว่านั้น ผู้ชายคนนั้นจากสำนักหยินหยางไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญธรรมดา”

“ให้ฉันพูดเถอะ แม้ว่าสำนักปู่เทียนและผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญ ทั้งสี่จากสามพื้นที่เทพจะร่วมมือกัน พวกเขายังคงไม่สามารถเอาชนะเขาได้”

“มีเพียงผู้นำนิกายดาบชิงอวิ๋นเท่านั้น ที่สามารถต้านทานได้ครู่หนึ่ง”

อะไรนะ อู่จี๋เทียนจุนนั้นทรงพลังขนาดนั้นเหรอ?

หยุนซานสามารถต้านทานได้เพียงชั่วครู่เท่านั้นหรือ?

เยี่ยชิวตกใจจึงถามว่า “เหล่าจิ่ว คุณแน่ใจหรือว่าจำไม่ผิด?”

“อะไรนะ คุณสงสัยการตัดสินใจของฉันหรือเปล่า?” เหล่าจิ่วกล่าวว่า “ฉันดูไม่ผิดแน่ ผู้ชายคนนั้นจากสำนักหยินหยาง ได้ซ่อนฐานการฝึกฝนของเขา ความแข็งแกร่งของเขามีพลังมากกว่าที่เขาแสดงไว้มาก”

“แต่ในสายตาของฉัน เขายังคงเป็นขยะ”

น้ำเสียงของเหล่าจิ่วหยิ่งมาก

เยี่ยชิวรู้สึกมีความหวังริบหรี่และพูดว่า “เหล่าจิ่ว ช่วยฉันกำจัดเขาด้วย”

“ฉันฆ่าเขาไม่ได้” เหล่าจิ่วกล่าว

เยี่ยชิวรู้สึกหงุดหงิด ถ้าไม่สามารถฆ่าได้ แล้วประเด็นคืออะไรล่ะ?

เหล่าจิ่วกล่าวว่า “ถ้าร่างกายของฉันสมบูรณ์ ฉันสามารถบดขยี้เขาได้ด้วยนิ้วเดียว แต่ในตอนนี้ ฉันไม่สามารถฆ่าเขาได้”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นช่วยฉันกำจัดผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญ คนอื่นๆ”

“ฉันก็ฆ่าคนอื่นไม่ได้เช่นกัน” เหล่าจิ่วกล่าว “ครั้งสุดท้ายที่ฉันช่วยคุณฆ่าฉินเจี้ยนเซียนนั้น ฉันใช้พละกำลังทั้งหมดของฉันและยังไม่หายดี”

“หากฉันไม่เข้าไปแทรกแซงครั้งที่แล้ว ฉันสามารถช่วยคุณฆ่าได้ในครั้งนี้”

“ตอนนี้ฉันมีแขนที่ขาดไปเพียงข้างเดียว ฉันไม่สามารถฆ่าผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญได้ชั่วคราว”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ในกรณีนี้ ฉันจะให้คุณยืมหม้อเฉียนคุน ด้วยอาวุธเทพ คุณควรจะสามารถฆ่าผู้เชี่ยวชาญขั้นนักบุญได้ใช่ไหม?”

“ยังเป็นไปไม่ได้” เหล่าจิ่วกล่าว “ไม่ใช่แค่ใครก็ตามที่สามารถใช้หม้อเฉียนคุนได้”

สาปแช่ง!

หัวใจของเยี่ยชิวจมลง รู้สึกหงุดหงิด เขาพูดว่า “เหล่าจิ่ว คุณบอกว่าคุณจะปกป้องฉัน แต่ตอนนี้เมื่อฉันตกอยู่ในอันตราย คุณช่วยไม่ได้เลย คุณมีประโยชน์อะไรกับฉัน?”

เหล่าจิ่วกล่าวว่า “เจ้าหนู รีบช่วยฉันฟื้นฟูร่างกายของฉันหน่อยเถอะ ตราบใดที่ร่างกายของฉันยังสมบูรณ์อยู่ ฉันจะช่วยคุณพิชิตตงฮวง”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “อย่าพึ่งฉันเลย วันนี้ฉันเหมือนจะตายไปแล้ว”

“คุณจะไม่ตาย” เหล่าจิ่วกล่าวอย่างมั่นใจ

“ทำไม?” เยี่ยชิวถาม

เหล่าจิ่วตอบว่า “คุณไม่ใช่คนอายุสั้น”

ให้ตายเถอะ นี่มันมีเหตุผลอะไรกันแน่?

เหล่าจิ่วกล่าวต่อว่า “คุณได้รับโอกาสสูงสุดของภูเขาอมตะแล้วหรือยัง ขอให้โลงสีทองนั้นช่วยคุณ”

ใช่ ฉันจะลืมเรื่องนั้นได้ยังไง

ดวงตาของเยี่ยชิวสว่างขึ้น เขาสื่อสารอย่างรวดเร็วกับโลงศพสีทองที่ซ่อนอยู่ในตาขวาของเขา แต่โลงศพสีทองไม่แสดงการตอบสนอง และยังคงนิ่งเฉย