วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1730

"อะไร?"

อู่จี๋เทียนจุนตกตะลึง

คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อกี้เขาเพียงแค่เหลือบมองเยี่ยชิวแปปเดียว เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อก็ถูกตู๋กูอู๋ตี๋ฉีกเป็นสองชิ้น

คนอื่นที่อยู่ในเหตุการณ์ก็อึ้งตะลึงกันหมด

ก่อนหน้านี้พวกเขาพึ่งเห็นปรากฏการที่ไม่เคยเห็นมาก่อนปกคลุมทั้งสองต่อด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์เต้นไปมาและเสียงปะทะกัน จากนั้นก็เห็นภาพตรงหน้าเลย

"ตัดสินแพ้ชนะได้เร็วขนาดนี้เลย โรคจิตเกินไปไหม?"

ถ้ารู้ว่าท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อเป็นผู้อาวุโสของพื้นที่เทพฮวงกู่มีตำแหน่งสูงในพื้นที่เทพ รองลงมาจากเทพเจ้า

แต่ว่าตอนนี้ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อกลับถูกฉีกออกเป็นสองชิ้น

"อ๊าก......"

ถึงแม้ว่าร่างกายของท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อจะถูกฉีกเป็นสองชิ้นมีเลือดไหล แต่ว่าวิญญาณของเขายังคงร้อง

เพียงแต่ว่าตอนนี้วิญญาณเขาอยู่ในมือตู๋กูอู๋ตี๋เหมือนกับสัตว์ร้ายที่โกรธแค้นมากๆ

"ไอ่สารเลว ปล่อยพี่ท่าป๋า"อันไจ้เทียนตะโกนด้วยความโมโห

หลี่เจาฮุยพูดอย่างจริงจัง"ปล่อยพี่ท่าป๋า เขาเป็นผู้อาวุโสของพื้นที่เทพฮวงกู่ ถ้าเกิดนายฆ่าเขาละก็จะเกิดหายนะครั้งใหญ่ในชีวิตนายแน่"

ส่วนอู่จี๋เทียนจุนจ้องมองตู๋กูอู๋ตี๋ด้วยความเย็นเยือกพูดเสียงเย็นชาว่า"ฉันไม่สนว่านายเป็นใคร รีบปล่อยเขาซะไม่อย่างงั้นเตรียมรับผลที่ตัวเองกระทำได้เลย"

สำหรับคำขู่ของพวกเขา ปากของตู๋กูอู๋ตี๋แสดงความดูถูกออกมาและกำมือขวาอย่างแรง

"พรึบ!"

วิญญาณของท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อแตกสลาย

ตามมาด้วยเขาใช้เท้าเตะร่างสองท่อนของท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อแตกระเบิด ระหว่างคิ้วเต็มไปด้วยความกำเริบและเผด็จการ

"คนฉันก็ฆ่าแล้ว นายจะทำอะไรฉันได้ล่ะ?"

ผู้คนที่อยู่บนพื้นต่างตกใจจนสมองเสื่อม เหงื่อออกจนหนาวสั่น

ไอ่เหี้ยแม่งนั้นเป็นถึงนักบุญที่แข็งแกร่งเลยนะ ตายไปแบบนี้เลยหรอ?

"ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ชีวิตนี้กลับได้เห็นการล่มสลายของนักบุญจริงๆ?"

ช่วงเวลาที่ทุกคนตกตะลึง

"บูม——"

สวรรค์เก้าชั้นฟ้าร้องระเบิดลมพัดแรง ตามมาด้วยฝนเลือดที่ตกไปทั่วท้องฟ้า

เมื่อนักบุญตายฟ้าดินร้องไห้!

ท่าป๋าอวิ๋นเฮ่อถูกฆ่าทำให้เกดิปรากฏการณ์ประหลาดเกิดขึ้น

อู่จี๋เทียนจุน หนานกงจิงหยุน หลี่เจาฮุย อันไจ้เทียนทั้งสี่คนมีแรงอาฆาตที่ไร้ขอบเขต ฝนเลือดยังไม่ทันได้เข้าใกล้พวกเขาก็หายไปกลางอากาศ

ผู้คนที่อยู่บนพื้นถูกเวทมนตืของหยุนซานปกคลุมไว้ เห็นเพียงแค่ฝนเลือดที่ตกอยู่ด้านนอก

ส่วนหยุนซาน ร่างกายเขาก็มีพลังเต๋าปรากฏออกมาทำให้ฝนเลือดไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้

มีเพียงแต่ตู๋กูอู๋ตี๋ที่ไม่มีอะไรป้องกันไว้เลยปล่อยให้ฝนเลือดไหลบนตัวดูแล้วน่ากลัวเหมือนกับปีศาจ

หยุนซานจ้องมองตู๋กูอู่ตี๋และพูดเสียงต่ำว่า"เขาไม่เหมือนนักบุญทั่วไป"

"ถึงแม้ว่าพลังยุทธ์ของเขาจะเป็นนักบุญทั่วไป แต่ว่าพลังการต่อสู้ระดับนักบุญเทพเลย"

"คิดไม่ถึงว่าเยี่ยฉางเสิ่นจะรู้จักกับคนที่เก่งขนาดนี้"

ดวงตาขอหยุนซานสั่นไหวเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ปล่อยหยุนซีและถามว่า"ซีเออร์ พ่อ......"

"ฉันเกลียดคุณ!"หยุนซีพูดอย่างโมโห ถึงแม้ว่าเธอจะพูดได้แล้วแต่ก็ยังไม่สามารถขยับตัวได้

"ซีเออร์เรื่องนี้เดี๋ยวค่อยคุยกัน ฉันถามเธอหน่อยตู๋กูอู๋ตี๋นั้นเป็นใครมาจากไหน?"หยุนซานถามด้วยความอยากรู้

เขาก็พึ่งเคยได้ยินตู๋กูอู๋ตี๋ชื่อนี้เป็นครั้งแรก

"คุณพ่อ ยังมีอมตะชางเหม่ย"หยุนซีเตือน

หยุนซานอมตะชางเหม่ยที่อยู๋กับเยี่ยชิวเล็กน้อยและพูดว่า"ฉันไม่พาเขาไป"

"ทำไม?"หยุนซีไม่เข้าใจ

หยุนซานพูด"ฉันไม่ชอบคนนี้ เขาหน้าตาน่าเกลียดเกิน"

ถ้าอมตะชางเหม่ยได้ยินคำนี้คงโมโหจนกระอักเลือด กูหน้าตาน่าเกลียดตรงไหน?

หยุนซีอึ้งพูดว่า"อมตะชางเหม่ยดูแลหนูอย่างดี หนูจะเห็นคนตายแล้วไม่ช่วยไม่ได้คุณพ่อ......"

"อย่าพูดมาก ฉันไม่มีทางช่วยหรอก"หยนุซานรู้ดีอมตะชางเหม่ยอยู่กับเยี่ยชิว ถ้าเขาลงมืออู่จ๊่เทียนจุนและนักบุญคนอื่นก็คงคิดว่าเขาพาเยี่ยชิวไป พวกเขาคงมาห้ามแน่นอนเผลออาจะทะเลาะกันได้

หยุนซานไม่อยากให้คนเล็กๆมารับผลกระทบใหญ่

หลายปีมานี้เขามักเตือนใจตัวเองตลอดเรื่องเล็กน้อยไม่อดทนก็จะทำให้เสียการใหญ่

ด้วยเหตุผลนี้ทุกครั้งที่ถูกยั่วยุจากสำนักหยินหยาง สำนักปู่เทียนเขาจะอยู่นิ่งไม่ตอบโต้

เพราะเมื่อเขาตอบโต้พวกเขาก็จะถูดโจมตีทั้งห้าฝ่าย

เขารู้ดีว่าถึงความทะเยอทะยานของอู่จี๋เทียนจุน สำนักหยินหยางอยากที่จะล้มนิกาบดาบชิงอวิ๋นตั้งนานแล้วและกลายมาเป็นสำนักที่ใหญ่ที่สุดในตงฮวง

สำนักปู่เทียนและนักบุญหลายคนอยากจะได้อาณาเขตสมบัตินิกาบดาบชิงอวิ๋นมานานมากแล้วไม่ใช่แค่วันสองวัน

ถึงแม้นิกายดาบชิงอวิ๋นจะมีชื่อเรียกว่าผู้ฝึกฝนดาบหลายล้านคนแต่ส่วนมากอ่อนแอ นักบุญมีน้อยมาก แค่เกิดสงครามนิกายดาบชิงอวิ๋นก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ล้มสลายได้

ดังนั้นเขาจะอดทน อดทนจนถึงตอนที่ผู้อาวุโสออกจากความสันโดษ

ขอแค่ผู้อาวุโสออกจากความสันโดษและทำตามขั้นตอนนั้นได้สำเร็จ ก็จะไม่มีใครกล้ามาบุกนิกายดาบชิงอวิ๋น

และในเวลานี้——

"ตูม!"

มีเสียงเท้าดังขึ้นกลางอากาศเห็นเพียงเจ้าจิ้งจอกขาวมุ่งไปข้างหน้าชี้ไปที่นักบุญและชายที่แข็งแกร่งหลายคนตะโกนว่า"คนต่อไปคือใคร?"