วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1733

“ร้ายกาจนัก!”

เยี่ยชิวตื่นเต้นจนแทบจะระเบิดออกมา เขาไม่คาดคิดเลยว่ากูตู๋อู๋ตี๋จะสามารถบีบบังคับให้สามนักบุญคุกเข่าลงได้ด้วยตัวคนเดียว

“สมแล้วที่เป็นจักรพรรดิดาบแห่งภูเขาซูผู้ไร้ผู้ต่อต้าน” อมตะชางเหม่ยก็ตกตะลึงเช่นกัน

ส่วนคนอื่นๆ ต่างก็มองกูตู๋อู๋ตี๋ด้วยความตกใจจนพูดไม่ออก

กูตู๋อู๋ตี๋ยืนอยู่บนคลื่นดาบราวกับขึ้นไปบนยอดเขาไท่ซาน มองลงมาเห็นภูเขาลูกอื่นเล็กจ้อย แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่ไร้เทียมทาน

นี่คือภาพที่เป็นนิรันดร์

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด ฉากนี้จะถูกตราตรึงอยู่ในใจของผู้คนไม่มีวันลืมเลือน

“อ๊าก...”

ร่างกายของสามนักบุญเกือบจะถูกพลังดาบบดขยี้ พวกเขาเงยหน้าคำรามด้วยความอัปยศอดสู

“พวกไร้ค่าก็คือพวกไร้ค่า ต่อให้เป็นนักบุญก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความเป็นพวกไร้ค่าได้”

กูตู๋อู๋ตี๋พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เตรียมที่จะเหยียบสังหารนักบุญทั้งสาม ทันใดนั้นเสียงของอู่จี๋เทียนจุนก็ดังขึ้น

“กูตู๋อู๋ตี๋ปล่อยพวกเขาไป!”

“ฉันจะไม่ฆ่านายเพราะเห็นแก่การบำเพ็ญเพียรของนาย”

“ตราบใดที่นายพาเยี่ยฉังเซิงเข้าร่วมกับสำนักหยินหยางของเรา ความแค้นในอดีตทั้งหมดจะถูกลบล้าง”

อู่จี๋เทียนจุนยืนไขว้หลัง เสื้อคลุมพลิ้วไหวโดยไม่มีลมพัด แสดงให้เห็นถึงพลังที่เหนือกว่า

อย่างไรก็ตาม คำตอบของกูตู๋อู๋ตี๋มีเพียงสามคำเท่านั้น

“นายเป็นใคร?”

เมื่อกูตู๋อู๋ตี๋พูดจบ เขาก็เหยียบลงไป

“ตึง!”

ในทันที แสงศักดิ์สิทธิ์ใต้เท้าของเขาก็ระเบิด พลังอันแข็งแกร่งแผ่ซ่านไปทั่วกระบี่พลัง ทำให้พลังของดาบเพิ่มขึ้นเป็นร้อยล้านเท่า

ฟิ้ว!

ในขณะนั้น ร่างของอู่จี๋เทียนจุนพลันปรากฏขึ้นด้านหลังสามนักบุญ ทั้งยังใช้สองนิ้วขวางพลังดาบที่กำลังจะตกลงมาด้วยใบหน้าสงบนิ่ง

“อะไร?”

เหล่าผู้คนต่างตกตะลึง

ด้วยพลังฝีมือของกูตู๋อู๋ตี๋ พวกเขาล้วนประจักษ์ ทว่ากลับไม่คาดคิดเลยว่าอู่จี๋เทียนจุนจะใช้เพียงสองนิ้วมือ ก็สามารถต้านทานดาบคลั่งนั้นได้

สีหน้าของกูตู๋อู๋ตี๋แปรเปลี่ยนเล็กน้อย แววตาฉายแววเคร่งขรึม

“มีฉันอยู่ นายไม่มีทางฆ่าพวกเขาได้”

ขณะที่อู่จี๋เทียนจุนเอ่ยวาจา แสงสว่างเจิดจ้าจากสองนิ้วมือพลันเปล่งประกาย ในพริบตานั้น คลื่นดาบคลั่งก็สลายไป

สามนักบุญผู้ยิ่งใหญ่รีบลุกขึ้น หลบไปอยู่ด้านหลังของอู่จี๋เทียนจุนอย่างรวดเร็ว

“ขอบพระคุณท่านเทียนจุน”

สามนักบุญกล่าวขอบคุณ หากอู่จี๋เทียนจุนไม่ออกมาช่วยเหลือทันเวลา พวกเขาคงต้องถึงฆาตไปแล้ว

ถึงแม้การถูกบังคับให้คุกเข่าเมื่อครู่ จะเป็นความอัปยศอดสูสำหรับพวกเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าลงมือกับกูตู๋อู๋ตี๋อีก แววตาที่มองไปยังกูตู๋อู๋ตี๋นั้น เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

อู่จี๋เทียนจุนมองไปยังกูตู๋อู๋ตี๋ และกล่าวว่า “นายเป็นเพียงนักบุญธรรมดา แต่กลับสามารถแสดงพลังฝีมือเทียบเท่านักบุญใหญ่ได้ ฉันชื่นชมนายมาก”

“เข้าร่วมกับสำนักหยินหยางเถิด ฉันจะไม่ปฏิบัติต่อนายอย่างเลวร้าย”

“เห็นแก่หน้านาย ฉันจะไม่ฆ่าเยี่ยฉังเซิง แล้วยังจะแต่งตั้งเขาเป็นศิษย์เอกของสำนักหยินหยาง เป็นอย่างไร?”

แผนการของอู่จี๋เทียนจุนแยบยลนัก หากเยี่ยชิวเข้าร่วมสำนักหยินหยาง ทรัพย์สมบัติของเยี่ยชิวก็จะตกเป็นของเขาในไม่ช้า