วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1736

แต่อย่างไรก็ตามมันเพียงแค่ทำให้อู่จี๋เทียนจุนโซเซเท่านั้นไม่ได้รับบาดเจ็บหนัก

พลังของอู่จี๋เทียนจุนนั้นแข็งแกร่งมาก

"รนหาที่ตาย"

สายตาของอู่จี๋เทียนจุนนั้นน่ากลัวมาก เขาเป็นถึงผู้นำสำนักหยินหยาง การที่โดนตบต่อหน้าผู้คนมากมายเป็นอะไรที่อัปยศสำหรับเขามาก

"ฆ่า!"

การเคลื่อนไหวของตู๋กูอู๋ตี๋ดูเรียบง่ายมากปล่อยออกมาแค่หมัดเดียว แต่พลังแข็งแกร่งเหมือนคลื่นทรงพลังทำลายล้างทุกทิศทาง

มือขวาของอู่จี๋เทียนจุนกวาดวาดด้านหน้า ทันใดนั้นก็ปรากฏรูปหยินหยางขนาดใหญ่

รูปหยินหยางส่องแสงเหมือนเป็นโล่กันไว้ด้านหน้า

"ตึงตึงตึง!"

การโจมตีทุกอย่างของตู๋กูอู๋ตี๋ถูกสกัดกั้นไว้หมด

และในเวลานี้แส้ตีเทวดาที่อยู่มือขวาของตู๋กูอู๋ตี๋ยกขึ้นสูง แส้ฟาดลงไป

"ตึง!"

แส้ตีเทวดาฟาดลงบนรูปหยินหยางเสียงดังเหมือนกลองระเบิดอื้ออึง

อย่างไรก็ตามรูปหยินหยางก็ได้รับความเสียหาย

"หืม?"

หนังตาของตู๋กูอู๋ตี๋กระตุก ขาขยับหนึ่งก้าวเหมือนจะกระโดดข้ามผ่านสวรรค์ ผ่านทางด้านบนรูปหยินหยางและโผล่บนหัวของอู่จี๋เทียนจุน

"ไปตายเถอะ!"

ตู๋กูอู๋ตี๋ฟาดแส้ลงไปอีกครั้ง

พลังศักดิ์สิทธิ์หลั่งไหลเข้าสู่แส้ตีเทวดา และในขณะนั้นแส้ตีเทวดาก็ส่องแสงเหมือนกับว่าอาวุธจักรพรรดิฟื้นคืนชีพ

"ถ้าเกิดนายคิดว่าของในมือนายเป็นสมบัติล้ำค่าที่สามารถฆ่าฉันได้ นั้นก็แสดงได้อย่างหนึ่งคือนายช่างไร้เดียงสามาก"

อู่จี๋เทียนจุนยืนอยู่กับที่ไม่หลบไปไหน ด้านบนหัวของเขาปรากฏหยินหยางที่แข็งแกร่ง

ถ้าเกิดว่าพลังหยินหยางปะทุขึ้นก่อนหน้านั้นอู่จี๋เทียนจุนเหมือลำธาร ในเวลานั้นหยินหยางบนหัวของเขาคงเหมือนกับทะเลสาบ

"เพรี๊ยะ"

แส้ตีเทวดาฟาดลงมาเหมือนกับโคลนโยนลงทะเลไม่มีคลื่นใดๆเกิดขึ้น

"อะไร?"

สีหน้าของตู๋กูอู๋ตี๋เปลี่ยนไป

ก่อนจะนำแส้ตีเทวดาให้เยี่ยชิว แส้ตีเทวดาอยู่กับเขามานานหลายปีแล้วถึงแม้ว่าตอนนั้นเขาจะบ้าแต่ว่าพลังของแส้นั้นเขารู้ดีที่สุด

พูดตามหลักแล้วละก็แส้ตีเทวดาสามารถจู่โจมคนที่มีระดับสูงกว่าได้ เขาเป็นนักบุญธรรมดาทั่วไป อู่จี๋เทียนจุนเป็นนักบุญใหญ่ เขาฟาดแส้เส้นนี้ลงไปต่อให้อู่จี๋เทียนจุนจะกันไว้ได้ก็ต้องได้รับผลกระทบ

แต่ผลลัพธ์กลับทำให้เขาคิดไม่ถึง

รูปหยินหยางไม่เพียงแต่กันแส้ตีเทวดาไว้ได้ อู่จี๋เทียนจุนยืนอยู่ด้านล่างหัวเราะเยาะเขา

"ต่อให้นายสาดลงมาหนึ่งหมื่นครั้งก็ไม่สามารถทำอะไรฉันได้แม้แต่นิดเดียว"

ตู๋กูอู๋ตี๋ไม่เชื่อ เพียงลมหายใจเดียวสาดลงไปถึงสิบครั้ง แต่ผลลัพธ์แต่ละครั้งก็เหมือนกัน

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"

ตู๋กูอู๋ตี๋รู้สึกว่าไม่ปกติจึงกัดลิ้นและถุยเลือดลงบนแส้ตีเทวดา

นี้มันเลือดบริสุทธิ์นักบุญ

ทันใดนั้นยันต์บนแส้ตีเทวดาก็สว่างขึ้น แสงศักดิ์สิทธิ์ดูหนาแน่นขึ้นทำให้มันดูพิเศษขึ้น

ตู๋กูอู๋ตี๋ฟาดแส้ลงไปอีกครั้ง

"ตูม!"

เหมือนกับระเบิดนิวเคลียร์ที่ถูกโยนลงทะเลทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่ พลังหยินหยางถุกทำลายจนกระจัดกระจาย

แส้ตีเทวดาฟาดลงมาอย่างราบรื่นและฟาดลงไปที่หัวของอู๋จี่เทียนจุน

อู่จี๋เทียนจุนยืนอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน

"ของสิ่งนี้มันมีจิตวิญญาณ คนที่มีศรีธรรมเท่านั้นถึงจะเป็นเจ้าของได้ นายมันไม่เหมาะ"

มือซ้ายตู๋กูอู๋ตี๋จับแส้ตีเทวดาไว้ มือขวาที่ระเบิดไปก็ฟื้นฟูกลับคืนมาในพริบตา จากนั้นในมือขวาก็ปรากฏดาบหักสีดำ

"ที่จริงฉันเก่งในเรื่องการใช้ดาบ"

วูบ——

ดาบหักนั้นเหมือนสายฟ้าสีดำทะลุกลางอากาศ

มือขวาอู่จี๋เทียนจุนเคลื่อนไหวพลังหยินหยางไหลเวียนพุ่งชนกับดาบหักอย่างรุนแรงเสียงดังกึงก้องไปทั่วภูเขาแม่น้ำ

หลังจากที่ตู๋กูอู๋ตี๋เปลี่ยนไปใช้ดาบหักออร่าก็เปลี่ยนไปเลย เหมือนกับเทพเจ้าสงครามที่อยู่ยงคงกระพันเปลี่ยนเป็นแสงศักดิ์สิทธิ์ ใช้แรงทะลุไปที่กลางใจอู่จี๋เทียนจุนและพยายามที่จะฆ่าเขา

พลังของดาบเล่มนี้มากมายมหาศาลและบ้าบอมาก

ตอนที่แทงออกไปมีแสงระเบิดออกมาเหมือนกับดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ทำใหคนที่ดูเหตุการณ์อยู่ที่ไกลๆยังลืมตามองไม่ขึ้น

"พอแล้ว!

อู่จี๋เทียนจุนตะโกนเสียงดัง ทันใดนั้นร่างกายเขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างน่ากลัว ตู๋กูอู๋ตี๋ถูกระเบิดกระเด็นออกไปทันที

"ตูม!"

อู่จี๋เทียนจุนเดินไปข้างหน้า รัศมีอันทรงพลังบนร่างกายเขาแหวกกลางอากาศออกมีหลุดดำมากมายปรากฏ สวรรค์เหมือนจะไม่สามารถทนต่อรัศมีเขาได้และกำลังจะพังทลาย

บนร่างกายอู่จี๋เทียนจุนถูกล้อมไปด้วยหยินและหยางและไอสังหารอันเยือกเย็นก็เติมเต็มสวรรค์เก้าชั้น

เขาเป็นเหมือนเทพที่แหกคุกโลกทั้งใบเต็มไปด้วยไอสังหาร

ในเวลานี้อู่จี๋เทียนจุนน่ากลัวมาก ไม่ว่าจะเป็นพระเจ้าหรือสวรรค์ต่อหน้าเขาก็เป็นเพียงแค่มด

จากระยะไกล ผู้คนที่เฝ้าดูเหตุการณ์ต่างก็รู้สึกว่าวิญญาณกำลังสั่นไหว

แม้แต่นักบุญทั้งสามหนานกงยังรู้สึกเข่าอ่อน และอดไม่ได้ที่อยากจะกราบไหว้อู่จี๋เทียนจุน

"คิดไม่ถึงเลยว่าอู่จี๋เทียนจุนจะซ่อนพลังยุทธ์ไว้"

หยุนซานพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม"เขาไม่ใช่นักบุญใหญ่ แต่ว่าเป็นนักบุญราชา!"