วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1787

ระฆังทองสัมฤทธิ์โบราณนั้นดูแปลกตาอย่างยิ่ง โดยมีแสงเทพไหลออกมา และมันถูกจารึกด้วยอักษรปีศาจโบราณนับไม่ถ้วนบนผนัง ราวกับว่าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่หลายพันตัวกำลังสวดมนต์อยู่ ทำให้ระฆังทองสัมฤทธิ์ระเบิดด้วยความกดดันอันสง่างาม

“ปัง……”

เสียงระฆังดังก้องไปทั่วเผ่าปีศาจ สั่นสะเทือนทั้งสวรรค์และโลก

ดวงตาของเยี่ยชิวเปล่งประกายสดใส เขาสามารถบอกได้ว่าเครื่องมือเทพของเผ่าพันธุ์ปีศาจนี้มีความพิเศษอย่างยิ่ง

“นี่เรียกว่าระฆังจักรพรรดิปีศาจ!”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยแนะนำให้เยี่ยชิวรู้จัก “เมื่อหลายล้านปีก่อน เผ่าปีศาจของเราได้ก่อมหาอำนานที่ไม่มีใครเทียบได้ ซึ่งต่อมารู้จักกันในชื่อจักรพรรดิปีศาจ”

“ระฆังนี้ถูกสร้างขึ้นโดยจักรพรรดิปีศาจและติดตามเขาไปในขณะที่เขากวาดล้างไปทั่วโลก”

“หลังจากที่จักรพรรดิปีศาจสิ้นพระชนม์ ระฆังนี้ก็กลายเป็นสมบัติอันล้ำค่าของเผ่าพันธุ์ปีศาจ”

“ต่อมา เนื่องจากสงครามภายในเผ่าปีศาจมีอย่างต่อเนื่อง เครื่องมือเทพชิ้นนี้จึงแตกออกเป็นชิ้นๆ หลายล้านชิ้น”

ขณะที่จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูด สีหน้าเสียใจก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ

เยี่ยชิวถามว่า “ในเมื่อมันแตกเป็นล้านๆ ชิ้น ทำไมฉันจึงเห็นเพียงสิบเศษเท่านั้น?”

จิ้งจอกขาวตัวน้อยตอบว่า “เรื่องนี้ต้องขอบคุณจักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียน”

“จักรพรรดิวั่นกู่ชิงเทียนรวบรวมชิ้นส่วนทั้งหมดของระฆังจักรพรรดิปีศาจเพื่อช่วยเผ่าปีศาจ และในที่สุดก็หลอมชิ้นส่วนออกเป็นสิบชิ้น”

“แต่ละชิ้นส่วนของระฆังจักรพรรดิปีศาจทั้งสิบนั้นได้รับการปกป้องโดยหนึ่งในสิบผู้อาวุโสปีศาจ ส่วนวิธีการรวบรวมพวกมันนั้นอยู่ในมือของฉัน”

“ตั้งแต่นั้นมา ผู้อาวุโสปีศาจทุกรุ่นก็มีชิ้นส่วนของเครื่องมือเทพอยู่ในมือของพวกเขา ซึ่งสืบทอดมาจนถึงทุกวันนี้”

“เยี่ยฉังเซิง แม้ว่าระฆังจักรพรรดิปีศาจจะเป็นเครื่องมือเทพ แต่มันก็ได้แตกสลายและสูญเสียวิญญาณของมันไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่สามารถปลดปล่อยพลังของเครื่องมือเทพได้อีกต่อไป อย่างไรก็ตาม มันก็เพียงพอแล้วสำหรับคุณที่จะปรับแต่งการเล่นแร่แปรธาตุ”

เยี่ยชิวรู้สึกเสียใจและตื่นเต้นผสมกัน

เขารู้สึกเสียใจที่ระฆังจักรพรรดิปีศาจสูญเสียวิญญาณไปแล้ว แต่รู้สึกตื่นเต้นที่มันยังคงเป็นเครื่องมือเทพ

ผู้อาวุโสหมีกล่าวเสริมว่า “ในความเป็นจริง ตราบใดที่ผู้นำอาสาเสียสละตัวเอง ก็จะกลายเป็นวิญญาณของระฆังจักรพรรดิปีศาจ และปลดปล่อยพลังของเครื่องมือเทพได้อีกครั้ง”

เยี่ยชิวพูดติดตลกว่า “เอาล่ะ ผู้อาวุโสหมี ทำไมคุณไม่เสียสละตัวเองและให้ฉันได้สัมผัสกับพลังของเครื่องมือเทพล่ะ?”

ผู้อาวุโสหมีหัวเราะและดุว่า “เจ้าสารเลว ฉันยังใช้ชีวิตไม่มากพอสำหรับเรื่องนั้น“

ทุกคนต่างหัวเราะกับคำตอบของเขา

“เอาล่ะ” จิ้งจอกขาวตัวน้อยยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้เงียบ จากนั้นจึงพูดว่า “เยี่ยฉังเซิง ในนามของเผ่าปีศาจ ฉันจะมอบระฆังจักรพรรดิปีศาจให้กับคุณ”

“ฉันหวังว่าคุณจะจำสิ่งที่พูดในวันนี้”

“ในอนาคตคุณจะพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นจักรพรรดิ ปกป้องเผ่าปีศาจและปล่อยให้พวกเขาก้าวออกจากหนานหลิ่ง”

เยี่ยชิวตอบอย่างเคร่งขรึมว่า “ฉันไม่ได้เนรคุณ โปรดวางใจได้และผู้อาวุโสทุกคนโปรดวางใจ ฉันจะจดจำความเมตตาของพวกคุณ และฉันจะรักษาคำพูดของฉันอย่างแน่นอน”

“ดีมาก” จิ้งจอกขาวตัวน้อยโบกมือ และระฆังจักรพรรดิปีศาจก็ปรากฏตัวต่อหน้าเยี่ยชิวและพูดว่า “ทิ่มนิ้วของคุณ”

เยี่ยชิวกัดนิ้วกลางของเขาทันที ปล่อยให้เลือดสีทองหยดลงบนพื้นผิวของระฆัง

“ตอนนี้ ฉันจะส่งต่อวิธีการควบคุมของระฆังจักรพรรดิปีศาจให้กับคุณ” จิ้งจอกขาวตัวน้อยพูดพร้อมชี้ไปที่หน้าผากของเยี่ยชิว

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง

จิ้งจอกขาวตัวน้อยก็ถอนนิ้วของเธอออกแล้วถามว่า “คุณจะรับหรือไม่?”

“อืม” เมื่อคิดได้ เยี่ยชิวก็ยื่นมือซ้ายออกมา ระฆังจักรพรรดิปีศาจก็หดตัวลงทันที และตกลงไปบนฝ่ามือของเขา

ผู้อาวุโสลิงกล่าวว่า “เยี่ยฉังเซิง ตอนนี้เมื่อคุณได้รับระฆังจักรพรรดิปีศาจแล้ว อย่าเสียเวลาเลย เริ่มปรับแต่งการเล่นแร่แปรธาตุ!”