วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 185

ฆ่า!

คำง่ายๆคำเดียว ที่เต็มไปด้วยเจตนาการฆ่าอันมหาศาล

หลินซานตกตะลึง และโน่มน้าว"ท่านผู้เฒ่า ลี่หมินและลี่เปิ่นต่างก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณ ไม่ว่าจะยังไง ก็ให้ไว้พวกเขาด้วยเถอะ!"

“ถ้าพวกเขากล้าสร้างเรื่องวุ่นวาย ก็ไม่จำเป็นต้องแสดงความเมตตา” ท่านผู้เฒ่าหลินกล่าวว่า “เพื่อความรุ่งโรจน์นับร้อยปีของตระกูลหลิน ฉันยอมเสียสละได้ทุกสิ่งทุกอย่าง”

“ฉันเข้าใจแล้ว ท่านผู้เฒ่าไม่ต้องกังวล ฉันรู้ว่าควรต้องทำอย่างไรแล้ว”

หลินซานคิดในใจ ช่างเป็นตระกูลที่โหดร้ายจริงๆ!

หลินจิงจื้อกล้าที่จะยิงลูกพี่ลูกน้องของเธอ หลินลี่กั๋วไล่พี่น้องของตัวเองออกจากครอบครัว ส่วนท่านผู้เฒ่าหลิน แม้แต่ชีวิตหลานแท้ๆตอนนี้เขาไม่สนใจด้วยซ้ำ

“จริงสิท่านผู้เฒ่า ฉันมีความคิดที่ไม่ค่อยเป็นผู้ใหญ่ อยากฟังความคิดเห็นของคุณ” หลินซานกล่าวด้วยความเคารพ

ท่านผู้เฒ่าหลินยิ้มและพูดว่า "ถ้าคุณมีอะไรก็พูดมาได้เลย ระหว่างคุณกับฉันไม่จำเป็นต้องเกรงใจ"

หลินซานกล่าวว่า "ท่านผู้เฒ่า ฉันสนใจเด็กหนุ่มจิงจื้อพากลับมาคนนั้น ฉันอยากรับเขาเป็นลูกศิษย์ของฉัน"

“โอ๊ะ?” ท่านผู้เฒ่าหลินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

หลินซานกล่าว "พรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ของเด็กคนนั้นสูงมาก แต่ประสบการณ์ในการต่อสู้ของเขายังไม่มากนัก ถ้ามีคนเขี่ยวเข็ญเขา ในเวลาเพียงห้าปี ก็คงจะเก่งเทียบเท่าผู้ชนะเลิศโหว"

“ ท่านผู้เฒ่าคุณลองคิดดูสิ ถ้าตระกูลหลินของเราสามารถสร้างผู้มีฝีมือสูงอย่างผู้ชนะเลิศโหวได้ ตระกูลหลินของเราจะไม่ใช่แค่ตระกูลที่ร่ำรวยในเจียงเจ้อแล้ว แต่จะเป็นตระกูลที่ร่ำรวยชั้นนำที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลก”

“เมื่อถึงเวลานั้น นับประสาอะไรกับความรุ่งโรจน์ร้อยปี แม้กระทั่งความเจริญรุ่งเรืองห้าร้อยปี ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้”

มีความร้อนโชนในดวงตาของท่านผู้เฒ่าหลิน

เขาเกิดในครอบครัวยากจน เริ่มต้นจากศูนย์ ใช้เวลาและจิตวิญญาณครึ่งชีวิต เพื่อสร้างตระกูลหลินให้เป็นตระกูลที่ร่ำรวยในเจ้อเจียง

ความหวังสูงสุดของเขา คือตระกูลหลินสามารถอยู่รอดได้เป็นเวลาร้อยปี เหมือนกับจักรพรรดิผู้ก่อตั้ง ที่หวังให้รากฐานที่เขาสร้างมาจะคงอยู่ตลอดไป

หลังจากได้ยินสิ่งที่หลินซานพูด ท่านผู้เฒ่าหลินก็รู้สึกประทับใจมากและตอบตกลงทันที โดยพูดว่า "หลินซาน คุณจัดการเรื่องนี้ให้ดี"

"ได้"

หลินซานถอยตัวออกไป

…

ในห้องนั่งเล่น

“ผู้อมตะ ยินดีต้อนรับสู่ตระกูลหลิน ฉันดื่มอวยพรให้คุณหนึ่งจอก” หลินลี่กั๋วดืมอวยพรผู้อมตะชางเหม่ย

“ผู้นำตระกูลหลิน ยินดีด้วย ยินดีด้วย” ผู้อมตะชางเหม่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

หลินลี่กั๋วยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า "ผู้อมตะ คนนอกมองไม่เห็น คุณก็ยังมองไม่เห็นหรอ? การเป็นหัวหน้าตระกูลแบบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ"

“ไม่ว่าคุณจะต้องการหรือไม่ก็ตาม คุณก็เป็นผู้นำตระกูลหลินแล้ว และต่อจากนี้ไป จะผู้คนมากมายที่จะดุด่าคุณ บอกว่าหลินลี่กั๋วคนนี้เป็นคนโหดและเหี้ยม บังคับให้พ่อของคุณสละสมบัติ และไม่สมกับเป็นลูกของมนุษย์” ผู้อมตะชางเหม่ยดุ: “ผู้เฒ่าหลินไม่มีอะไรจริงๆ”

“พ่อรู้ว่าสิ่งที่ฉันใส่ใจที่สุดคือจิงจื้อ เพราะฉะนั้นการกดดันจิงจื้อ ก็เพื่อบังคับฉันให้ลงมือ อั๊ยยะ ไม่พูดเรื่องเขาแล้ว ฉันจะไปดื่มอวยพรให้แขก ผู้อมตะรอสักครู่ ฉันจะกลับมาดื่มกับคุณในอีกสักพัก”

"OK!"

ผู้อมตะชางเหม่ยยกมือทำท่าโอเค

ทันทีที่หลินลี่กั๋วจากไป ก็มีคนมาหาผู้อมตะชางเหม่ยทันที

“ผู้อมตะ ฉันอยากขอให้ท่านช่วยทำนายดวงชะตาให้” หญิงสาวในชุดคลุม บนใบหน้ามีสิวกล่าว

“คุณรู้จักกฎของฉันไหม?” ผู้อมตะชางเหม่ยมีใบหน้าเรียบเฉย ทำท่าทางแบบผู้มีฝีมือสูง

หญิงสาวพยักหน้า หยิบธนบัตรสีแดงจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าถือของเธอ แล้ววางไว้ข้างๆผู้อมตะชางเหม่ย

“คุณต้องการให้ทำนายแบบไหน?” ผู้อมตะชางเหม่ยถาม

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "ฉันอยากให้คุณอ่านลายมือของฉันให้หน่อย เมื่อไหร่ฉันจะมีแฟน?"

ผู้อมตะชางเหม่ยเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นแล้วพูดว่า "สาวน้อย การอ่านลายมือไม่มีประโยชน์ นี่มันคือยุคที่มองที่หน้าตา"

สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นซีดลงทันที