วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1871

“บูม! ปัง!”

หมัดของผู้อาวุโสวัวเป็นเหมือนดาวขนาดยักษ์ที่ฉีกผ่านท้องฟ้าทำให้เกิดกระแสลมที่รุนแรง ทุกสิ่งที่ขวางหน้ากลายเป็นฝุ่น

“ถอยเร็ว!”

ใบหน้าของผู้อาวุโสสี่และผู้อาวุโสห้าเปลี่ยนไปอย่างมาก โดยไม่สนใจที่จะซ่อมแซมร่างกายของพวกเขาด้วยซ้ำ วิญญาณดึกดำบรรพ์ฉีกช่องว่างและหายไปอย่างรวดเร็ว

ขณะนั้น หมัดของผู้อาวุโสวัวก็พุ่งเข้าไปในรอยแตกในอากาศ

“อา!”

“อา!”

เสียงกรีดร้องแหลมคมสองครั้งดังขึ้นเมื่อวิญญาณดึกดำบรรพ์ของผู้อาวุโสสี่และผู้อาวุโสห้าถูกหมัดแตกสลาย

พวกเขาเสียชีวิตอย่างไร้ร่องรอย

“คุณสองคนคิดว่าจะฆ่าอาจารย์ของฉันได้? ถ้าคุณไม่ตายใครจะฆ่า?” ผู้อาวุโสวัวกล่าว จากนั้นขาของเขาก็อ่อนแรงจนแทบจะล้มลง

เยี่ยชิวก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและพยุงผู้อาวุโสวัว

เขาเข้าใจว่า นี่คือผลพวงของการใช้หมัดเทพทรงพลัง

“อดทนได้ไหม?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันจะไม่เป็นไร” ผู้อาวุโสวัวกล่าว “ตราบใดที่ฉันพักผ่อนสักพัก ความแข็งแกร่งของฉันก็ฟื้นตัว”

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะคิดหาวิธีที่จะช่วยผู้อาวุโสวัว ชดเชยข้อเสียเปรียบนี้ในอนาคต

หมัดเทพทรงพลังใช้ความแข็งแกร่งมากเกินไป จนถึงตอนนี้ผู้อาวุโสวัวเชี่ยวชาญเพียงสองหมัด และหลังจากหมัดทั้งสองนั้น ความแข็งแกร่งก็เกือบจะหมดลง หากหมัดทั้งสองไม่สังหารศัตรู หรือหากมีศัตรูใหม่ปรากฏขึ้น มันจะเป็นอันตราย

ขณะนี้ ท้องฟ้าก็คำราม ฟ้าแลบวาบ และฝนเลือดก็ไหลลงมา

นักบุญสิ้นชีพ สวรรค์และโลกก็ร้องไห้

เยี่ยชิวร่อนลงบนพื้นเพื่อพยุงผู้อาวุโสวัว

อมตะชางเหม่ยเดินเข้ามาหาอย่างตื่นเต้นและพูดว่า “พี่ต้าลี่ ตอนนี้คุณน่าทึ่งมาก ฆ่านักบุญสองคนด้วยหมัดเดียว ความสำเร็จนี้เพียงพอที่จะทำให้คุณภูมิใจในหมู่เพื่อนๆ ทำได้ดีมาก สุดยอดไส้กรอกวัว!”

สุดยอดไส้กรอกวัว?

ผู้อาวุโสวัวมองลงไปที่หว่างขาของเขา ปิดขาอย่างรวดเร็ว ทำให้อมตะชางเหม่ยมีสีหน้าแปลกๆ

เขาคิดกับตัวเองว่า นักบวชลัทธิเต๋ามีเครื่องรางพิเศษบางอย่างหรือเปล่า?

ช่างน่ากลัว

เยี่ยชิวสังเกตเห็นท่าทางของผู้อาวุโสวัว และยิ้มในขณะที่เขาอธิบายว่า “ในโลกมนุษย์ของเรา เป็นวิธีการอธิบายว่าคนนั้นสุดยอดมาก”

“อ้อเข้าใจแล้ว!” ผู้อาวุโสวัวเกาหัว รู้สึกเขินอายเล็กน้อย

“เจ้าหนู ฉันมีข้อเสนอแนะ” อมตะชางเหม่ยกล่าว “เนื่องจากอู่จี๋เทียนจุนได้ส่งผู้คนมาซุ่มโจมตีพวกเราที่นี่ เราทำให้เขาประหลาดใจกันเถอะ โจมตีในขณะที่เหล็กยังร้อน จากนั้นทำลายเมืองต่างๆ ของสำนักหยินหยาง”

“ฉันคิดว่าคำแนะนำของอมตะเป็นสิ่งที่ดี” ผู้อาวุโสวัวกล่าว “ในขณะที่อู่จี๋เทียนจุนยังคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ เรายังสามารถฆ่าเจ้าเมืองได้หลายคน”

เยี่ยชิวส่ายหัว “ไม่แนะนำให้ใช้แผนนี้”

“ต้าลี่ยังไม่ฟื้นพลังของเขาเต็มที่ การโจมตีอย่างกะทันหันมีแต่จะทำให้พวกเราตกอยู่ในอันตรายเท่านั้น”

“ฉันคิดว่าเราควรออกจากที่นี่ทันที”

อมตะชางเหม่ยแนะนำว่า “เจ้าหนู ฉัน...…”

“เรื่องนี้ยังไม่พร้อมสำหรับการอภิปราย รีบออกไปกันเถอะ” เยี่ยชิวพูดอย่างเด็ดเดี่ยว และดาบเซวียนหยวนที่ซ่อนอยู่ในดวงตาซ้ายของเขาก็สั่นอีกครั้ง

คำเตือนครั้งที่สาม

“เร็วเข้า ถ้าเราไม่ออกไปตอนนี้ มันอาจจะสายเกินไป” เยี่ยชิวพูดในขณะที่เขาช่วยผู้อาวุโสวัวเตรียมจะออกเดินทาง

ทันใดนั้นก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้น

“เยี่ยฉังเซิง ตอนนี้คุณหนีไม่พ้นแล้ว”

หลังจากนั้นทันที อากาศก็แยกออก มีลมกระโชกแรงพัดออกมา

ลมแต่ละเส้นมีสีเลือด ราวกับดาบที่ไม่มีใครเทียบได้ ผ่าผ่านอากาศ ทันใดนั้นอากาศก็เต็มไปด้วยออร่ากระหายเลือด

กลิ่นเลือดฟุ้งไปทั่วบริเวณ

ชั่วครู่ต่อมา เมฆหมอกสีเลือดก็ปรากฏขึ้น

ภายในหมอกเลือดมีร่างหนึ่งยืนอยู่ ใบหน้าของเขาไม่อาจมองเห็นได้ แต่เปล่งออกมาด้วยเจตนาฆ่าอันเยือกเย็น

“บูม!”