วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1872

“นี้……”

เยี่ยชิวถูกพูดไม่ออกโดยคำตอบของทาสโลหิต

ถ้าเจ้านายของเขาไม่สั่งมัน เขาจะไม่เข้าไปแทรกแซงเพื่อช่วยคนอื่นเหรอ?

คำตอบฟังดูสมเหตุสมผล แต่เมื่อมองดูสมาชิกสำนักของเขาถูกฆ่าโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จิตใจของบุคคลนี้จะต้อง...…

เย็นชาสุดๆ?

นอกจากนี้ ผู้คนที่ถูกสังหาร ยังรวมถึงบุตรเทพคนที่สองของสำนักหยินหยาง และผู้อาวุโสสองคนของสำนักหยินหยาง

หากเป็นเพียงตัวละครรอง เขาอาจจะไม่ใส่ใจที่จะช่วย แต่ทั้งสามคนนี้ไม่ใช่ตัวละครรอง พวกเขาดำรงตำแหน่งสูงในสำนักหยินหยาง

“ฉันอยากจะเปิดหัวของผู้ชายคนนี้จริงๆ แล้วดูว่ามีอะไรอยู่ข้างใน” เยี่ยชิวคิดกับตัวเอง

ขณะนี้ ทาสโลหิตกล่าวต่อว่า “ชีวิตและความตายของผู้อื่นไม่เกี่ยวข้องกับฉัน”

“อันที่จริง ฉันมาถึงเมืองกวงหมิงก่อนที่ซูอู๋หมิงและคนอื่นๆ จะมาถึง”

“ฉันรู้ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขา”

“สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากที่คุณปรากฏตัว ฉันเห็นมันทั้งหมดแล้ว”

“อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะมาที่นี่ เจ้านายของฉันก็สั่งฉันว่าถ้าซูอู๋หมิงและผู้อาวุโสทั้งสองไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์ได้ ฉันควรจะก้าวเข้าไป”

“ฉันก็เลยรอ”

“ฉันรอจนพวกเขาทนไม่ไหว แล้วฉันก็ลงมือ”

“ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถจัดการกับคุณได้ ฉันจึงต้องปรากฏตัว”

นี่เป็นตรรกะที่บิดเบี้ยวแบบไหน?

เยี่ยชิวพูดไม่ออกเลย

เขาตระหนักว่าวิธีคิดของทาสโลหิตนั้นแตกต่างไปจากคนปกติมาก

สำหรับคนที่มีพลังแข็งแกร่งเช่นนี้ ใครจะซ่อนตัวอยู่ในเงามืดและรอให้สมาชิกของตนเองถูกฆ่าก่อนที่จะปรากฏตัว?

แต่นั่นคือสิ่งที่ทาสโลหิตทำ

เขาไม่เพียงแต่ทำเท่านั้น แต่เขายังทำอย่างมั่นใจอีกด้วย

“อู่จี๋เทียนจุนส่งคนประหลาดขนาดนี้มาจับฉันได้ยังไง”

“ฉันสงสัยว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรหลังจากได้ยินคำพูดของทาสโลหิต?”

“เขาจะโกรธมากจนกระอักเลือดไหม?”

ในขณะนั้น จู่ๆ เยี่ยชิวก็รู้สึกชื่นชมเล็กน้อยต่ออู่จี๋เทียนจุน

“ซ่งเชวี่ยขาดความเข้าใจ จิตใจของซูอู๋หมิงทำงานได้ไม่ดี นักบุญสองคนนั้นไม่ฉลาดนัก และคนที่อยู่ตรงหน้าฉันก็เป็นคนวิกลจริตอย่างชัดเจน”

“ความจริงที่ว่าอู่จี๋เทียนจุนมีกลุ่มคนโง่เขลาอยู่ใต้เขา แต่ยังสามารถพัฒนาสำนักหยินหยางให้เป็นหนึ่งในมหาอำนาจชั้นนำของตงฮวง รองจากนิกายดาบชิงอวิ๋น เป็นสิ่งที่น่าประทับใจมาก”

“ฉันต้องยอมรับ อู่จี๋เทียนจุนที่น่าทึ่งจริงๆ”

เยี่ยชิวเหลือบมองผู้อาวุโสวัว ซึ่งได้รับการฟื้นคืนความแข็งแกร่งขึ้นหลังจากรับประทานยาเทพไปสองสามเม็ด แต่ก็ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่

“เยี่ยฉังเซิง คุณมีคำถามเพิ่มเติมหรือไม่?” ทาสโลหิตกล่าวว่า “ถ้าคุณไม่มีคำถามเพิ่มเติม ฉันจะต้องดำเนินการ”

ผู้อาวุโสวัวยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ ดังนั้นเยี่ยชิวจึงต้องถ่วงเวลาต่อไป

“ฉันมีคำถามอีกข้อหนึ่ง” เยี่ยชิวกล่าว “ระดับพลังยุทธ์ของคุณคือเท่าไร?”

ทาสโลหิตตอบว่า “ฉันอยู่ในขั้นนักบุญ“

แน่นอนว่า ระดับพลังยุทธ์ของผู้ชายคนนี้สูงกว่าของผู้อาวุโสวัวด้วยซ้ำ

เยี่ยชิวสบตากับอมตะชางเหม่ย และทั้งคู่ก็รู้สึกหนักใจเล็กน้อย

“โอ้ ยังไงก็ตาม อู่จี๋เทียนจุนรู้ได้อย่างไรว่าฉันจะมาที่เมืองกวงหมิง?” เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

ทาสโลหิตตอบว่า “เจ้านายครอบครองสิ่งประดิษฐ์ของจักรพรรดิที่เรียกว่า กระจกอากาศหยินหยาง”

“กระจกอากาศหยินหยางนั้นทรงพลังมาก สามารถติดตามได้เป็นระยะทางหลายพันไมล์”

“หลังจากที่เจ้านานรู้ว่าเจ้าเมืองทั้งเจ็ดถูกสังหาร บุตรเทพซ่งเชวีย บุตรนักบุตรถังเยี่ยและบุตรนักบุญอวิ๋ยเจี๋ยก็เสียชีวิตแล้ว เขาก็ใช้กระจกอากาศหยินหยางเพื่อติดตามคุณ”

“เขารู้ว่าคุณแกล้งทำเป็นบุตรเทพซ่งเชวีย และเขาก็รู้ด้วยว่าคุณจะมาที่เมืองกวงหมิงต่อไป ดังนั้นเจ้านายจึงส่งซูอู๋หมิงและผู้อาวุโสสองคนล่วงหน้า”

“เจ้านายกังวลว่าจะรับมือคุณไม่ได้ จึงส่งฉันมาด้วย ดูเหมือนว่าเจ้านายจะฉลาดจริงๆ”

“มากมายนี้คือเท่าไหร่?” เยี่ยชิวถามว่า “มีนักบุญกี่คน นักบุญใหญ่กี่คน นักบุญราชากี่คน และมีที่แข็งแกร่งกว่าราชานักบุญบ้างไหม?”

รู้จักตัวเอง รู้จักศัตรูของคุณ และคุณจะไม่มีวันพ่ายแพ้

เยี่ยชิวคิดกับตัวเองว่า ยิ่งเขารู้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งเตรียมพร้อมมากขึ้นเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น มันอาจเป็นเรื่องยากที่จะพบใครสักคนที่ซื่อสัตย์เหมือนทาสโลหิตในอนาคต

ทาสโลหิตกล่าวว่า “เจ้านายคือราชานักบุญ ฉันเป็นนักบุญใหญ่ และมี……”

ทันใดนั้น ผู้อาวุโสวัวก็ลุกขึ้นและพูดว่า “อาจารย์ ความแข็งแกร่งของฉันฟื้นแล้ว”

ทาสโลหิตหยุดพูดและจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสวัว โดยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

เยี่ยชิวคร่ำครวญในใจว่า หากผู้อาวุโสวัวไม่ขัดจังหวะ ทาสโลหิตคงจะเปิดเผยรายละเอียดทั้งหมดเกี่ยวกับบุคคลที่มีอำนาจในสำนักหยินหยาง เหมือนถั่วหกอย่างแน่นอน

“พี่ต้าลี่ คุณจัดการเขาได้ไหม?” อมตะชางเหม่ยถามอย่างกังวล

ผู้อาวุโสวัวตอบว่า “ฉันไม่แน่ใจ แต่ฉันลองดูได้”

“โอกาสที่จะประสบความสำเร็จมีอะไรบ้าง?” อมตะชางเหม่ยถามอีกครั้ง

ผู้อาวุโสวัวส่ายหัว “ฉันไม่เคยต่อสู้กับเขามาก่อน ดังนั้นฉันไม่แน่ใจ แต่ฉันรู้สึกว่า ฉันอาจจะไม่สามารถเอาชนะเขาได้”

อมตะชางเหม่ยเริ่มวิตกกังวลมากขึ้น โดยพูดว่า “พี่ต้าลี่ คุณคิดแบบนั้นไม่ได้ คุณต้องเชื่อมั่นในตัวเอง ตราบใดที่คุณมีความมั่นใจ คุณสามารถประสบความสำเร็จในทุกสิ่ง”

“เขาอยู่ขั้นสูงกว่าฉัน นั่นเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้” ผู้อาวุโสวัวมีความคิดที่ชัดเจนมาก

อมตะชางเหม่ยเริ่มตื่นตระหนกมากขึ้น “เจ้าหนู เราจะทำอย่างไรดี?“

ในทางกลับกัน เยี่ยชิวยังคงสงบและพูดว่า ”ต้าลี่ ฉันมั่นใจในตัวคุณ”

“คราวนี้ ทุ่มสุดตัวเลย”

“ในการต่อสู้ครั้งนี้ ถ้าเขาไม่ตาย เราก็จะพินาศ”

“ฉันเข้าใจ” ผู้อาวุโสวัวกล่าวอย่างเคร่งขรึม “อาจารย์ แม้ว่าฉันต้องแลกชีวิตก็ตาม ฉันก็รับประกันความปลอดภัยของคุณ”

ด้วยคำพูดเหล่านั้น จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อันแข็งแกร่งก็เล็ดลอดออกมาจากผู้อาวุโสวัว