วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1872

“นี้……”

เยี่ยชิวถูกพูดไม่ออกโดยคำตอบของทาสโลหิต

ถ้าเจ้านายของเขาไม่สั่งมัน เขาจะไม่เข้าไปแทรกแซงเพื่อช่วยคนอื่นเหรอ?

คำตอบฟังดูสมเหตุสมผล แต่เมื่อมองดูสมาชิกสำนักของเขาถูกฆ่าโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จิตใจของบุคคลนี้จะต้อง...…

เย็นชาสุดๆ?

นอกจากนี้ ผู้คนที่ถูกสังหาร ยังรวมถึงบุตรเทพคนที่สองของสำนักหยินหยาง และผู้อาวุโสสองคนของสำนักหยินหยาง

หากเป็นเพียงตัวละครรอง เขาอาจจะไม่ใส่ใจที่จะช่วย แต่ทั้งสามคนนี้ไม่ใช่ตัวละครรอง พวกเขาดำรงตำแหน่งสูงในสำนักหยินหยาง

“ฉันอยากจะเปิดหัวของผู้ชายคนนี้จริงๆ แล้วดูว่ามีอะไรอยู่ข้างใน” เยี่ยชิวคิดกับตัวเอง

ขณะนี้ ทาสโลหิตกล่าวต่อว่า “ชีวิตและความตายของผู้อื่นไม่เกี่ยวข้องกับฉัน”

“อันที่จริง ฉันมาถึงเมืองกวงหมิงก่อนที่ซูอู๋หมิงและคนอื่นๆ จะมาถึง”

“ฉันรู้ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขา”

“สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากที่คุณปรากฏตัว ฉันเห็นมันทั้งหมดแล้ว”

“อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะมาที่นี่ เจ้านายของฉันก็สั่งฉันว่าถ้าซูอู๋หมิงและผู้อาวุโสทั้งสองไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์ได้ ฉันควรจะก้าวเข้าไป”

“ฉันก็เลยรอ”

“ฉันรอจนพวกเขาทนไม่ไหว แล้วฉันก็ลงมือ”

“ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถจัดการกับคุณได้ ฉันจึงต้องปรากฏตัว”

นี่เป็นตรรกะที่บิดเบี้ยวแบบไหน?

เยี่ยชิวพูดไม่ออกเลย

เขาตระหนักว่าวิธีคิดของทาสโลหิตนั้นแตกต่างไปจากคนปกติมาก

สำหรับคนที่มีพลังแข็งแกร่งเช่นนี้ ใครจะซ่อนตัวอยู่ในเงามืดและรอให้สมาชิกของตนเองถูกฆ่าก่อนที่จะปรากฏตัว?

แต่นั่นคือสิ่งที่ทาสโลหิตทำ

เขาไม่เพียงแต่ทำเท่านั้น แต่เขายังทำอย่างมั่นใจอีกด้วย

“อู่จี๋เทียนจุนส่งคนประหลาดขนาดนี้มาจับฉันได้ยังไง”

“ฉันสงสัยว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรหลังจากได้ยินคำพูดของทาสโลหิต?”

“เขาจะโกรธมากจนกระอักเลือดไหม?”

ในขณะนั้น จู่ๆ เยี่ยชิวก็รู้สึกชื่นชมเล็กน้อยต่ออู่จี๋เทียนจุน

“ซ่งเชวี่ยขาดความเข้าใจ จิตใจของซูอู๋หมิงทำงานได้ไม่ดี นักบุญสองคนนั้นไม่ฉลาดนัก และคนที่อยู่ตรงหน้าฉันก็เป็นคนวิกลจริตอย่างชัดเจน”

“ความจริงที่ว่าอู่จี๋เทียนจุนมีกลุ่มคนโง่เขลาอยู่ใต้เขา แต่ยังสามารถพัฒนาสำนักหยินหยางให้เป็นหนึ่งในมหาอำนาจชั้นนำของตงฮวง รองจากนิกายดาบชิงอวิ๋น เป็นสิ่งที่น่าประทับใจมาก”

“ฉันต้องยอมรับ อู่จี๋เทียนจุนที่น่าทึ่งจริงๆ”

เยี่ยชิวเหลือบมองผู้อาวุโสวัว ซึ่งได้รับการฟื้นคืนความแข็งแกร่งขึ้นหลังจากรับประทานยาเทพไปสองสามเม็ด แต่ก็ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่

“เยี่ยฉังเซิง คุณมีคำถามเพิ่มเติมหรือไม่?” ทาสโลหิตกล่าวว่า “ถ้าคุณไม่มีคำถามเพิ่มเติม ฉันจะต้องดำเนินการ”

ผู้อาวุโสวัวยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ ดังนั้นเยี่ยชิวจึงต้องถ่วงเวลาต่อไป

“ฉันมีคำถามอีกข้อหนึ่ง” เยี่ยชิวกล่าว “ระดับพลังยุทธ์ของคุณคือเท่าไร?”

ทาสโลหิตตอบว่า “ฉันอยู่ในขั้นนักบุญ“

แน่นอนว่า ระดับพลังยุทธ์ของผู้ชายคนนี้สูงกว่าของผู้อาวุโสวัวด้วยซ้ำ

เยี่ยชิวสบตากับอมตะชางเหม่ย และทั้งคู่ก็รู้สึกหนักใจเล็กน้อย

“โอ้ ยังไงก็ตาม อู่จี๋เทียนจุนรู้ได้อย่างไรว่าฉันจะมาที่เมืองกวงหมิง?” เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

ทาสโลหิตตอบว่า “เจ้านายครอบครองสิ่งประดิษฐ์ของจักรพรรดิที่เรียกว่า กระจกอากาศหยินหยาง”

“กระจกอากาศหยินหยางนั้นทรงพลังมาก สามารถติดตามได้เป็นระยะทางหลายพันไมล์”

“หลังจากที่เจ้านานรู้ว่าเจ้าเมืองทั้งเจ็ดถูกสังหาร บุตรเทพซ่งเชวีย บุตรนักบุตรถังเยี่ยและบุตรนักบุญอวิ๋ยเจี๋ยก็เสียชีวิตแล้ว เขาก็ใช้กระจกอากาศหยินหยางเพื่อติดตามคุณ”

“เขารู้ว่าคุณแกล้งทำเป็นบุตรเทพซ่งเชวีย และเขาก็รู้ด้วยว่าคุณจะมาที่เมืองกวงหมิงต่อไป ดังนั้นเจ้านายจึงส่งซูอู๋หมิงและผู้อาวุโสสองคนล่วงหน้า”

“เจ้านายกังวลว่าจะรับมือคุณไม่ได้ จึงส่งฉันมาด้วย ดูเหมือนว่าเจ้านายจะฉลาดจริงๆ”