วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1903

ในวินาทีที่หวังชงถูกแทงทะลุหัวใจ พลังอันแข็งแกร่งก็ผลักเขากระเด็นออกไป เลือดจำนวนมากไหลออกมาจากหน้าอกของเขา หัวเข่าของเขาปักลงพื้นในวินาทีถัดมา ใบหน้าของเขาซีดขาว กระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง

“บุตรเทพอันดับที่สองแห่งพื้นที่เทพฮวงกู่ ฮ่าฮ่า......มันก็แค่เท่านี้”

เฉินเทียนมิ่งยิ้มอย่างเย้ยหยัน ในตอนที่พูดออกมา เขายื่นมือและกางนิ้วทั้งห้าออกมา ลมปราณกระบี่อันแข็งแกร่งพุ่งตรงไปยังร่างของหวังชง

หวังชงถูกโจมตีอีกครั้งจนกระเด็นออกไปอีกหลายจั้ง ร่างกายของเขามีบาดแผลเพิ่มขึ้นจำนวนมาก และยังคงคุกเข่าอยู่ข้างหนึ่ง

ไม่ไกลจากตรงนั้น ใบหน้าของฉีเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขารับรู้ได้ ไม่ใช่เพราะว่าหวังชงอ่อนแอเกินไป แต่เป็นเพราะเฉินเทียนมิ่งนั้นแข็งแกร่งเกินไป

ต่อสู้กันจนมาถึงตอนนี้ ร่างกายของหวังชงเต็มไปด้วยบาดแผล ทั้งที่เฉินเทียนมิ่งยังไม่ได้ชักกระบี่ออกมาเลยด้วยซ้ำ

หากเฉินเทียนมิ่งชักกระบี่ออกมา เขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน?

เฉินเทียนมิ่งก้าวเท้าเดินไปทางหวังชง ปากของเขาพึมพำถึงเจตนาฆ่า เขาเดินพร้อมกับพูดว่า “ข้าเตือนเจ้าตั้งแต่แรกแล้วว่าให้เจ้ากลับไปเรียกพี่ชายของเจ้ามา แต่เจ้ากลับไม่ฟัง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็ขอส่งเจ้าไปก่อนแล้วกัน”

สีหน้าของหวังชงดูไม่ได้ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าตอนเองจะพ่ายแพ้ให้กับเฉินเทียนมิ่งรวดเร็วถึงเพียงนี้

ในฐานะบุตรเทพอันดับสองแห่งพื้นที่เทพฮวงกู่ อัจฉริยะผู้ไร้เทียมทานแห่งตระกูลหวัง หวังชงในเวลานี้ ความรู้สึกโกรธเดือดพล่าน แผดเผาอยู่ในใจของเขา

“เฉินเทียนมิ่ง เจ้าจะอวดดีเกินไปหรือเปล่า วันนี้ต่อให้ต้องสละชีวิตดวงนี้ ไม่ว่ายังไงข้าก็ต้องลากเจ้าไปด้วยให้ได้”

บูม!

หวังชงลุกขึ้นมาจากพื้น ปลดปล่อยพลังทั้งหมดที่มีออกมา มองไปยังเฉินเทียนมิ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเขา จากนั้นตะโกนออกมาว่า “อัญเชิญพระวิญญาณบริสุทธิ์!”

ในตอนนั้น แสงแห่งเทพหลั่งไหลอยู่บนร่างกายของหวังชง ด้านหลังของเขามีร่างเงาสีทองปรากฏขึ้นมา

ร่างงามนี้มีความสูงกว่าร้อยจั้ง มันถูกปกคลุมไปด้วยแสงอันเจิดจ้า แม้ว่าใบหน้าของเขาจะไม่ชัดเจน แต่พลังของเขานั้นไม่ธรรมดา ราวกับเป็นนักปราชญ์ที่ปรากฏออกมาจากแม่น้ำในยุคโบราณ

ทันใดนั้น ท้องฟ้าและพื้นดินสั่นสะเทือน

พลังอันยิ่งใหญ่แผ่ซ่านออกมาจากร่างเงาดังกล่าว เสียงระเบิดดังกึกก้องจนแสบแก้วหู

“ไม่ว่าเจ้าจะใช้วิชาอะไร ในสายตาของข้า เจ้าก็เป็นได้แค่ขยะเท่านั้น”

ใบหน้าของเฉินเทียนมิ่งเต็มไปด้วยความดูถูก ใบหน้าและท่าทางของเขาดูสงบ เต็มไปเปี่ยมไปด้วยอารมณ์

จากนั้นทุกคนก็เห็นเฉินเทียนมิ่งประสานฝ่ามือไว้ตรงหน้า วินาทีหลังจากนั้น ลมปราณกระบี่ 99 เล่มพุ่งออกมาจากกลางกะโหลกศีรษะของเขา มันพุ่งตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า

ลมปราณกระบี่แต่ละเล่มราวกับเสาขนาดใหญ่ที่ค้ำท้องฟ้า พลังของมันช่างน่าหวาดกลัวยิ่งนัก

ฉากดังกล่าวทำให้เหล่าศิษย์ของพื้นที่เทพฮวงกู่ตะลึงงัน

“นี่มันวิชากระบี่อะไรกัน?”

“เหตุใดถึงได้น่ากลัวถึงเพียงนี้?”

“ข้ารู้สึกว่าความแข็งแกร่งของมันเหนือกว่าวิญญาณบริสุทธิ์ที่บุตรเทพอัญเชิญมาเสียอีก”

“เฉินเทียนมิ่งผู้นี้ ไม่แปลกเลยว่าเหตุใดจึงได้โอหังถึงเพียงนี้ ด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขามีสิทธิ์ที่จะเย่อหยิ่ง”

“บุตรแห่งพระเจ้าได้เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง”

“......”

ฉีเทียนหรี่ตาลง ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมขึ้นจนน่ากลัว

“ดูเหมือนว่าท่านอาจารย์จะพูดถูก เฉินเทียนมิ่งมีพลังไร้ขีดจำกัด หากไม่รีบจัดการ ในอนาคตเขาจะกลายเป็นภัยอันยิ่งใหญ่”

ความคิดนี้กระตุ้นแรงสังหารของฉีเทียน

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยพูดคุยกันด้วยสายตา ต่างฝ่ายต่างเห็นความเคร่งขรึมในดวงตาของซึ่งกันและกัน

เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของเฉินเทียนมิ่งทำให้พวกเขารู้สึกตกใจเช่นกัน

“บูม!”

ลมปราณกระบี่ 99 เล่มพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าตกลงมาสู่พื้นดิน ความหนักหน่วงของพวกมันเหมือนกับภูเขา สร้างแรงกดดันอันยิ่งใหญ่ให้กับหวังชง

ผลลัพธ์ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว

“พัฟ!”

ร่างเงาอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ด้านหลังของหวังชงหายไปทันใด

ส่วนหวังชง ลมปราณกระบี่ทำให้เขากระอักเลือดจนกระเด็นถอยออกไปไกล