วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1925

“บุตรเทพ คนจากกองกำลังอื่นๆ เข้าไปหมดแล้ว เราควรเข้าไปด้วยไหม?”

ศิษย์คนหนึ่งจากพื้นที่เทพไท่ชูถาม

หลี่เจียนถอนหายใจและพูดว่า “เนื่องจากเราอยู่ที่นี่แล้ว เข้าไปกันเถอะ!”

“แม้ว่ามรดกของจักรพรรดิมังกรจะอยู่เหนือการเข้าถึงของฉัน ฉันยังคงต้องการดูว่าใครจะได้รับมันในที่สุด?”

ศิษย์ที่พูดบ่นว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะบุตรเทพใช้วิชาเรียกเทพ พวกเขาคงไม่สามารถเปิดค่ายกลใหญ่บนภูเขาได้ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ใครก็ตามที่ได้รับมรดกของจักรพรรดิมังกรควรจะขอบคุณบุตรเทพมากที่สุด”

ศิษย์อีกคนพูดเสริมว่า “ใช่แล้ว ถ้าบุตรเทพไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ใครจะรู้ บางทีมรดกของจักรพรรดิมังกรอาจจะตกอยู่ในมือของเขา”

“ไม่จำเป็นต้องบ่น นี่เป็นทางเลือกของฉันเอง” หลี่เจียนกล่าวอย่างใจเย็น “นอกจากนี้ แม้ว่าฉันจะถูกกำหนดมาว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมรดกของจักรพรรดิมังกร แต่พวกเขาก็มอบสมบัติล้ำค่าให้แก่ฉัน”

“การมาที่นี่ คุ้มค่า”

ขณะที่หลี่เจียนกล่าวเช่นนี้ เขาก็พยายามลุกขึ้นจากพื้นและพูดว่า “ไปกันเถอะ เราจะเข้าไปดูข้างใน”

หลังจากก้าวไปเพียงสองก้าว ขาของเขาก็สั่น และเขาเกือบจะล้มลงกับพื้น

ศิษย์สองคนที่อยู่ข้างหลังเขารีบตอบสนอง โดยรีบรุดไปข้างหน้าเพื่อช่วยเหลือเขา คนละข้าง

“ครั้งนี้อาการทรุดหนักเกินไป เมื่อกลับไป ฉันต้องพักฟื้นสามเดือนจึงจะฟื้นตัวเต็มที่”

หลี่เจียนสั่งเหล่าศิษย์ของพื้นที่เทพไท่ชูว่า “ตอนนี้ฉันได้รับบาดเจ็บสาหัสและถอนตัวจากการแข่งขัน เพื่อชิงมรดกของจักรพรรดิมังกร คุณต้องจำไว้ว่า อย่าไปขัดแย้งกับผู้คนจากกองกำลังอื่น มิฉะนั้น ฉันจะไม่สามารถปกป้องพวกคุณได้”

“จุดประสงค์เดียวของเราในการเข้าไปในถ้ำคือ เพื่อดูว่าใครจะเป็นผู้ได้รับมรดกของราชามังกรในที่สุด”

“นอกจากนั้น อย่าไปยุ่งกับสิ่งอื่นใด”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเห็นสมบัติ อย่าคิดแข่งขัน”

“เข้าใจแล้วใช่ไหม?”

กลุ่มศิษย์ตอบพร้อมกัน “เข้าใจแล้ว!”

“ไปกันเถอะ” ด้วยคำสั่งของหลี่เจียน ศิษย์ทั้งสองจึงพยุงเขาขณะที่พวกเขาเข้าไปในถ้ำ

ศิษย์คนอื่นๆ ของพื้นที่เทพไท่ชูเดินตามหลี่เจียนอย่างใกล้ชิด

ไม่นาน นอกภูเขาทอง ก็ไม่มีใคร

ในที่สุดก็สงบลง

ประมาณสิบห้านาทีต่อมา ทันใดนั้น จุดแสงสีทองก็ปรากฏขึ้นในอากาศนอกภูเขาทอง

จุดแสงสีทองเหล่านี้ ดูเหมือนดวงดาวเล็กๆ เปล่งแสงเจิดจ้า หนาแน่นและนับไม่ถ้วน

พวกมันกระจัดกระจายไปในทิศทางต่างๆ และค่อยๆ เริ่มรวมตัวกัน

หลังจากนั้นไม่นาน

จุดสีทองเหล่านี้ก็รวมเข้าด้วยกัน และในช่วงเวลาต่อมา พวกมันก็กลายเป็นวิญญาณดั้งเดิม

เยี่ยชิว!

สามสิบวินาทีต่อมา

ร่างกายก็ปรากฏขึ้นจากอากาศ

เยี่ยชิวกลับมาเป็นเหมือนเดิมและลืมตาขึ้น

ทันทีที่เขาลืมตาขึ้น แสงไฟฟ้าก็ฉายแวบขึ้นภายใน ทำให้ผู้ที่มองเห็นตกใจ

“ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่า ทำไมฉันไม่ช่วยคุณ?” เสียงของเหล่าจิ่วดังก้องอยู่ในหูของเยี่ยชิว

“ฉันเข้าใจคุณผิด แต่” น้ำเสียงของเยี่ยชิวเปลี่ยนไปเมื่อเขาพูด “ในฐานะผู้ปกป้องของฉัน มันน่ารังเกียจจริงๆ ที่คุณปล่อยให้ฉันตายโดยไม่เข้ามาแทรกแซง”

เหล่าจิ่วหัวเราะคิกคัก “ถ้าฉันเข้าไปช่วยคุณ คุณจะตายเพียงครั้งเดียว?”

“ถ้าคุณไม่ตายสักครั้ง คุณจะได้รับประโยชน์อะไร?”

“จิ๊ จิ๊ จิ๊ ไม่แปลกใจเลยที่คุณเป็นอมตะ คุณมีร่างกายที่เทียบชั้นฉันได้”

“เหล่าจิ่ว คุณมีร่างกายแบบไหน?” เยี่ยชิวถาม