วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1926

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยเดินเข้าไปในถ้ำ

เส้นทางโล่ง

ไม่นาน พวกเขาก็เห็นหลี่เจียน

หลี่เจียนถูกล้อมรอบด้วยศิษย์หลายคนจากพื้นที่เทพไท่ชู ใบหน้าของเขาซีดและอ่อนแรง ดูอ่อนล้ามาก

“ใคร?”

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา ศิษย์คนหนึ่งจากพื้นที่เทพไท่ชูก็ตะโกนเสียงดัง

ทันใดนั้น ศิษย์คนอื่นๆ ก็หันกลับไปมอง ท่าทางของพวกเขาตื่นตัวและพร้อมที่จะลงมือ

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยเดินเข้ามา

“เป็นคุณ!”

ทันใดนั้น ทุกคนก็จำเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยได้ โดยถอยหลังไปหนึ่งก้าว

“พวกคุณเป็นมนุษย์หรือผี?” ศิษย์จากพื้นที่เทพไท่ชูดูหวาดกลัว ราวกับว่าพวกเขาเห็นผี

ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาจะตอบสนองแบบนี้ ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาได้เห็นการเสียสละของเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยด้วยตาของพวกเขาเอง

ขณะนี้ มีคนสองคนที่ควรจะตายไปแล้ว ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขาอย่างกะทันหัน พวกเขาจะไม่ตกใจได้อย่างไร?

“พวกเราเป็นมนุษย์แน่นอน” เยี่ยชิวทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า “ทุกคน หวังว่าพวกคุณทุกคนจะสบายดี”

“หลงผู้ซ่า?” หลี่เจียนก็จำเยี่ยชิวได้เช่นกัน ตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เขาถามว่า “คุณยังไม่ตายเหรอ?”

เยี่ยชิวยิ้มและกล่าวว่า “ถูกต้อง ฉันตายแล้ว แต่ฟื้นมาได้”

หลี่เจียนดูอยากรู้และถามว่า “คุณจัดการได้อย่างไร?”

เยี่ยชิวตอบว่า “อาจารย์สอนวิธีรักษาชีวิตให้ฉัน”

เป็นเช่นนั้น!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ศิษย์ของพื้นที่เทพไท่ชูทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ เพราะคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าเยี่ยชิวเป็นผี

หลี่เจียนประหลาดใจ “พี่ฉีรอดชีวิตจากการถูกสายฟ้าฟาดเก้าครั้ง และคุณก็รอดชีวิตเช่นกัน วิธีการของอู่จี๋เทียนจุนนั้นน่าประทับใจจริงๆ”

เยี่ยชิวแสร้งทำเป็นสับสนและถามว่า “บุตรเทพหลี่ ทำไมคุณยังอยู่ที่นี่?”

หลี่เจียนกล่าวว่า “ฉันละอายใจที่จะบอกว่าฉันได้รับบาดเจ็บสาหัส และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้”

“เข้าใจแล้ว!” เยี่ยชิวกล่าว “บุตรเทพหลี่ ถ้าไม่ใช่เพราะความรู้สึกชอบธรรมอันลึกซึ้งของคุณ และการใช้วิชาเรียกเทพ เพื่อทำลายค่ายกลใหญ่ ทุกคนคงยังคงติดอยู่ข้างนอก และทำได้เพียงมองอย่างไร้ค่า”

“ด้วยเหตุนี้ คุณไม่เพียงได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ยังต้องสละมรดกของจักรพรรดิมังกรอีกด้วย”

“ความใจกว้างเช่นนี้ ช่างน่าชื่นชมจริงๆ”

“ได้โปรดให้ฉันได้โค้งคำนับคุณ!”

เยี่ยชิวโค้งคำนับหลี่เจียนด้วยความเคร่งขรึม

ทันใดนั้น หลี่เจียนก็รู้สึกถึงความปรารถนาดีต่อเยี่ยชิวและพูดว่า “พี่หลง คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้”

“ก่อนหน้านี้ คุณเสี่ยงตัวเองเพื่อสร้างโอกาสให้กับพี่ฉี การเสียสละตนเองนั้น ได้รับความเคารพอย่างสูงจากฉัน”

หลี่เจียนกล่าวต่อ “ฉันอิจฉาคุณและพี่ฉีจริงๆ ถึงแม้จะไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด แต่คุณก็ใกล้ชิดกันมากกว่าญาติ”

อิจฉาเหรอ?

ฮึ่ม ถ้าคุณรู้ว่าฉีเทียนทำอะไรไป คุณคงไม่คิดแบบนั้น

เยี่ยชิวยังคงมีท่าทีสงบและก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว ถามด้วยความกังวล “อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไงบ้าง พี่หลี่?”

หลี่เจียนถอนหายใจและตอบว่า “พลังชีวิตของฉันหมดลงอย่างรุนแรงและจะต้องใช้เวลาสักพักในการฟื้นตัว”

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณใช้วิชาเรียกเทพ ซึ่งทำให้พลังชีวิตของคุณลดลงอย่างมาก คุณอาจได้รับมรดกของจักรพรรดิมังกร” เยี่ยชิวกล่าวในขณะที่หยิบยาอายุวัฒนะออกมาจากกระเป๋าและมอบให้กับหลี่เจียน “นี่ พี่หลี่ ฉันมียาอายุวัฒนะ โปรดรับมันไว้”

หลี่เจียนรู้ได้ทันทีว่า ยาอายุวัฒนะที่เยี่ยชิวเสนอมา เป็นเพียงยาคุณภาพระดับกลางเท่านั้น

เขามียาอายุวัฒนะมากมายอยู่แล้ว

หลี่เจียนไม่ได้เอื้อมมือไปรับมันและพูดว่า “พี่หลง ขอบคุณสำหรับความกรุณาของคุณ แต่ว่ายาอายุวัฒนะนี้ไม่มีประโยชน์กับฉันเลย”

“เว้นแต่ว่ามันจะเป็นยานักบุญ หรือยาเทพระดับสูง ฉันจะต้องพักผ่อนสามเดือน เพื่อให้พลังชีวิตของฉันฟื้นตัว”