วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1927

“อะไรนะ?”

หลี่เจียนตกใจมาก โดยไม่คาดคิดว่าจู่ๆ ผู้คนจำนวนมากจะเสียชีวิตกันหมด

จากนั้น เขาก็จ้องมองไปที่ปลายนิ้วของเยี่ยชิว ซึ่งเห็นปลายนิ้วของเยี่ยชิวมีเปลวไฟสีฟ้ากะพริบ

แม้ว่าเปลวไฟจะมีขนาดเพียงเมล็ดข้าว แต่ก็ทำให้เขารู้สึกถึงภัยคุกคามร้ายแรง

“ไฟพิเศษ!”

หลี่เจียนจำเปลวไฟบนปลายนิ้วของเยี่ยชิวได้ พูดด้วยความโกรธว่า “หลงผู้ซ่า คุณใช้ไฟพิเศษเผาพวกเราหลายคนจนตายจริงๆ คุณไม่กลัวการลงโทษจากสวรรค์เหรอ?”

“นอกจากนี้ สำนักหยินหยางและพื้นที่เทพไท่ชูของเรายังเป็นพันธมิตรกัน โดยการฆ่าคนของเรา คุณไม่กลัวที่จะทำลายพันธมิตร้หรอ?”

“ใครเป็นคนสั่งให้คุณทำเช่นนี้?”

“คือฉีเทียน? หรืออู่จี๋เทียนจุน?”

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ฉันจะบอกความจริงกับคุณ ไม่มีใครสั่งฉัน”

หลี่เจียนยิ่งโกรธและตะโกนว่า “หลงผู้ซ่า คุณมีความกล้ามาก คุณกำลังฆ่าผู้คนอย่างไร้ความปรานี คุณไม่กลัวว่าอู่จี๋เทียนจุน และพี่ฉีจะรู้และลงโทษคุณเหรอ?”

“ลงโทษฉัน?” เยี่ยชิวมองไปที่อมตะชางเหม่ยแล้วพูดว่า “ผู้เฒ่า คุณได้ยินไหม เขาบอกว่าอู่จี๋เทียนจุนและพี่ฉีจะลงโทษฉัน”

อมตะชางเหม่ยพูดอย่างเหยียดหยามว่า “หลี่เจียน ฉันขอบอกคุณว่า ฉีเทียนและอู่จี๋เทียนจุน ไม่ช้าก็เร็วจะตายด้วยน้ำมือของเจ้าหนู โชคไม่ดีที่คุณจะไม่มีชีวิตอยู่เพื่อดูวันนั้น”

“รีบมอบสมบัติของคุณมาเร็วๆ”

“ฉันจะปล่อยให้เจ้าหนูเหลือศพของคุณไว้”

หลี่เจียนตระหนักได้ทันทีจากการสนทนาระหว่างอมตะชางเหม่ยและเยี่ยชิวว่า ทั้งสองไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์แบบนายและคนรับใช้

หากพวกเขาไม่ใช่นายและคนรับใช้ นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่ใช่สมาชิกของสำนักหยินหยาง

“พวกคุณเป็นใครกันแน่?” หลี่เจียนตะโกน

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ฉันคือเยี่ยฉังเซิง ที่กองกำลังหลักทั้งห้าของพวกคุณพยายามจับ”

อะไรนะ?

ความกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลี่เจียน เขาอุทานว่า “มันเป็นไปไม่ได้ คุณไม่ใช่เยี่ยฉังเซิง เยี่ยฉังเซิงอยู่เผ่าปีศาจ เขาไม่เคยมาที่รังฝังศพมังกรเลย……”

โห่!

เยี่ยชิวสะบัดนิ้ว ส่งดาบชี่ผ่านหน้าผากของหลี่เจียน เพื่อดับวิญญาณ

ในเวลาเดียวกัน เยี่ยชิวก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ดึงวงแหวนมิติออกจากร่างกายของหลี่เจียน

หลังจากนั้น เขาก็ชี้นิ้ว และไฟพิเศษก็ตกลงบนร่างของหลี่เจียน

ในชั่วพริบตา ศพของหลี่เจียนก็กลายเป็นขี้เถ้า

หลังจากการตายของหลี่เจียน ไฟพิเศษก็กลับมาที่ปลายนิ้วของ เยี่ยชิว

ขณะนี้ อมตะชางเหม่ยเข้ามาใกล้ ถูมือเข้าหากันอย่างกระตือรือร้นแล้วพูดว่า “เจ้าหนู รีบส่งแหวนมิติของหลี่เจียนให้ฉันเร็วๆ”

“ให้คุณ?” ไฟพิเศษบนปลายนิ้วของเยี่ยชิววูบวาบ ในขณะที่เขาพูดว่า “คุณต้องการให้ฉัน ให้ไฟพิเศษแก่คุณด้วยไหม?”

อมตะชางเหม่ยสะดุ้ง รีบถอยหลังไปสองก้าวแล้วพูดว่า “เจ้าหนู คุณเข้าใจฉันผิด ฉันแค่อยากจะดูว่ามีอะไรดีๆ ภายในวงแหวนมิติของหลี่เจียน”

เยี่ยชิวเปิดวงแหวนมิติของหลี่เจียน

เมื่อมองแวบแรก เขาเห็นสมบัติทั้งห้าที่ฉีเทียนและคนอื่นๆ มอบให้หลี่เจียน นอกจากนี้ยังมียาวิญญาณระดับโลกหลายสิบเม็ดและดาบเทพอยู่ภายในวงแหวนมิติ

อมตะชางเหม่ยยืดคอ ดูเหมือนยีราฟ และจ้องมองไปที่สมบัติภายในวงแหวนมิติด้วยน้ำลายไหล

“เจ้าหนู การแบ่งปันคือการเอาใจใส่” อมตะชางเหม่ยพูดอย่างไร้ยางอาย “มีสมบัติมากมาย คุณจะแบ่งมันกับฉันไหม?”

หลังจากเยี่นชิวคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็หยิบดาบบินเก้าเล่มที่เฉินเทียนมิ่งมอบให้กับหลี่เจียนออกมา จากนั้นจึงโยนแหวนมิติให้กับ อมตะชางเหม่ย

“ทั้งหมดสำหรับฉัน?” อมตะชางเหม่ยไม่อยากจะเชื่อเลย

เขาไม่ได้คาดหวังว่า เยี่ยชิวจะใจดีขนาดนี้

“ถ้าคุณไม่ต้องการมัน คุณสามารถคืนให้ฉันได้” เยี่ยชิวกล่าว

“ต้องการ ฉันต้องการมัน” อมตะชางเหม่ยพูดอย่างมีความสุขด้วยรอยยิ้มกว้าง