ผู้อาวุโสสี่ถูกไฟพิเศษเผาจนไม่เหลือแม้แต่ซากศพ
สิ่งนี้สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนที่อยู่ในที่นั้น
โดยเฉพาะผู้อาวุโสหกและผู้อาวุโสเจ็ดที่กำลังต่อสู้กับเจี้ยนเซียนทั้งสี่ เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงร้องอันโหยหวนของผู้อาวุโสสี่ จึงหันไปดู และเห็นว่าดวงวิญญาณของผู้อาวุโสสี่ถูกไฟพิเศษเผาจนหมดสิ้น
เมื่อเห็นฉากดังกล่าว ผู้อาวุโสหกและเจ็ดต่างตกตะลึงและโกรธจัด
ฉวยโอกาสที่พวกเขาเสียสติ เจี้ยนเซียนทั้งสี่ก็โจมตีเข้ามาอย่างรุนแรง
ฉีเจี้ยนเซียนใช้ค่ายกลจากหลิงหลงขังผู้อาวุโสหกเอาไว้ หลังจากนั้นจิ่วเจี้ยนเซียนก็ใช้เพลงกระบี่เหนือชั้นเกือบจะฟันผู้อาวุโสหกขาดท่อน แต่สุดท้ายผู้อาวุโสหกก็หนีไปได้
อีกด้านหนึ่ง
สถานการณ์ของผู้อาวุโสเจ็ดกลับเลวร้ายยิ่งกว่า
ชูเจี้ยนเซียนถือดาบยาวไว้ในมือ หมุนเวียนพลังภายใน เขียนอักษรขึ้นมาบนความว่างเปล่า
"สิบก้าวฆ่าหนึ่งคน พันลี้ไม่ทิ้งร่องรอย"
ควับ——
ร่างกายของชูเจี้ยนเซียนเต็มไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ ความเร็วของเขาราวกับสายฟ้าที่ผ่าลงร่างของผู้อาวุโสเจ็ดอย่างน่าเหลือเชื่อ
วินาทีถัดมา ศีรษะของผู้อาวุโสเจ็ดก็หลุดออกจากบ่า
จากนั้นฮว่าเจี้ยนเซียนก็วาดกรงขึ้นในอากาศเพื่อขังดวงวิญญาณของผู้อาวุโสเจ็ดไว้
"ขัง!"
ฮว่าเจี้ยนเซียนระเบิดเสียงคำรามออกมา กรงขังวิญญาณปรากฏจากภาพ จับแก่นวิญญาณของท่านผู้อาวุโสเจ็ดไว้
หลังจากนั้น ฮว่าเจี้ยนเซียนได้วาดสัญลักษณ์สายฟ้าอีกครั้งกลางอากาศ
"ปราบ!"
เมื่อสิ้นเสียงของฮว่าเจี้ยนเซียน สัญลักษณ์สายฟ้าปรากฏขึ้น รูปทรงสี่เหลี่ยมกว้างดั่งผืนฟ้า พุ่งตรงไปยังแก่นวิญญาณของผู้อาวุโสเจ็ด
"ตูม......!"
เสียงสายฟ้าฟาดดังขึ้นไม่หยุดยั้ง
เมื่อสายฟ้าฟาดลงมา มันระเบิดออกคล้ายกับการลงโทษจากสวรรค์ พุ่งใส่แก่นวิญญาณของผู้อาวุโสเจ็ด
"อ๊าก......"
แก่นวิญญาณของผู้อาวุโสเจ็ดถูกเผาไหม้จนดำเป็นตอตะโก ช่างดูน่ากลัวยิ่งนัก
โชคดีที่แก่นวิญญาณของปราชญ์แข็งแกร่งกว่าปกติ แม้เผชิญหน้ากับการโจมตีที่รุนแรงเช่นนี้ ผู้อาวุโสเจ็ดก็ยังไม่ตาย
ผู้อาวุโสเจ็ดหาโอกาสหลบหนีออกจากบ่วงฟ้า และถอยไปพันลี้ ปรากฏตัวอยู่ด้านข้างผู้อาวุโสหก
และในตอนนั้นเอง——
"ปัง!"
ท่ามกลางความว่างเปล่า เจ้าวัวต้าลี่ชกใส่หัวของซากดาบที่เหลือจนระเบิดออกมา
จากนั้นเจ้าวัวต้าลี่จับร่างขอซากกระบี่ แล้วฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ
จนถึงตอนนี้ ยกเว้นผู้อาวุโสตระกูลเฉินที่ยังคงสงบลมหายใจอยู่แล้ว ที่เหลือก็มีเพียงผู้อาวุโสอีกสามคน
ในบรรดาผู้อาวุโสทั้งสามคน ผู้อาวุโสเก้ายังปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน ขณะที่ผู้อาวุโสหกและเจ็ดได้รับบาดเจ็บสาหัส
หลังจากที่เจ้าวัวต้าลี่จัดการกับซากกระบี่เสร็จแล้ว สายตาของเขาจับจ้องไปยังผู้อาวุโสทั้งสามคนที่เหลืออยู่ความมุ่งมั่นสังหารพลุ่งพล่าน
ผู้อาวุโสเก้าถูกสายตาของเจ้าวัวต้าลี่จ้องจนรู้สึกหวาดกลัว แต่เหตุผลบอกเขาว่า เขาเป็นผู้อาวุโสของนิกายอันดับหนึ่งแห่งตงฮวง ดังนั้นต้องไม่ยอมแพ้ในเรื่องพลังอำนาจ
เขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับเจ้าวัวต้าลี่ เขาจึงหันไปหาเยี่ยชิวแทน พร้อมตะโกนเสียงดังว่า "เยี่ยฉังเซิง เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้! หยุดตอนนี้ ข้าจะมอบหนทางมีชีวิตอยู่ให้กับเจ้า!"
"ไม่อย่างนั้น หากเรื่องที่เจ้าสมคบกับพวกปีศาจแพร่ออกไป เจ้าจะถูกตามล่าดั่งหนูเฒ่าที่ทุกคนจ้องทำลาย"
"ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำอะไรโง่ๆ"
เยี่ยชิวยิ้มแล้วถามว่า "เจ้ากำลังเตือนข้าหรือขู่ข้าอยู่กันแน่?"
ผู้อาวุโสเก้าเจ้าเล่ห์มาก เขารู้ดีว่าเยี่ยชิวคือแกนกลางของคนกลุ่มนี้ หากควบคุมเยี่ยชิวได้ คนอื่นๆ ก็จะไม่กล้าทำอะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...