วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2073

ผู้อาวุโสเก้ารู้สึกสนุกสนานกับการปกป้องของหยุนซาน ไม่ทันได้ระวังตัว และจู่ๆ ก็ถูกรัศมีดาบแทงทะลุหน้าผาก

ทันใดนั้นก็รู้สึกปวดหัวตุบๆ

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป ไม่คาดคิดเกินไป

ไม่มีใครคาดการณ์ล่วงหน้าได้

ผู้อาวุโสเก้าจ้องมองหยุนซานอย่างโง่เขลา

เขาไม่เคยคาดคิดว่า หยุนซานที่กำลังปกป้องใครบางคนเมื่อสักครู่ จะโจมตีเขาในทันที

อย่างไรก็ตาม หยุนซานควบคุมพลังได้ดีมาก แม้ว่ารัศมีดาบจะเจาะทะลุจิตวิญญาณดั้งเดิมของผู้อาวุโสเก้า แต่ก็ไม่ถึงขั้นเสียชีวิต

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ผู้อาวุโสเก้าจะไม่ตายในระยะสั้น

แน่นอนว่า หากเขาถูกฆ่า เรื่องราวจะเปลี่ยนไป

ผู้อาวุโสเก้าถามด้วยความสับสน “ผู้นำ ทำไม?”

อย่างไรก็ตาม หยุนซานเพิกเฉยต่อผู้อาวุโสเก้า และหันไปมองวัวต้าลี่แทนและกล่าวว่า “ในเมื่อคุณมีความกล้าที่จะฆ่า ทำไมคุณจึงไม่เด็ดขาดกว่านี้ล่ะ?”

แคร็ก

ผู้อาวุโสวัวเกาหัวพร้อมกับยิ้มอย่างเรียบง่ายและจริงใจ

เขาคิดว่าหยุนซานจะตำหนิเขา แต่กลายเป็นว่ามันเป็นอย่างอื่น

หยุนซานกล่าวว่า “เดิมทีฉันเก็บตัวอยู่ ไม่ได้วางแผนที่จะออกมา แต่พวกคุณมัวแต่ชักช้าอยู่นานโดยไม่ได้ทำให้เสร็จ มันทำให้ฉันโกรธและหงุดหงิดมาก”

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ผู้นำหยุนซาน คุณบอกว่าต้าลี่ไม่เด็ดขาด แต่คุณยังลังเลอยู่ งั้นทำไมคุณไม่ฆ่าเขา?”

อมตะชางเหม่ยชี้ไปที่ผู้อาวุโสเก้า

ผู้อาวุโสเก้าอดทนต่อความเจ็บปวด จ้องมองอมตะชางเหม่ยอย่างเย็นชาพร้อมกับสาปแช่งในใจ “นักเต๋าบ้าเอ๊ย ฉันไม่ได้ขุดหลุมฝังศพบรรพบุรุษของคุณ ทำไมคุณถึงมีปัญหากับฉัน?”

หยุนซานอธิบายว่า “ฉันไม่ได้ฆ่าเขา เพราะฉันต้องการทิ้งเขาไว้ให้เยี่ยฉังเซิง”

“ก่อนหน้านี้ เขาพูดจาเหยียดหยามซีเอ๋อร์ เยี่ยฉังเซิงบอกว่าอยากจะฉีกปากเขา”

“เยี่ยฉังเซิง ฉันได้ยินถูกต้องแล้วใช่ไหม?”

เยี่ยชิวยิ้ม “พ่อตา คุณได้ยินถูกต้องแล้ว”

เพี๊ยะ!

จู่ๆ หยุนซานก็ตบหัวผู้อาวุโสเก้า และทันใดนั้น หัวของผู้อาวุโสเก้าก็แตกออก เนื้อสมองไหลออกมา ตายอย่างทารุณ

เยี่ยชิวตะลึงงัน

“พ่อตา คุณไม่ได้บอกว่าคุณอยากทิ้งเขาไว้กับฉันเหรอ ทำไมคุณถึงฆ่าเขาอีกครั้ง?”

หยุนซานตอบว่า “ฉันคิดดูแล้ว และรู้สึกว่ามันจะดีกว่าถ้าฉันจัดการมันด้วยตัวเอง”

“แม้ว่าจิตวิญญาณดั้งเดิมของเขาจะได้รับบาดเจ็บจากรัศมีดาบ แต่เขาก็ยังอยู่ในขั้นนักบุญ ถ้าฉันปล่อยให้คุณจัดการกับเขา ไม่เพียงแต่จะเสียเวลา แต่คุณยังอาจได้รับบาดเจ็บอีกด้วย”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจัดการเขาเองดีกว่า และไม่ต้องลำบากคุณ”

พ่อตาคนนี้นี่ช่างเป็นอะไรที่พิเศษจริงๆ!

เยี่ยชิวรู้สึกอบอุ่นในใจ

จากนั้น หยุนซานก็มองไปที่ผู้อาวุโสหกและผู้อาวุโสเจ็ด สายตาของเขาคมกริบราวกับดาบ

ผู้อาวุโสทั้งสองไม่สามารถสบตากับหยุนซานได้ หลังจากเห็นผู้อาวุโสเก้าเสียชีวิต พวกเขารู้ว่าหยุนซานจะไม่ละเว้นพวกเขา

พวกเขาต้องการที่จะหลบหนี แต่ขาของพวกเขาดูเหมือนจะมีเจตจำนงเป็นของตัวเอง ไม่เชื่อฟังคำสั่ง สั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

ดังนั้น พวกเขาจึงวิงวอนหยุนซานว่า

“ผู้นำ ฉันผิดไปแล้ว…...”

“ผู้นำ โปรดละเว้นฉัน ฉันจะฟังคุณตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป” ผู้อาวุโสทั้งสองร้องขอ

เมื่อเผชิญกับคำร้องขอของผู้อาวุโสทั้งสอง หยุนซานก็ยังคงสงบและตั้งสติได้ โดยไม่มีท่าทีวิตกกังวลแม้แต่น้อยบนใบหน้า เขาพูดอย่างใจเย็นว่า