วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2086

“ฟุ่บ！”

ในพริบตาศีรษะของเฉินเป่ยโต่วก็ถูกฉีหลินเหยียบจนระเบิดแล้วมันสมองก็ทะลักออกมา

แต่เฉินเป่ยโต่วก็ได้เตรียมการมาล่วงหน้าแล้ว ในตอนที่กะโหลกแตกสลายนั้น แก่นวิญญาณของเขาก็พุ่งออกมาแล้วหนีไป

“แกลืมไปแล้วสินะว่าแก่นวิญญาณของแกถูกข้าผู้สูงส่งใช้หมุดเทพตรึงเอาไว้แล้ว！”

อู่จี๋เทียนจุนยกมือขึ้นจากนั้นก็เกิดแรงดูด

ไม่นานแก่นวิญญาณของเฉินเป่ยโต่วที่หนีไปก็ลอยกลับเข้ามาในมือของอู่จี๋เทียนจุน

“เทียนจุนไว้ชีวิตด้วย”

เฉินเป่ยโต่วร้องขอชีวิตอย่างร้อนรน：“เห็นแก่ที่ฉันได้ทำลายค่ายกลดาบปกป้องนิกาย ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วยเถอะ”

“ไว้ชีวิต？”อู่จี๋เทียนจุนหัวเราะแล้วพูด：“ไว้ชีวิตแกจากนั้นแกก็จะมาทรยศข้าเหมือนกับที่ทำกับหยุนซาน？”

“เทียนจุนท่านเข้าใจผิดแล้ว ต่อให้ฉันมีความกล้ามากกว่านี้อีกนับหมื่นเท่าฉันก็ไม่กล้าทรยศท่านหรอก”เฉินเป่ยโต่วรีบพูดต่อ：“เทียนจุน ฆ่าฉันไปก็ไม่ได้อะไร สู้เก็บฉันไว้เป็นสุนัขรับใช้ไม่ดีกว่าเหรอ”

“ท่านให้ฉันทำอะไรฉันก็จะทำทุกอย่าง”

“ฉันจะเชื่อฟังคำสั่งของท่านแน่นอน”

อู่จี๋เทียนจุนถาม：“แกพูดจริงเหรอ？”

เฉินเป่ยโต่วพยักหน้าแล้วพูด：“จริงๆไม่ได้โกหก”

“ได้สิ งั้นแกลองเห่าเหมือนหมาให้ข้าผู้สูงส่งฟังหน่อย”คำพูดของอู่จี๋เทียนจุนทำให้เฉินเป่ยโต่วหน้าเปลี่ยนสี

ข้าบอกว่าจะเป็นสุนัข แกกลับจะให้ฉันเป็นสุนัขจริงๆ?

ก่อนหน้านี้ฉันเป็นถึงผู้อาวุโสใหญ่ของนิกายดาบชิงอวิ๋น！

ยอดฝีมือของพันธมิตรห้าสำนักค่อยๆหันมามองแล้วยิ้มอย่างขบขัน

“ทำไม ยากยังงั้นเหรอ？”

อู่จี๋เทียนจุนเห็นเฉินเป่ยโต่วนิ่งไปโดยไม่พูดอะไร จึงพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม：“ข้าผู้สูงส่งให้โอกาสแกแล้ว แต่แกไม่คว้ามันไว้เองนะ”

ในใจของเฉินเป่ยโต่วเต็มไปด้วยปราณแค้น การที่อู่จี๋เทียนจุนให้เขาทำเช่นนี้ต่อหน้าทุกคนก็แสดงว่าไม่ได้มองเขาเป็นคนด้วยซ้ำ

จะเห่ามั้ย？

ไม่เห่าก็ตาย ถ้าเห่าก็อับอายขายหน้าผู้อื่น

ยากทั้งสองทาง

เฉินเป่ยโต่วคิดไปคิดมาจึงตัดสินใจรักษาชีวิตของตัวเองไว้

“หากไม่ได้ล้างแค้นจะไม่ขอเป็นคน”

“อู่จี๋เทียนจุนแกรอก่อนเถอะ ซักวันฉันจะฆ่าแกให้ได้”

“หึ่ม ลูกผู้ชายยืดได้ก็หดได้”

เฉินเป่ยโต่วคิดได้เช่นนั้นก็สูดลมหายใจเข้าแล้วเริ่มเห่า：“โฮ่งโฮ่งโฮ่ง！”

“ฮ่าฮ่าฮ่า……”เสียงหัวเราะดังทั่วสารทิศ

เฉินเป่ยโต่วด่าทอในใจ：“หัวเราะแม่แกสิ พวกแกคอยก่อนเถอะ ซักวันฉันจะจัดการพวกแกให้หมด”

จากนั้น

เฉินเป่ยโต่วก็พูดขึ้น：“เทียนจุน ฉันทำตามคำสั่งของท่านแล้ว ท่านพอใจหรือยัง？”

“ข้าผู้สูงส่งไม่พอใจเป็นอย่างมาก”อู่จี๋เทียนจุนพูด：“เสียงดังกว่านี้สิ”

เฉินเป่ยโต่วได้แต่กล้ำกลืนความโกรธแล้วเห่า：“โฮ่งโฮ่งโฮ่ง！”

“ฮ่าฮ่าฮ่า……”ยอดฝีมือจากพันธมิตรห้าสำนักต่างก็หัวเราะแดกดันเฉินเป่ยโต่ว

“ไม่คิดเลยว่าเฉินเป่ยโต่วจะมีวันนี้ด้วย！”

“เทียนจุนให้แกเห่าแกก็เห่า ช่างเชื่อฟังเสียจริง”

“ไม่พูดไม่ได้เลยว่าเฉินเป่ยโต่ว แกเห่าเหมือนกับหมาที่ฉันเลี้ยงเอาไว้เลย”

“……”

เสียงหัวเราะดังขึ้นไม่หยุด

เฉินเป่ยโต่วกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ

“กลุ่มคนสารเลว พวกแกคอยก่อนเถอะ ฉันไม่ปล่อยพวกแกไว้แน่”เฉินเป่ยโต่วสาบานในใจ

เฉินเป่ยโต่วรีบพูดด้วยความดีใจ：“ขอบคุณท่านเทียนจุนมาก”

อู่จี๋เทียนจุนคลายมือปล่อยเฉินเป่ยโต่วกลับสู่กายเนื้อ จากนั้นลุกขึ้นมายืนอยู่ข้างกิเลนด้วยความดีใจแล้วพูด：“เทียนจุน เยี่ยฉังเซิงอยู่ตรงนั้น”

อู่จี๋เทียนจุนพูดอย่างไม่พอใจ：“แกคิดว่าข้าผู้สูงส่งตาบอดเหรอ？ฉันจะมองไม่เห็นได้ยังไง？”

เฉินเป่ยโต่วรีบก้มหน้าลง

ประจบไม่สำเร็จ กลับถูกด่ากลับมาอีก ！

ปราชญ์ไท่เชิงถามขึ้น：“เทียนจุน อีกซักครู่จะลงมืออย่างไร จะไปพร้อมกันเลยมั้ยหรือว่ายังไง？”

“สังหารหยุนซานก่อน”อู่จี๋เทียนจุนกล่าว

เซียวฉงโหลวขมวดคิ้วแล้วพูด：“ถ้าหากมีคนทำเสียเรื่องระหว่างนี้ล่ะ？”

“วางใจได้ วันนี้ใครก็ห้ามไปไหนทั้งนั้น”อู่จี๋เทียนจุนพูด：“นอกจากฉันสั่งแล้วไม่ว่าใครก็ห้ามลงมือ ไม่อย่างนั้นก็อย่ามาโทษฉันแล้วกัน”

อู่จี๋เทียนจุนพูดเช่นนี้ก็เพราะเขากังวลว่าจะมีคนหาโอกาสแอบไปค้นสมบัติของนิกายดาบชิงอวิ๋น

เขาไม่ยอมแน่นอน

“งั้นจะให้ใครไปเผชิญหน้ากับหยุนซาน？”เซียวฉงโหลวหันไปมองเฉินเป่ยโต่วแล้วพูด：“เทียนจุน ส่งคนของคุณไปสู้กับหยุนซานดีกว่า？”

การที่เฉินเป่ยโต่วเข้าร่วมกับสำนักหยินหยางนั้น ทำให้เซียวฉงโหลวกลัว เพราะท้ายที่สุดแล้วเฉินเป่ยโต่วนั้นเป็นผู้แข็งแกร่งในขั้นนักบุญใหญ่

เฉินเป่ยโต่วเข้าร่วมกับสำนักหยินหยางนั้น จะทำให้สำนักหยินหยางยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปอีก

เขาจึงเสนอให้เฉินเป่ยโต่วออกไปลงมือ เพื่อหวังจากยืมมือหยุนซานจัดการกับเขา

อู่จี๋เทียนจุนรู้ว่าเซียวฉงโหลวต้องการอะไรจึงพูด：“พี่เซียว คุณพูดแบบนี้ไม่ถูก ก่อนอื่นเขาไม่ใช่คนแต่เป็นสุนัข”

“อีกทั้งเขาเคยสู้กับหยุนซานแล้ว”

“ตอนนี้น่าจะเป็นรอบของพวกคุณออกแรงมากกว่านะ！”

สำนักปู่เทียนกับสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้หารือกันแล้ว แต่ไม่ได้ผลลัพธ์ เพราะปราชญ์ธรรมดานั้นไม่ใช่คู่มือของหยุนซาน ถ้าหากเซียวฉงโหลวหรือปราชญ์ทั้งสามลงมือก็ไม่เหมาะสม

ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

“ฉันจะไปสู้กับหยุนซานเอง！”