วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2089

ฝ่ายสำนักปู่เทียน และสามนักบุญใหม่แห่งสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้เริ่มประชุมหารือกันเรื่องผู้ที่จะส่งไปจัดการกับหยุนซาน

อีกด้านหนึ่ง

เฟิงว่านหลี่ส่งเสียงผ่านจิตถามอู่จี๋เทียนจุน “พี่ใหญ่ ทำไมถึงห้ามข้า? จริง ๆ แล้วข้าคนเดียวก็สามารถฆ่าหยุนซานได้อย่างง่ายดายและประหยัดเวลาอีกด้วย”

อู่จี๋เทียนจุนส่งเสียงตอบ “สำหรับนักพรตเช่นพวกเรา สิ่งที่ขาดแคลนที่สุดไม่ใช่เวลา”

“ข้ารู้ดีถึงพลังของเจ้า ถ้าเจ้าลงมือ หยุนซานจะต้องตายเป็นแน่”

“แต่จะให้สำนักหยินหยางเป็นฝ่ายลงมือไม่ได้ แบบนั้นสำนักก็ไม่ต้องทำสิ่งใดเลยงั้นหรือ?”

เฟิงว่านหลี่กล่าว “ถึงแม้หยุนซานจะเหมือนปลาที่ติดอยู่ในโอ่ง แต่เขาก็มีฝีมือพอตัว อีกทั้งเป็นเจี้ยนเซียน เว้นแต่ว่าให้เซียวฉงโหลวและสามนักปราชญ์ลงมือด้วยตัวเอง หากส่งคนอื่นไปเกรงว่าจะมีคนตาย”

อู่จี๋เทียนจุนหัวเราะอย่างเย็นชา “คนที่จะตายเป็นคนของสำนักอื่น เจ้าจะไปกังวลทำไม?”

เฟิงว่านหลี่ชะงักไปครู่หนึ่ง

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวต่อ “เหตุผลที่ข้าปล่อยให้พวกนั้นไปจัดการหยุนซาน ก็เพื่อจะตัดพลังของพวกเขา”

“ยิ่งพลังของสำนักปู่เทียนและสามนักบุญใหญ่แห่งสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ลดลงเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นผลดีต่อเรา”

“ถ้าโชคเข้าข้าง หลังจากที่เราทำลายสำนักดาบชิงอวิ๋นเรียบร้อยแล้ว อาจจะสามารถจัดการสำนักปู่เทียนและสามนักบุญใหญ่แห่งสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์พร้อมกันได้เลย”

“ตอนนั้น เจ้ากับข้าก็จะเป็นเจ้าแห่งตงฮวง!”

จนถึงตอนนี้ เฟิงว่านหลี่ถึงจะเข้าใจแผนการของอู่จี๋เทียนจุนอย่างถ่องแท้ เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในใจของเขาก็รู้สึกฮึกเหิม

ขณะเดียวกัน เขาแอบรู้สึกดีใจที่ตนเองเชื่อฟังคำพูดของอู่จี๋เทียนจุน

เฟิงว่านหลี่กล่าว “ขอบคุณพี่ใหญ่ที่ห้ามข้า ไม่เช่นนั้น ข้าคงทำให้พี่ใหญ่เสียแผนการนี้ไปแล้ว”

อู่จี๋เทียนจุนกล่าว “เจ้าต้องเข้าใจ การทำให้สำนักหยินหยางเป็นสำนักอันดับหนึ่งในตงฮวงเป็นแค่ก้าวแรกของข้า”

“ก้าวที่สองคือการทำให้สำนักหยินหยางครอบครองตงฮวงทั้งหมด”

“เมื่อเราเป็นผู้ครองตงฮวง ไม่ช้าเราจะสามารถกวาดล้างหนานหลิ่ง ทำลายเป่ยอวี้ ปราบปรามจงโจว และทำให้ซีมั่วอยู่ใต้อำนาจเรา!”

เฟิงว่านหลี่ถึงกับตะลึง

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าอู่จี๋เทียนจุนจะมีความทะเยอทะยานสูงถึงเพียงนี้ ไม่เพียงต้องการเป็นผู้ครอบครองตงฮวงเท่านั้น แต่ยังต้องการเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกฝึกเซียน!

“แต่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความปรารถนาสูงสุดของข้า” อู่จี๋เทียนจุนกล่าว “ความปรารถนาสูงสุดของข้าคือให้พวกเราสองคนบรรลุเต๋าและกลายเป็นจักรพรรดิเซียน”

“คิดดูสิ เมื่อเราเป็นผู้ครองโลกฝึกเซียน หากเราไม่เป็นจักรพรรดิ ใครจะมีคุณสมบัติพอที่จะเป็น? หากเราไม่บรรลุเต๋า ใครจะกล้าบรรลุเต๋า?”

“และหากสำนักหยินหยางมีจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ถึงสองคน นั่นมันหมายถึงอะไร?”

“มันหมายถึงสำนักหยินหยางจะสามารถครอบครองยุคสมัยได้หลายช่วงอายุคน และเราทั้งสองจะเป็นที่จดจำชั่วกัลปาวสาน”

เฟิงว่านหลี่รู้สึกตื่นเต้น “พี่ใหญ่ ข้าจะเชื่อฟังทุกคำสั่งของท่าน ท่านว่ามาเลย จะให้ข้าทำอะไร”

อู่จี๋เทียนจุนพยักหน้าเล็กน้อย มองไปยังทิศทางของสำนักปู่เทียนและสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ที่ทั้งสี่สำนักยังคงประชุมกันเรื่องผู้ที่จะส่งไปจัดการหยุนซาน

“ทุกท่าน อย่าปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป จัดการหยุนซานในขณะที่เขายังไม่ได้ฟื้นฟูพลังเถอะ” อู่จี๋เทียนจุนกล่าวเร่งเร้า

หลังจากนั้นไม่นาน

ทั้งสี่สำนักก็ตกลงเลือกผู้ที่จะส่งไปจัดการหยุนซานได้

“เทียนจุน พวกข้าเลือกเรียบร้อยแล้ว” ปราชญ์ไท่เชิงกล่าว

“อย่ารีรอ ลงมือเลย!” อู่จี๋เทียนจุนไม่ได้ถามถึงผู้ที่จะส่งไป เพราะว่าจะแพ้หรือชนะก็ไม่ใช่เรื่องของเขา

ทันใดนั้น

“ตูม!”

พลังอำนาจของปราชญ์ปกคลุมไปทั่ว

“ฮึ่ม ฮึ่ม ฮึ่ม——!”

ร่างเต๋าจำนวนมากปรากฏออกมาจากเรือทองสัมฤทธิ์ พวกเขาเดินออกมาจากความว่างเปล่า

พวกเขาราวกับเทพปีศาจที่สามารถบดขยี้ท้องฟ้าได้

“พูดตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว” ชูเจี้ยนเซียนกำหมัดแน่นด้วยความละอายใจ “น่าเสียดาย ข้ายังฝึกฝนไม่พอ หากข้าบรรลุเป็นปราชญ์แล้ว ข้าคงช่วยท่านประมุขได้บ้าง”

จิ่วเจี้ยนเซียนมองไปยังปราชญ์ทั้งห้าที่ลอยอยู่ในอากาศพร้อมกล่าวว่า “นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น”

“แม้ท่านประมุขจะฆ่าปราชญ์ทั้งแปดได้ แต่หลังจากนั้นก็จะมีคนเก่งคนอื่นๆ เข้ามาให้เขารับมือต่อไปเรื่อยๆ”

“พวกเราในฐานะผู้อาวุโสแห่งนิกายดาบชิงอวิ๋น เราควรจะช่วยบรรเทาความกังวลของท่านประมุข และปัดเป่าความลำบากให้แก่เหล่าศิษย์”

“แม้ว่าเราจะไม่ใช่ปราชญ์ แต่เราจะนั่งดูท่านประมุขถูกล้อมโจมตีจากยอดฝีมือมากมายแบบนี้ได้อย่างไร?”

“ศิษย์น้องทั้งสาม ไปกันเถอะ! พวกเราจะช่วยขัดขวางปราชญ์เหล่านี้ให้แก่ท่านประมุข”

“พวกท่านคิดเห็นเช่นไร?”

เจี้ยนเซียนทั้งสามพยักหน้า

ทั้งสี่จึงพากันเดินเข้าไปยังค่ายกลสงครามจักรพรรดิ

“ถอยกลับไป!” เสียงของหยุนซานดังขึ้น

เจี้ยนเซียนทั้งสี่ชะงักก้าวลง จิ่วเจี้ยนเซียนจึงเอ่ยขึ้นว่า “ท่านประมุข—”

“ทำตามที่ข้าสั่ง” น้ำเสียงของหยุนซานทรงอำนาจยิ่ง จนไม่อาจขัดขืนได้

ทั้งสี่จึงจำต้องถอยกลับที่เดิมด้วยความจำใจ

ในค่ายกลสงครามจักรพรรดิ

ยอดฝีมือจากพื้นที่เทพไท่ชูที่เป็นปราชญ์ผู้หนึ่งเยาะเย้ยว่า “ท่านประมุขหยุนซาน ข้าไม่คิดว่านิกายดาบชิงอวิ๋นอันยิ่งใหญ่ของเจ้า นอกจากเจ้าแล้วจะหาปราชญ์ไม่ได้สักคน แล้วนี่หรือคือนิกายอันดับหนึ่งแห่งตงฮวง?”

ขณะที่ปราชญ์หญิงจากพื้นที่เทพฮุ่นตุ้นหัวเราะเยาะว่า “ท่านประมุขหยุนซาน เมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ขัดขืนไปก็มีแต่หนทางตายเท่านั้น ข้าว่าเจ้าน่าจะยอมแพ้แล้วเข้าร่วมกับพื้นที่เทพฮุ่นตุ้นของพวกเรา เราจะสอนการฝึกฝนคู่ให้เจ้าเอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า......”

ใครจะคิดว่าใบหน้าของหยุนซานจะไร้ความหวาดกลัวแม้แต่น้อย เขาพูดด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็นว่า “พวกเจ้าพูดเหลวไหลกันจบแล้วหรือยัง?”

“หากพูดจบแล้ว เจ้าก็ไปตามทางของพวกเจ้าซะ!”