ฝ่ายสำนักปู่เทียน และสามนักบุญใหม่แห่งสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้เริ่มประชุมหารือกันเรื่องผู้ที่จะส่งไปจัดการกับหยุนซาน
อีกด้านหนึ่ง
เฟิงว่านหลี่ส่งเสียงผ่านจิตถามอู่จี๋เทียนจุน “พี่ใหญ่ ทำไมถึงห้ามข้า? จริง ๆ แล้วข้าคนเดียวก็สามารถฆ่าหยุนซานได้อย่างง่ายดายและประหยัดเวลาอีกด้วย”
อู่จี๋เทียนจุนส่งเสียงตอบ “สำหรับนักพรตเช่นพวกเรา สิ่งที่ขาดแคลนที่สุดไม่ใช่เวลา”
“ข้ารู้ดีถึงพลังของเจ้า ถ้าเจ้าลงมือ หยุนซานจะต้องตายเป็นแน่”
“แต่จะให้สำนักหยินหยางเป็นฝ่ายลงมือไม่ได้ แบบนั้นสำนักก็ไม่ต้องทำสิ่งใดเลยงั้นหรือ?”
เฟิงว่านหลี่กล่าว “ถึงแม้หยุนซานจะเหมือนปลาที่ติดอยู่ในโอ่ง แต่เขาก็มีฝีมือพอตัว อีกทั้งเป็นเจี้ยนเซียน เว้นแต่ว่าให้เซียวฉงโหลวและสามนักปราชญ์ลงมือด้วยตัวเอง หากส่งคนอื่นไปเกรงว่าจะมีคนตาย”
อู่จี๋เทียนจุนหัวเราะอย่างเย็นชา “คนที่จะตายเป็นคนของสำนักอื่น เจ้าจะไปกังวลทำไม?”
เฟิงว่านหลี่ชะงักไปครู่หนึ่ง
อู่จี๋เทียนจุนกล่าวต่อ “เหตุผลที่ข้าปล่อยให้พวกนั้นไปจัดการหยุนซาน ก็เพื่อจะตัดพลังของพวกเขา”
“ยิ่งพลังของสำนักปู่เทียนและสามนักบุญใหญ่แห่งสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ลดลงเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นผลดีต่อเรา”
“ถ้าโชคเข้าข้าง หลังจากที่เราทำลายสำนักดาบชิงอวิ๋นเรียบร้อยแล้ว อาจจะสามารถจัดการสำนักปู่เทียนและสามนักบุญใหญ่แห่งสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์พร้อมกันได้เลย”
“ตอนนั้น เจ้ากับข้าก็จะเป็นเจ้าแห่งตงฮวง!”
จนถึงตอนนี้ เฟิงว่านหลี่ถึงจะเข้าใจแผนการของอู่จี๋เทียนจุนอย่างถ่องแท้ เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในใจของเขาก็รู้สึกฮึกเหิม
ขณะเดียวกัน เขาแอบรู้สึกดีใจที่ตนเองเชื่อฟังคำพูดของอู่จี๋เทียนจุน
เฟิงว่านหลี่กล่าว “ขอบคุณพี่ใหญ่ที่ห้ามข้า ไม่เช่นนั้น ข้าคงทำให้พี่ใหญ่เสียแผนการนี้ไปแล้ว”
อู่จี๋เทียนจุนกล่าว “เจ้าต้องเข้าใจ การทำให้สำนักหยินหยางเป็นสำนักอันดับหนึ่งในตงฮวงเป็นแค่ก้าวแรกของข้า”
“ก้าวที่สองคือการทำให้สำนักหยินหยางครอบครองตงฮวงทั้งหมด”
“เมื่อเราเป็นผู้ครองตงฮวง ไม่ช้าเราจะสามารถกวาดล้างหนานหลิ่ง ทำลายเป่ยอวี้ ปราบปรามจงโจว และทำให้ซีมั่วอยู่ใต้อำนาจเรา!”
เฟิงว่านหลี่ถึงกับตะลึง
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าอู่จี๋เทียนจุนจะมีความทะเยอทะยานสูงถึงเพียงนี้ ไม่เพียงต้องการเป็นผู้ครอบครองตงฮวงเท่านั้น แต่ยังต้องการเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกฝึกเซียน!
“แต่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความปรารถนาสูงสุดของข้า” อู่จี๋เทียนจุนกล่าว “ความปรารถนาสูงสุดของข้าคือให้พวกเราสองคนบรรลุเต๋าและกลายเป็นจักรพรรดิเซียน”
“คิดดูสิ เมื่อเราเป็นผู้ครองโลกฝึกเซียน หากเราไม่เป็นจักรพรรดิ ใครจะมีคุณสมบัติพอที่จะเป็น? หากเราไม่บรรลุเต๋า ใครจะกล้าบรรลุเต๋า?”
“และหากสำนักหยินหยางมีจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ถึงสองคน นั่นมันหมายถึงอะไร?”
“มันหมายถึงสำนักหยินหยางจะสามารถครอบครองยุคสมัยได้หลายช่วงอายุคน และเราทั้งสองจะเป็นที่จดจำชั่วกัลปาวสาน”
เฟิงว่านหลี่รู้สึกตื่นเต้น “พี่ใหญ่ ข้าจะเชื่อฟังทุกคำสั่งของท่าน ท่านว่ามาเลย จะให้ข้าทำอะไร”
อู่จี๋เทียนจุนพยักหน้าเล็กน้อย มองไปยังทิศทางของสำนักปู่เทียนและสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ที่ทั้งสี่สำนักยังคงประชุมกันเรื่องผู้ที่จะส่งไปจัดการหยุนซาน
“ทุกท่าน อย่าปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป จัดการหยุนซานในขณะที่เขายังไม่ได้ฟื้นฟูพลังเถอะ” อู่จี๋เทียนจุนกล่าวเร่งเร้า
หลังจากนั้นไม่นาน
ทั้งสี่สำนักก็ตกลงเลือกผู้ที่จะส่งไปจัดการหยุนซานได้
“เทียนจุน พวกข้าเลือกเรียบร้อยแล้ว” ปราชญ์ไท่เชิงกล่าว
“อย่ารีรอ ลงมือเลย!” อู่จี๋เทียนจุนไม่ได้ถามถึงผู้ที่จะส่งไป เพราะว่าจะแพ้หรือชนะก็ไม่ใช่เรื่องของเขา
ทันใดนั้น
“ตูม!”
พลังอำนาจของปราชญ์ปกคลุมไปทั่ว
“ฮึ่ม ฮึ่ม ฮึ่ม——!”
ร่างเต๋าจำนวนมากปรากฏออกมาจากเรือทองสัมฤทธิ์ พวกเขาเดินออกมาจากความว่างเปล่า
พวกเขาราวกับเทพปีศาจที่สามารถบดขยี้ท้องฟ้าได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...