วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2132

ปิดประตูตีแมว!

เมื่อคนของนิกายดาบชิงอวิ๋นได้ยินคำนี้ ทุกคนในที่นั้นก็หัวเราะลั่น

ส่วนคนของอู่จี๋เทียนจุน ใบหน้าดูแย่มาก

ปิดประตูตีแมว?

พวกท่านนั่นแหละที่เป็นแมว!

พวกเขาเหล่านี้ล้วนเป็นเจ้าสำนักและปราชญ์ของกลุ่มอำนาจสูงสุดในตงฮวง จะเคยถูกด่าเช่นนี้ที่ไหนกัน?

ในทันที ใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความโกรธ

"ท่านเทียนจุน ท่านดูสิ นี่เป็นผลจากสิ่งที่ท่านทำ"

"ถ้าท่านไม่เชื่อเฉินเป่ยโต่วง่ายๆ เราจะถูกหลอกได้ยังไง?" ปราชญ์หวงกู่เริ่มตำหนิอู่จี๋เทียนจุน

ปราชญ์ไท่เชิงก็กล่าวเสริม "ถ้าท่านไม่บอกให้เราโจมตีนิกายดาบชิงอวิ๋น ฉันจะมาที่นี่หรือ?"

"ไม่เพียงแต่ฉันจะสูญเสียศาสตราเทพประจำตัว แต่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์สถานของเราก็ต้องพินาศไปด้วย"

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวด้วยความรู้สึกผิดว่า "ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉัน ที่เชื่อคำของเฉินเป่ยโต่ว จึงทำให้พวกท่านต้องเดือดร้อนไปด้วย"

ปราชญ์หวงกู่พูดว่า "ตอนนี้มาขอโทษไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน พวกเราคงไม่ตกหลุมพรางของจื่อหยางเทียนจุน"

ปราชญ์ไท่เชิงกล่าวด้วยความโกรธว่า "ถ้าฉันตายในวันนี้ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเราก็จะพินาศไปโดยสิ้นเชิง ฉันจะมีหน้าไปพบบรรพชนแห่งสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สถานไท่ชูได้อย่างไร?"

"ท่านคิดดู หากฉันตายไป แล้วพบกับบรรพชนของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ไท่ชู หากพวกเขาถามว่าในตอนนี้สถานที่ศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างไร ฉันจะตอบพวกเขาได้อย่างไรว่าได้พินาศไปแล้ว?"

"พวกเขาคงไม่ฉีกวิญญาณฉันหรอกหรือ?"

อู่จี๋เทียนจุนก็เริ่มโกรธและพูดว่า "พวกท่านกล้าด่าฉันหรือ?"

"ตอนแรกเราตกลงกันว่าอย่างไร?"

"เราตกลงกันว่าจะโจมตีนิกายดาบชิงอวิ๋นในอีกสามวัน แต่ทำไมพวกท่านมาก่อนเวลา?"

"พอเกิดเรื่องผิดพลาด กลับโยนความผิดให้ฉัน มันมีความยุติธรรมอยู่บ้างหรือเปล่า?"

ปราชญ์ไท่เชิงและปราชญ์หวงกู่มองไปที่เซียวฉงโหลวพร้อมกัน หากไม่ใช่เพราะเซียวฉงโหลวติดต่อพวกเขามาก่อน เรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น

ปราชญ์ไท่เชิงกล่าวว่า "พี่เซียว ท่านทำให้ฉันลำบากจริงๆ"

ปราชญ์หวงกู่กล่าวว่า "พี่เซียว ก็เพราะฉันเชื่อท่านถึงได้มากับท่าน ใครจะรู้ว่าตอนนี้..."

เซียวฉงโหลวปลอบว่า "ปราชญ์ทั้งสอง ท่านทั้งสองพูดให้น้อยลงหน่อยเถอะ เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ฉันก็ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้"

"ไม่ว่าจะเป็นอู่จี๋เทียนจุนหรือฉัน ต่างก็มีเจตนาดี เพราะพวกเราคือพันธมิตรกัน คิดว่าหากมีเรื่องดีๆ ก็อยากให้ทุกคนได้ประโยชน์ร่วมกัน"

นี่ท่านเรียกว่าสิ่งดีๆ งั้นหรือ?

ปราชญ์ไท่เชิงและปราชญ์หวงกู่กลอกตาด้วยความเบื่อหน่าย

เซียวฉงโหลวกล่าวต่อ "แม้แต่เฉินเป่ยโต่วเราก็โทษไม่ได้ เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าตาแก่ผู้นั้นไม่ได้รับบาดเจ็บเลย"

"หากจะโทษ ก็ต้องโทษตาแก่ผู้นั้น"

"ถ้าไม่ใช่เพราะเขาใช้เฉินเป่ยโต่วหลอกเรา เราจะถูกหลอกได้อย่างไร?"

"ตาแก่ผู้นั้นช่างร้ายกาจจริงๆ!"

เซียวฉงโหลวเองก็โกรธจนกัดฟันกรอด เดิมทีคิดจะทำลายนิกายดาบชิงอวิ๋นเพื่อกอบโกยผลประโยชน์ แต่ใครจะคิดว่ากลับตกหลุมพรางแทน

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวว่า "ฉันเห็นด้วยกับพี่เซียว ทั้งหมดเป็นความผิดของตาแก่ผู้นั้น เขาวางกับดักและล่อให้พวกเราติดกับ"

ปราชญ์ไท่เชิงถามว่า "ตอนนี้ถกเถียงกันว่าใครผิดก็ไม่มีประโยชน์ ฉันอยากรู้ว่าต่อไปเราควรทำอย่างไร?"

ปราชญ์หวงกู่กลั้นโทสะแล้วกล่าวว่า "ท่านเทียนจุน พี่เซียว ฉันรู้ว่าพวกท่านยังมีไพ่ตาย"