หลังจากเยี่ยชิวเก็บตัวปิดด่าน เยี่ยหวู่ซวง เจ้าวัวต้าลี่ นางฟ้าไป๋ฮวา และหยุนซีก็เริ่มเก็บตัวปิดด่านเช่นกัน
ถึงแม้อมตะชางเหม่ยจะไม่ได้เก็บตัวปิดด่าน ทำให้ช่วงเวลานั้น บรรดาลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นพบเห็นอมตะชางเหม่ยอยู่ตลอด
ภาพที่ปรากฏออกมาเป็นดังนี้
อมตะชางเหม่ยวิ่งอยู่ด้านหน้า และมีคางคกทองคำคอยวิ่งไล่ตามอยู่ด้านหลัง ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็จะได้ยินเสียงกรีดร้องของอมตะชางเหม่ยอยู่เสมอ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับพลิกหน้ากระดาษ
เพียงพริบตาเดียวก็ใกล้ครบหนึ่งเดือนแล้ว
และในวันนี้ จู่ๆก็มีเมฆครึ้มหนาแน่นปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าเหนือนิกายดาบชิงอวิ๋น พร้อมทั้งบรรยากาศกดดันแผ่ซ่านไปทั่วทั้งผืนฟ้า
“ไม่รู้ว่าใครจะเป็นคนแรกที่สามารถทะลวงด่านสวรรค์ลงโทษไปได้”
หยุนซานยืนมองอยู่ที่ประตูหน้าห้องโถงพิธีการใหญ่ เขาเอามือไขว้หลังแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้า
เพียงไม่นาน ก็มีร่างกายเพียวบางของคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นกลางอากาศที่สวนหลังตำหนัก
“ซีเอ๋อร์งั้นหรือ”
หยุนซานตะลึงไปชั่วครู่จากนั้นก็เริ่มขมวดคิ้ว ในใจของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความกังวลใจ
ถัดมาไม่นาน สวรรค์ลงโทษก็ได้บังเกิดขึ้น
หยุนซีใช้เวลาเพียง 15 นาทีก็สามารถทะลวงด่านสวรรค์ลงโทษและเข้าสู่ระดับทงเสินขั้นกลางได้สำเร็จ
ใครจะรู้ว่า ทันทีที่สวรรค์ลงโทษของเธอจบลง เมฆฝนจะเคลื่อนตัวรุนแรงมากขึ้น นั่นทำให้ในเวลานั้น ลูกศิษย์ในนิกายดาบชิงอวิ๋นที่มีพลังอ่อนแอจะถูกบรรยากาศอันกดดันกดทับราวกับหินก้อนใหญ่ทับอยู่กลางอกจนหายใจลำบาก
ทุกคนอดตกตะลึงไม่ได้
“นี่มันเป็นสวรรค์ลงโทษของขั้นไหนกันเนี่ย ทำไมข้ารู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะหยุดเต้นเลยล่ะ”
“นี่ไม่ใช่สวรรค์ลงโทษตามปกติแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นแล้วใครเป็นคนฝ่าด่านสวรรค์ลงโทษอยู่กันล่ะ”
“……”
หยุนซานกรอกตามองท้องฟ้าพร้อมทั้งพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดูเหมือนนิกายดาบชิงอวิ๋นของเราจะมีปราชญ์อีกคน ไม่คิดว่าจะเป็นหนึ่งในเซียนกระบี่ทั้งสี่ คนที่ผ่านด่านได้คือคนไหนกันนะ”
ทันทีที่คำพูดนั้นจบลง
ร่างอรชรอันงดงามทะยานขึ้นไปสวนหลังตำหนัก พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าสง่างามราวกับเทพธิดาแห่งเก้าสรวงสวรรค์ที่ปรากฏตัวออกมากลางอากาศ
ทันใดนั้นเอง สายฟ้าหลายหมื่นจั้งก็พุ่งลงมา
“ไม่คาดคิดเลยว่าคนที่กำลังฝ่าด่านสวรรค์ลงโทษอยู่จะเป็นนางฟ้าไป๋ฮวา!” สีหน้าของหยุนซานนั้นดูประหลาดใจ
“ไม่เห็นต้องแปลกใจไปเลย แท้จริงแล้วเด็กสาวคนนั้นมีพลังถึงสุดยอดขั้นทงเสิน เพียงแค่ชำระบริสุทธิ์เท่านั้นก็ย่อมเป็นแบบนี้อยู่แล้ว” ไม่รู้ว่าจื่อหยางเทียนจุนมาอยู่ข้างๆหยุนซานตั้งแต่เมื่อไหร่
“ขอทำความเคารพผู้อาวุโสสูงสุด” หยุนซานรีบทำความเคารพทันที
จื่อหยางเทียนจุนจึงได้กล่าวขึ้นมาอีกครั้งว่า “ซีเอ๋อร์สามารถทะลวงด่านทงเสินขั้นกลางได้ในเวลาสั้นๆ ในเวลานั้น เธอคงพยายามน่าดูเลยสินะ”
หยุนซานจึงได้กล่าวว่า “ผู้อาวุโสสูงสุด เลิกยกยอซีเอ๋อร์เถอะขอรับ ข้าจำได้ว่าตอนที่นางฟ้าไป๋ฮวามาที่นิกายชิงอวิ๋น พลังยุทธของเธอต่ำกว่าซีเอ๋อร์อีก แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเธอทิ้งซีเอ๋อร์ไว้ด้านหลังไปเสียแล้ว”
จื่อหยางเทียนจุนจึงบอกว่า “เจ้าควรเข้าใจด้วยนะว่าจริงๆแล้วนางฟ้าไป๋ฮวามีร่างเป็นหงส์ ทำให้สติปัญญาและการเรียนรู้ของเธอเหนือกว่าคนทั่วไป นั่นจึงทำให้การฝึกฝนของเธอก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็วเพราะงั้นจึงไม่อาจเอาไปเทียบกับคนธรรมดาทั่วไปได้”
“สติปัญญาและการเรียนรู้ของซีเอ๋อร์เองก็อยู่ในระดับสูง เพียงแต่การชำระบริสุทธิ์ของเธอทั้งสองคนช้าเร็วแตกต่างกันเฉยๆ ในอนาคตพลังของเธอเองก็ไม่ได้ไปกว่าเจ้าหรอก”
หยุนซานตะลึงไปครู่นึงแล้วถามว่า “ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านจะบอกว่า ในอนาคตของซีเอ๋อร์จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญใหญ่งั้นเหรอ
“ผู้แข็งแกร่งขั้นนักบุญใหญ่หรือ ฮ่าๆ....” จื่อหยางเทียนจุนพูดโดยไม่แม้จะชายตามอง “พลังของซีเอ๋อร์ในอนาคตนั้นเหนือกว่าข้าเสียอีก”
อะไรนะ
หยุนซานที่ยังไม่เชื่อจึงได้ถามเพิ่มเติมไปว่า “ผู้อาวุโสสูงสุดประเมินซีเอ๋อร์ไว้สูงเกินไปแล้ว ถ้าเธอสามารถกลายเป็นนักบุญใหญ่ได้จริงๆ ข้าเองก็ดีใจ”
จื่อหยางเทียนจุนเหลือบสายตาไปมองอยู่หยุนซานแล้วพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ “เจ้าไม่มั่นใจในความสามารถของลูกสาวตัวเองขนาดนั้นเลยหรือ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...