วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2318

เยี่ยชิวคำพูดนี้ทำให้ทุกคนในที่นั้นตกตะลึง

รอยยิ้มบนใบหน้าของหญิงสาวแข็งทื่อในทันที จิตใจของนางว่างเปล่า มีเสียงเดียวที่คอยดังก้องอยู่ในหัวของนาง

"ข้าถูกปฏิเสธแล้ว"

"ข้าถูกผู้ชายปฏิเสธเหรอ?"

"ทำไมล่ะ?"

ลุงซูก็แสดงสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อ ในตอนแรกเมื่อเห็นว่าคุณหรูชวนเยี่ยชิวไปด้วย เขาก็โล่งใจ คิดว่าในที่สุดคุณหนูก็เริ่มมีสติ แต่ไม่คิดว่าเยี่ยชิวจะปฏิเสธไปเสียอย่างนั้น

“คุณชายเยี่ย ทำไมท่านถึงปฏิเสธคุณหนูของข้า?”

ลุงซูงุนงงกับการกระทำของเยี่ยชิว

ใจคิดในใจว่า "คุณหนูของข้าทั้งมีพรสวรรค์และความงามไม่เหมือนใคร แถมยังมีฐานะสูงส่ง ไม่มีเหตุผลที่ถูกปฏิเสธแบบนี้!"

"ข้า" เยี่ยชิวกำลังจะอธิบาย แต่ถูกอมตะชางเหม่ยแย่งพูดก่อน

"ฮ่าฮ่าฮ่า คุณหนูโหรวและท่านซู ท่านทั้งสองยังไม่เข้าใจไอ้เจ้าตัวเล็กคนนี้หรอก เขาคนนี้ชอบเล่นมุขตลกที่สุด!"

ลุงซูสงสัยถามว่า "หมายความว่าอะไรขอรับ?"

อมตะชางเหม่ยตอบว่า "หมายความว่าเจ้าตัวเล็กคนนี้กำลังล้อเล่นกับคุณหนูโหรวอยู่"

"ยังไงก็ตาม พวกเรากำลังจะไปเมืองหลวงกันอยู่แล้ว ทำไมไม่ไปด้วยกันล่ะ?"

"และอีกอย่าง เราทุกคนฝีมือไม่เลว จะได้ช่วยเหลือกันระหว่างทาง ใช่ไหมเจ้าเด็กเปรต?"

อมตะชางเหม่ยหันหลังให้กับลุงซูและคุณหนูโหรวพร้อมกับหลิ่วตาให้เยี่ยชิว

เยี่ยชิวยิ้มแล้วพูดว่า "คุณหนูโหรวขอรับ เมื่อกี้ข้า แค่ล้อเล่นกับท่านจริงๆขอรับ การได้เดินทางไปกับท่านถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง"

คุณหนูโหรวยิ้มออกมาราวกับดอกไม้ที่บานสะพรั่งสดใสทันที

ในขณะเดียวกันในใจของนางก็รู้สึกโล่งอก

"ข้านึกว่าเขาจะเกลียดข้าซะอีก ที่แท้เขาก็แค่ล้อเล่นกับข้า"

แท้ที่จริงแล้ว นางไม่รู้เลยว่า จริงๆ แล้วเยี่ยชิวนั้นไม่อยากเดินทางไปกับนาง

หลังจากการลอบสังหารสองครั้งเมื่อคืนนี้ เยี่ยชิวก็เริ่มรู้แล้วว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นปัญหาจริงๆ

เขามาที่จงโจวเพื่อหาชะตากรรมของเผ่ามนุษย์ ไม่อยากให้มีเรื่องยุ่งยากเพิ่มขึ้นมา

นอกจากนี้ เขายังรู้สึกว่าตัวเองมองผู้หญิงคนนี้ไม่ออก

ตามปกติแล้ว เมื่อเจอกับการลอบสังหารสองครั้ง เสียผู้คุ้มกันไปสองคน และเผชิญกับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ผู้หญิงที่อ่อนแอเช่นนี้ก็ควรจะตกใจและวิตกกังวล แต่จากที่เห็นมาตลอด ผู้หญิงคนนี้กลับแสดงออกถึงความสงบเงียบอย่างน่าประหลาด

การเดินทางไปกับนาง แน่นอนว่าจะต้องเจอปัญหาตลอดเวลา

อีกทั้งใบหน้าของนางยังงดงามเกินไป การเดินทางไปกับนางจะไม่ดึงดูดความสนใจได้ยังไง?

และอีกอย่าง เมื่อเดินทางไปกับนาง เยี่ยชิวและคนอื่นๆ จะต้องระมัดระวังไม่ให้เปิดเผยพลังของตนเอง จึงไม่สามารถเดินทางด้วยความเร็วเต็มที่ได้ ซึ่งจะทำให้เวลาที่ใช้ในการไปถึงเมืองหลวงยืดเยื้อออกไป

อย่างไรก็ตาม อมตะชางเหม่ยกลับตัดสินใจเอง

“ไอ้แก่ ถ้ากล้าตัดสินใจแทนข้าอีกที ระวังจะโดนตีให้หลุดออกจากที่นี่!” เยี่ยชิว ส่งเสียงผ่านวิญญาณ

อมตะชางเหม่ยส่งเสียงตอบกลับผ่านวิญญาณว่า “ไอ้เด็กเปรต ข้าทำแบบนี้ก็เพื่อนางทั้งนั้น”

“อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าสนใจหญิงสาวคนนี้”

“อีกอย่าง นางเคยถูกลอบโจมตีมาแล้วสองครั้ง ต่อไปอาจจะเจอการลอบโจมตีอีก เจ้าจะปล่อยให้สาวสวยที่เหมือนดอกไม้เช่นนั้นต้องจบชีวิตลงอย่างง่ายดายหรือ?”

“เจ้าเป็นหมอ ไม่ใช่หรือ? หน้าที่ของหมอคืออะไร? รักษาโรค ช่วยชีวิต”

“หรือว่าเจ้าจะเห็นคนตายแล้วไม่ช่วย?”

เยี่ยชิวสบถ：“อย่าคิดว่าข้าไม่รู้เป้าหมายของท่าน ท่านเห็นคุณหนูโหรวออกตัวแรงแบบนี้ ก็หวังจะได้อะไรจากนางใช่ไหม?”

อมตะชางเหม่ยร้องว่า：“เห้ย นี่ถูกมองออกหมดเลยเหรอ?”