วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2326

" คุณชายเยี่ย ระวัง— "

หญิงสาวเห็นดังนั้นก็รีบร้องเตือนเสียงดัง

" ไปตายซะ! " ปีศาจโลหิตตบฝ่ามือลงบนศีรษะของเยี่ยชิวอย่างแรง แต่ฝ่ามือยังไม่ทันถึง ก็ถูกกำปั้นขนาดใหญ่ยักษ์สกัดไว้เสียก่อน

เจ้าวัวต้าลี่ลงมือแล้ว

" โครม! "

ทันทีที่ทั้งสองปะทะกัน ปีศาจโลหิตก็กระเด็นถอยหลังออกไป ร่างกายมหึมาล้มกระแทกพื้นห่างออกไปร้อยเมตร

" ท่านอาจารย์ เมื่อครู่ท่านเป็นอะไรไป? " เจ้าวัวต้าลี่ถามด้วยความเป็นห่วง " ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม? "

" ข้าไม่เป็นไร" เยี่ยชิวกล่าว " ไอ้หัวล้าน นั่นมันแปลกๆ มันไม่มีแก่นวิญญาณ"

อะไรนะ?

เมื่อได้ยินคำพูดนี้เจ้าวัวต้าลี่ และลุงจูต่างก็ตกตะลึง

" เป็นไปได้อย่างไร? คุณชายเยี่ย ท่านเข้าใจผิดไปหรือเปล่า? " ลุงจูถาม

เยี่ยชิวยังไม่ทันได้พูด เจ้าวัวต้าลี่ ก็กล่าวขึ้นว่า " ท่านอาจารย์ ไม่มีทางเข้าใจผิด ท่านอาจารย์ บอกว่าไม่มี ก็ต้องไม่มีแน่นอน "

ลุงจูกล่าว " แต่ถ้าไม่มีแก่นวิญญาณแล้ว ปีศาจโลหิตยังจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร? ยังสามารถระเบิดพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ออกมาได้อีก? มันผิดวิสัย! "

เยี่ยชิว กล่าว " มันผิดวิสัยจริงๆ ดังนั้นปีศาจโลหิตตนนั้นถึงได้แปลกประหลาด "

เจ้าวัวต้าลี่กล่าว " ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร ข้าก็ไม่เชื่อว่าจะฆ่ามันไม่ได้ "

" ท่านอาจารย์ ท่านพักผ่อนก่อนเถอะ "

" ข้าจะไปจัดการมันเอง "

เจ้าวัวต้าลี่ กล่าวจบก็ก้าวเท้าเดินไปยังปีศาจโลหิต

ขณะที่เขาก้าวเดิน พลังอำนาจอันแข็งแกร่งก็ปะทุออกมาจากร่าง โลหิตในร่างกายราวกับลาวาที่เดือดพล่าน พลิกคว่ำไม่หยุด พลังต่อสู้เพิ่มขึ้นสู่จุดสูงสุดในชั่วพริบตา

" หนึ่งพลังทำลายหมื่นวิชา ข้าไม่เชื่อว่าแกจะยังสามารถต้านทานได้ "

เจ้าวัวต้าลี่ ปล่อยหมัดออกไปโดยตรง หวังจะใช้พลังบ่มเพาะที่แข็งแกร่งและพลังเด็ดขาดบดขยี้ปีศาจโลหิตให้แหลกละเอียด

" ปัง ปัง ปัง! "

เจ้าวัวต้าลี่ ปล่อยหมัดออกไปสิบกว่าหมัดรวด

ปีศาจโลหิตไม่มีพลังต่อต้าน ถูกเจ้าวัวต้าลี่ต่อยกระเด็นไปครั้งแล้วครั้งเล่า คำรามไม่หยุด

เมื่อเจ้าวัวต้าลี่หยุดลง ปีศาจโลหิตก็ลุกขึ้นจากพื้น ร่างกายยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บ แถมยังขู่คำรามใส่เจ้าวัวต้าลี่อีก

" นี่มัน... "

เจ้าวัวต้าลี่ ตกตะลึง

เขาไม่อาจจินตนาการได้ ปีศาจโลหิตโดนโจมตีไปมากมายขนาดนั้น ไม่เพียงแต่ไม่ตาย แต่กลับไม่มีบาดแผลแม้แต่น้อย

มันช่างแปลกประหลาดเสียจริง

นี่ไม่ใช่แค่ผิดวิสัย แต่ถึงขั้นวิปริต หากไม่ได้เห็นกับตา ใครจะกล้าเชื่อ?

เยี่ยชิวเองก็รู้สึกขนลุกซู่

พลังต่อสู้ของเจ้าวัวต้าลี่เขานั่นรู้ดี แม้แต่ผู้แข็งแกร่งในขอบเขตนักบุญใหญ่โดนหมัดไปมากมายขนาดนั้น ไม่ตายก็ต้องพิการ แต่ปีศาจโลหิตกลับไม่เป็นอะไรเลย

มันประหลาดเกินกว่าจะประหลาดได้อีก

" ให้ตายสิ ข้าก็เคยเจอเรื่องแปลกๆ มาไม่น้อย แต่เรื่องแบบนี้เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก " เจ้าวัวต้าลี่ ถามเยี่ยชิว "ท่านอาจารย์ ตอนนี้จะทำอย่างไรดี? "

เยี่ยชิวเข้าใจดีว่า ในสถานการณ์เช่นนี้ การจะฆ่าปีศาจโลหิตได้มีเพียงวิธีเดียว นั่นคือการใช้ไพ่ตาย

เขามั่นใจในไพ่ตายของตนมาก

ไม่ว่าจะเป็นไฟวิเศษระดับจักรพรรดิหรือหม้อเฉียนคุน หรือแม้กระทั่งกระบวนดาบสังหารเซียน ก็สามารถฆ่าปีศาจโลหิตได้

แต่เขาไม่อยากเปิดเผยไพ่ตายต่อหน้าพวกลุงจู

" ต้าลี่ เจ้าพาคุณหนูโหรวกับพวกเขากลับจวนเจ้าเมืองก่อนเถอะ ปีศาจโลหิตตนนี้ปล่อยให้ข้าจัดการเอง" เยี่ยชิว กล่าว

" ไม่ได้ ข้าจะอยู่เคียงข้างท่านอาจารย์ " เจ้าวัวต้าลี่ปฏิเสธทันที เมื่อไม่นานมานี้ผู้อาวุโสเเกะยังส่งข่าวมาบอกเขาว่า ท่านเจ้าเมืองสั่งให้เขาคุ้มครองเยี่ยชิวตลอดเวลา หากเยี่ยชิวเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เขาก็ไม่สามารถชดใช้ความผิดได้แม้ตายไปร้อยครั้ง

แม้ว่าขอบเขตของปีศาจโลหิตจะไม่น่ากังวล แต่เจ้าหมอนี่ฆ่าไม่ตาย ตีไม่พัง หากปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ พลังกายของท่านอาจารย์ก็จะหมดลง หากตนไม่อยู่เคียงข้างท่านอาจารย์ ในเวลานั้นท่านอาจารย์ก็จะตกอยู่ในอันตราย