วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2328

" อะไรนะ? "

เว่ยอ๋องตกใจแล้วกล่าวต่อ " องค์หญิงหนิงอัน เป็นพระธิดาองค์โปรดของจักรพรรดิต้าโจว จักรพรรดิต้าโจว ต้องส่งคนมาคุ้มครองพระองค์อย่างแน่นอน อีกทั้ง พระองค์ยังเป็นศิษย์สายตรงของฟูจื่อบนแผ่นดินจงโจว แม้จะถูกลอบสังหาร ก็จะปลอดภัยได้ "

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซาน กล่าว " อาตมาสืบสวนมาแล้ว องค์หญิงหนิงอันเสด็จกลับครั้งนี้ ทรงนำองครักษ์ระดับหยวนอิงสูงสุดสี่คน และบอกี้การ์ดระดับสุดยอดทงเสินหนึ่งคนเท่านั้น

" อาตมาจัดคนไปลอบสังหารสามชุด "

" อาตมายังส่งอาวุธลับออกไป พวกมันทั้งหมดอยู่ในขอบเขตนักปราชญ์ขั้นสูงสุด แม้จะเจอผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญใหญ่ คนของอาตมาก็ไม่มีปัญหา "

" ดังนั้น องค์หญิงหนิงอันจะต้องตายแน่นอน "

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซาน ทรงมีรอยยิ้มบนใบหน้า หากไม่รู้ถึงวิธีการของท่าน ก็คงคิดว่าท่านเป็นพระสงฆ์ผู้ทรงศีลทรงธรรม

เว่ยอ๋องกล่าว " ถึงกระนั้น มันก็เกี่ยวอะไรกับข้า? "

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานกล่าว " พระองค์ไม่ทรงทราบสินะ ข้าส่งนักฆ่าออกไป พวกมันมีตราประจำตัวของทหารองครักษ์ "

" อะไรนะ? เจ้าใช้คนของเจ้าปลอมตัวเป็นคนของข้า? " เว่ยอ๋ฮงทรงกริ้วแล้วกล่าวว่า " ท่านนักบุญ ท่านอยู่ในซีมั่ว ข้าอยู่ในจงโจว พวกข้าอยู่ห่างไกลกัน ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน เหตุใดท่านจึงต้องทำร้ายข้า? "

" พระองค์พูดผิดแล้ว อาตมาไม่ได้ทำร้ายพระองค์ แต่กำลังช่วยพระองค์อยู่ " พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานกล่าว " อาตมาทราบว่าพระองค์ทรงมีใจใฝ่ฝันที่จะควบคุมแผ่นดินจงโจวให้เป็นหนึ่งเดียว สร้างความยิ่งใหญ่ชั่วนิรันดร์ "

" เพียงแต่ พระองค์ทรงลังเล ไม่กล้าตัดสินใจ "

" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น อาตมาก็คงต้องลงมือแทน พระองค์ไม่ต้องทรงขอบใจในเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ "

ขอบใจพ่อมึงสิ

เจ้าจงใจทำร้ายข้าชัดๆ ยังปากพล่อยบอกว่าทำเพื่อข้า ช่างหน้าด้านสิ้นดี

เว่ยอ๋องทรงหรี่ตามองพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซาน แล้วกล่าวว่า " เพียงแค่ข้าเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง จักรพรรดิต้าโจว ก็จะทรงทราบว่าข้าไม่ได้ลอบสังหารองค์หญิงหนิงอัน ทุกอย่างเป็นฝีมือของเจ้า "

" เว่ยอ๋อง ถึงแม้จะทรงทำเช่นนั้น อาตมา ก็ไม่หวาดหวั่น " พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซาน กล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน " ด้วยพลังของอาตมา และพุทธศาสนิกชนนับหมื่นในซีมั่วแม้ต้าโจว จะระดมกำลังทั้งหมดโจมตีซีมั่ว อาตมาก็ไม่หวั่นเกรง "

เว่ยอ๋องทรงเงียบ

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซาน ไม่ได้กล่าวเท็จ ซีมั่ว นั่นมีกำลังแข็งแกร่ง

" เว่ยอ๋อง อาตมาไม่ได้ดูถูกพระองค์ แม้พระองค์จะทรงมีใจใฝ่ฝัน แต่ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของพระองค์ แม้จะผ่านไปอีกหมื่นปี ก็ไม่อาจรวมแผ่นดินจงโจวให้เป็นหนึ่งเดียวได้ "

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานกล่าว " อย่าว่าแต่ต้าโจว จะมีแสนยานุภาพแข็งแกร่ง แม้เพียงโจวอู่หวังผู้เดียว ก็สามารถกดดันพระองค์จนแทบกระอักเลือดได้ "

" อย่าลืมว่า โจวอู่หวังเคยเป็นบุคคลอันดับหนึ่งแห่งจงโจว ! "

" โจวอู่หวัง ไม่ได้ปรากฏตัวมาหลายพันปีแล้ว ผู้คนในโลกต่างคิดว่าเขาตายไปแล้ว หากไม่ใช่เพราะอันดับมังกรประกาศอันดับ พระองค์จะทรงทราบหรือไม่ว่าเขายังมีชีวิตอยู่? "

" ตลอดหลายพันปีมานี้ โจวอู่หวัง ทำอะไรอยู่ พระองค์ทรงทราบหรือไม่? "

เว่ยอ๋องกล่าว " ท่านรู้ว่าเขาทำอะไรอยู่หรือ? "

" อาตมา ไม่ใช่เทพยดา ย่อมไม่อาจทราบได้ " พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานกล่าว " แต่ข้ามั่นใจว่า การที่โจวอู่หวัง ไม่ได้ปรากฏตัวมาหลายพันปี ย่อมต้องวางแผนการใหญ่ "

" บางที อาจจะเป็นเพื่อคบคุมแผ่นดินจงโจวให้เป็นหนึ่งเดียว "

" เว่ยอ๋อง หากพระองค์มิรีบตัดสินใจ ก็จะสายเกินไป "

เว่ยอ๋องกล่าว " ท่านนักบุญ ข้ายอมรับว่าคำพูดของท่านช่างเร้าใจ แต่ข้าจะไม่ผลีผลามเปิดศึกกับต้าโจว และต้าเฉียน ข้าไม่อาจเพิกเฉยต่อความเป็นความตายของชาวต้าเว่ยและไม่อาจกลายเป็นอาชญากรชั่วกัลปาวสานของต้าเว่ยได้ "

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานกล่าว " เว่ยอ๋อง อาตมาจะวิเคราะห์ให้พระองค์ฟัง สาเหตุที่พระองค์ไม่กล้าเปิดศึกกับต้าโจวและต้าเฉียนมีเพียงสองประการเท่านั้น คือ ภัยในและภัยนอก "

เว่ยอ๋องไม่ได้กล่าวสิ่งใด พระองค์ทรงกังวลว่าหากกักขังจิ้นปิงหยุน พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานจะกุมอำนาจทางทหารครึ่งหนึ่งของต้าเว่ยนั่นเท่ากับว่าพระองค์ทรงนำหมาป่าเข้าบ้าน

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานทรงมองออกถึงความกังวลของเว่ยอ๋อง จึงกล่าวว่า " พระองค์ทรงวางใจเถิด ข้าไม่ได้สนใจในอำนาจทางทหาร หลังจากกักขังจิ้นปิงหยุนแล้ว อำนาจทางทหารทั้งหมดจะกลับคืนสู่มือของพระองค์ ให้พระองค์ทรงควบคุม เงื่อนไขของข้ามีเพียงประการเดียว คือ เมื่อพระองค์ควบคุมเเผ่นดินจงโจว ให้เป็นหนึ่งเดียวแล้ว จะต้องสร้างวัดวาอารามในจงโจวเพื่อช่วยข้าเผยแผ่พระธรรม "

" ง่ายดายเช่นนั้นเลยหรือ? " เว่ยอ๋องทรงไม่ค่อยเชื่อ

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม " ข้าเป็นคนในนิกายพุทธนอกจากจะสนใจในเรื่องของนิกายพุทธแล้ว ก็ไม่ได้สนใจสิ่งอื่นใดอีกเลย "

เว่ยอ๋องทรงครุ่นคิด แล้วกล่าวว่า " ท่านนักบุญ ขออภัย แม้ข้อเสนอของท่านจะดี แต่ข้าไม่ได้มีความประสงค์ที่จะร่วมมือกับท่าน สถานการณ์ในปัจจุบันก็ดีอยู่แล้ว ข้าพอใจแล้ว "

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานไม่ได้โกรธ กล่าวว่า " อาตมา ได้กล่าวทุกสิ่งแล้ว ในเมื่อพระองค์ยังคงไม่ทรงประสงค์ที่จะร่วมมือกับอาตมา อาตมาก็คงต้องหาพันธมิตรใหม่ อาตมาเชื่อว่า จักรพรรดิต้าเฉียน ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากอาตมาอย่างแน่นอน ขอทูลลา "

กล่าวจบ พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซาน ก็หันหลังจากไป

เพียงเดินออกไปได้เแค่ห้าก้าว เสียงของเว่ยอ๋องก็ดังขึ้นจากด้านหลัง " ท่านนักบุญ โปรดรอสักครู่ "

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานทรงยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยเล่ห์กล เมื่อหันกลับมา กล่าวถาม " เว่ยอ๋อง ทรงคิดออกแล้วหรือ? "

เว่ยอ๋องกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า " ท่านนักบุญเสด็จมาถึงที่นี่แต่ไกล เพื่อถวายคำแนะนำแก่ข้า น้ำใจครั้งนี้ ทำให้ข้ารู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก "

" ข้าตัดสินใจแล้ว จะร่วมมือกับท่านนักบุญ "

" ท่านนักบุญช่วยข้าควบคุมแผ่นดินจงโจว ให้เป็นหนึ่งเดียว สร้างความยิ่งใหญ่ชั่วนิรันดร์ ข้าจะช่วยท่านนักบุญเผยแผ่พระธรรม ให้แสงแห่งพระธรรมส่องสว่างไปทั่วหล้า "

" ท่านนักบุญ ข้าพเจ้าจะสั่งให้คนจัดงานเลี้ยงต้อนรับท่านโดยเร็ว "

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งหลิงซานกล่าว " จัดการเรื่องจิ้นปิงหยุนก่อน แล้วค่อยจัดงานเลี้ยงต้อนรับเถิด! "