วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2332

“นี่มัน……”

ปีศาจโลหิตตกตะลึง

เขาคิดว่าตราบใดที่พวกเขาไม่สามารถถูกฆ่าหรือทำอันตรายได้ พวกเขาจะสามารถเอาชนะเยี่ยชิวได้อย่างแน่นอน

ใครจะไปคิดว่า ศิษย์น้องของเขาจะระเบิดโดยไม่มีเหตุผล

เมื่อมองดูหมอกโลหิตที่เต็มท้องฟ้า ท่าทางของปีศาจโลหิตก็น่ากลัว เขากำลังคุยโวเกี่ยวกับการฆ่าเยี่ยชิว และตอนนี้เป็นศิษย์น้องของเขาเองที่นอนตาย ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกตบหน้า แก้มร้อนผ่าวด้วยความอับอาย

ฉากนี้ไม่เพียงแต่ทำให้ปีศาจโลหิตตกตะลึง แต่ผู้หญิงและลุงซูก็สับสนเช่นกัน

พระสงฆ์เหล่านี้ เช่นเดียวกับปีศาจโลหิต มีร่างกายที่ยืดหยุ่นอย่างเหลือเชื่อและสามารถทนต่อการถูกทุบตี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญ พวกเขาต่อสู้มาเป็นเวลานานโดยที่ไม่เป็นรอยแม้แต่น้อย

แต่ตอนนี้ พระสงฆ์รูปหนึ่งเพิ่งระเบิด

แม้ว่าลุงซูและคนอื่นๆ จะไม่รู้เหตุผลเบื้องหลัง แต่พวกเขาก็รู้ชัดว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับเยี่ยชิวแน่ๆ

“ฉันไม่รู้ว่าคุณชายเยี่ยใช้วิธีอะไร แต่เขาได้กำจัดพระสงฆ์ไปอย่างเงียบๆ นี่เป็นข่าวดีสำหรับพวกเราจริงๆ”

ลุงซูถอนหายใจโล่งอกเล็กน้อย

ถ้าเยี่ยชิวสามารถฆ่าพระสงฆ์นั้นได้ นั่นหมายความว่าเขาสามารถหาวิธีฆ่าปีศาจโลหิตได้ด้วย

สิ่งนี้ทำให้ลุงซูและคนอื่นๆ รู้สึกมีพลังขึ้น และพวกเขารู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย

ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่เยี่ยชิวด้วยความสับสนและคิดว่า “เขาทำได้ยังไง ทำไมฉันไม่สังเกตเห็นวิธีการของเขา?”

“อีกอย่าง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เป็นนักบุญ แล้วเขามีพลังที่จะฆ่าผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญได้อย่างไร?”

“เยี่ยชิว คุณมีความลับมากมายแค่ไหนที่ซ่อนอยู่ในตัวคุณ?”

ดวงตาที่สวยงามของผู้หญิงเป็นประกายขณะที่เธอมองไปที่ด้านหลังของเยี่ยชิว เต็มไปด้วยความอยากรู้

ในขณะนั้น เยี่ยชิวชี้ไปที่ปีศาจโลหิตแล้วพูดว่า “เมื่อก่อนคุณไม่หยิ่งผยองมากนักเหรอ? ทำไมตอนนี้คุณถึงเงียบไป?”

“คุณคิดว่าด้วยคนไร้ประโยชน์เพียงไม่กี่คน ฉันจะไม่สามารถฆ่าพวกคุณได้เหรอ?”

“ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ฆ่าพวกคุณ เพราะฉันอยากเห็นภูมิหลังของพวกคุณ?”

“ตอนนี้ฉันรู้ภูมิหลังของพวกคุณแล้ว ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาไปมากกว่านี้อีกแล้ว”

“มาที่นี่สิ” เยี่ยชิวเรียกปีศาจโลหิตด้วยรอยยิ้มและพูดอย่างสดใส “ฉันจะส่งคุณไปยังแดนบริสุทธิ์”

แม้ว่าเขาจะพูดอย่างร่าเริง แต่โทนเสียงของเขากลับเย็นยะเยือก ทำให้คนขนลุกซู่

“เจ้าฆ่าศิษย์น้องของข้าได้อย่างไร?” ปีศาจโลหิตอดไม่ได้ที่จะถาม

อาวุธลับเพียงไม่กี่ชิ้นที่ประดิษฐ์ขึ้นโดยพระสงฆ์แห่งภูเขาวิญญาณ ซึ่งมีร่างกายที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ เมื่อรวมกับเทคนิคจินกังไม่สลาย ร่างกายของพวกเขาก็สามารถทนต่อการโจมตีจากผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญได้

นอกจากนี้ พวกเขายังขาดจิตวิญญาณดั้งเดิม ซึ่งทำให้พวกเขาดูเหมือนอยู่ยงคงกระพัน

อย่างไรก็ตาม ปีศาจโลหิตไม่เคยคาดคิดว่าร่างกายของศิษย์น้องของเขาจะระเบิดโดยไม่ทันตั้งตัว

นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นที่นี่?

ปีศาจโลหิตขบคิดแต่ก็คิดไม่ออก

“อยากรู้เหรอ?” เยี่ยชิวถาม

ปีศาจโลหิตพยักหน้า

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่คาดคิดว่าคุณจะจินตนาการได้ดีทีเดียว แม้จะดูน่าเกลียดก็ตาม”

ฮึ่ย

ผู้หญิงคนนั้นปิดปากและหัวเราะคิกคัก

สีหน้าของปีศาจโลหิตยิ่งมืดมนลงไปอีก ดวงตาของเขาแหลมคมราวกับใบมีด จ้องมองเยี่ยชิวอย่างตั้งใจ

“อย่ามองฉันแบบนั้น ฉันแค่บอกข้อเท็จจริง” เยี่ยชิวตอบ “จริงๆ แล้ว การบอกคุณไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่คุณต้องตอบคำถามสองสามข้อก่อน”

“ทำไมคุณถึงโจมตีคุณหนูโหรวเอ๋อร์?”

“คนที่สั่งคุณคือพระสงฆ์อาวุโสแห่งภูเขาวิญญาณใช่ไหม?”

“โอ้ ยังไงก็ตาม ฉันได้ยินมาว่าวัดสายฟ้าใหญ่ของคุณมีศิษย์ชื่ออู๋ฮวา เขายังมีชีวิตอยู่ไหม?”

ปีศาจโลหิตตอบอย่างเย็นชา “ไม่มีทางที่ข้าจะตอบเจ้าได้หรอก”