วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2334

“คุณหนูโหรวเอ๋อร์ คุณร้องไห้ทำไม?”

เยี่ยชิวอธิบายอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่ได้เกลียดคุณ ฉันแค่กังวลว่าถ้าฉันพาคุณเข้าไปในถ้ำด้วย เราอาจเผชิญกับอันตราย”

“ถ้าคุณไม่กลัวอันตราย พาคุณไปก็ได้ แต่ทุกอย่างต้องเป็นไปตามคำสั่งของฉัน”

“โอเคไหม?”

เยี่ยชิวคิด เนื่องจากคุณยืนกรานที่จะติดตามฉัน มาดูกันว่าคุณกำลังวางแผนอะไรอยู่?

“โอเค ฉันจะทำตามคำแนะนำของคุณ” หญิงสาวกล่าวพร้อมเช็ดน้ำตาของเธอ “ปีศาจโลหิตฆ่าคนไปมากมาย ฉันอยากเห็นเขาตายด้วยตาของฉันเอง”

“คุณเป็นแค่ผู้หญิงที่อ่อนแอ คุณไม่กลัวความตายเหรอ?” เยี่ยชิวพูดติดตลก

หญิงคนนั้นส่ายหัวและตอบว่า “หลังจากเห็นศพมากมายในคฤหาสน์ของท่านเจ้าเมือง ฉันก็ชินกับมันแล้ว”

กำลังพยายามหลอกใครอยู่?

ที่คฤหาสน์ของท่านเจ้าเมือง จากศพทั้งหมดนั้น มีเพียงศพเดียวเท่านั้นที่ยังคงสภาพสมบูรณ์ และฉันก็ไม่เห็นคุณกลัวเลย

เห็นได้ชัดว่าคุณเคยเห็นฉากแบบนี้มาก่อน

เยี่ยชิวไม่ได้เรียกเธอออกมา แต่พูดว่า “งั้นไปหาปีศาจโลหิตกันเถอะ”

เมื่อพูดจบ เขาก็โอบแขนรอบเอวของหญิงสาวทันที

ทันใดนั้น หญิงสาวก็เกร็งตัวขึ้น ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำด้วยความเขินอาย

“ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้เหรอ? ก็คุณขอแบบนั้น บทที่คุณเกาะติดฉันไว้เหมือนแผ่นพลาสเตอร์เหนียวๆ” เยี่ยชิวคิด

จากนั้น เขาก็จับผู้หญิงไว้ แล้วก้าวข้ามอากาศและปรากฏตัวตรงหน้าถ้ำ

ถ้ำสูงหลายเมตร เมื่อมองจากภายนอกเข้าไปก็ดูมืดมิดและน่าสะพรึงกลัว เหมือนสัตว์ร้ายที่มีปากเปื้อนเลือด รอคอยเหยื่อที่จะเดินเข้ามา

หญิงผู้นั้นไขว้แขนและจ้องมองเข้าไปในถ้ำด้วยความกังวล ท่าทางของเธอแสดงออกถึงความกลัวเล็กน้อย

เมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ เยี่ยชิวจึงเสนอแนะว่า “คุณหนูโหรวเอ๋อร์ ฉันลองเข้าไปฆ่าปีศาจโลหิต คุณรอฉันอยู่ที่นี่ตกลงไหม?”

“ไม่” ผู้หญิงจับข้อมือของเยี่ยชิวอย่างแน่นหนาและพูดว่า “ฉันอยากอยู่กับคุณ”

หลังจากพูดเช่นนั้น ราวกับรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ผู้หญิงก็เสริมว่า “ฉัน...…กลัวที่จะอยู่คนเดียว”

เยี่ยชิวหันไปมองเธอ พบว่าท่าทางของเธอไม่ได้บ่งบอกว่าเธอกำลังโกหก

“คุณไม่กลัวที่จะอยู่กับฉันเหรอ?” เยี่ยชิวพูดติดตลก

หญิงผู้นั้นส่ายหัว “ไม่กลัว”

“ทำไมถึงเป็นแบบนั้น?”

“เพราะคุณเป็นคนดี”

“คุณบอกได้ขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“คุณชายเยี่ย คุณช่วยฉันไว้หลายครั้งแล้ว ถ้าคุณไม่ใช่คนดี แล้วใครล่ะที่เป็นคนดี?”

“นั่นเป็นเพราะคุณไม่เคยเห็นด้านแย่ๆ ของฉัน” เยี่ยชิวกล่าว และหลังจากตรวจสอบถ้ำอย่างระมัดระวังเพื่อยืนยันว่าไม่มีอันตรายใดๆ เขาก็พูดกับผู้หญิงคนนั้นว่า “คุณหนูโหรวเอ๋อร์ เข้าไปกันเถอะ”

“อืม” หญิงคนนั้นพยักหน้า มือของเยี่ยชิวกำแขนแน่นขึ้น

เธอกลัวจริงเหรอ?

เยี่ยชิวรู้สึกว่ายากที่จะเชื่อ

เธอเผชิญหน้ากับศพที่น่ากลัวมากมายโดยไม่สะดุ้ง เธอยังคงนิ่งสงบ แล้วทำไมตอนนี้เธอถึงกลัวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับถ้ำ

เป็นไปได้ไหมว่าเธอกลัวปีศาจโลหิต?

ดูไม่ถูกต้อง!

เมื่อปีศาจโลหิตปรากฏตัว เธอไม่ได้แสดงความกลัวออกมา เธอสงบมากเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่เธอต้องกลัวเขา

แล้วเธอกลัวอะไรกันแน่?

“คุณหนูโหรวเอ๋อร์ คุณไม่จำเป็นต้องกลัว ฉันจะปกป้องคุณเอง” ขณะที่เยี่ยชิวพูดเช่นนี้ เขาจงใจเอามือของเธอออกจากแขนของเขาและจับมันไว้แน่นในฝ่ามือของเขา

“ถ้ำมืดมาก จะดีกว่าถ้าฉันนำทางคุณ” เขาพูดเสริม และดึงผู้หญิงเข้าไปข้างในถ้ำ

เมื่อถึงปากถ้ำ เยี่ยชิวสังเกตเห็นชัดเจนว่าผู้หญิงคนนั้นสูดหายใจเข้าลึกๆ ราวกับว่าการเข้าไปในถ้ำต้องใช้ความกล้าหาญจากเธออย่างมาก

“ผู้หญิงที่แปลกจริงๆ”

เยี่ยชิวจับมือผู้หญิงคนนั้นแล้วเดินลึกเข้าไปในถ้ำอย่างระมัดระวัง เส้นทางค่อนข้างสงบ และพวกเขาไม่พบอันตรายใดๆ ระหว่างทาง

“เป็นไปได้ไหมว่าปีศาจโลหิตได้หลบหนีไปแล้ว?”

เยี่ยชิวปล่อยจิตสัมผัสของเขาออกไปอย่างเงียบๆ เพื่อสำรวจ

ในไม่ช้า เขาก็พบที่ซ่อนของปีศาจโลหิต

เมื่อคิดเช่นนี้ ปีศาจโลหิตก็เหลือบมองผู้หญิงและคร่ำครวญในใจ “น่าเสียดายจริงๆ เธอเป็นสาวสวย แต่ฉันคงไม่สามารถสนุกกับเธอได้”

“ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฉันทำภารกิจที่ท่านอาจารย์มอบหมายให้สำเร็จ ฉันจะได้รับรางวัลเมื่อกลับมา”

ปีศาจโลหิตเตรียมตัวในขณะที่เขาจ้องไปที่เยี่ยชิวและผู้หญิงที่เดินมาทางเขา คำนวณระยะทางในใจของเขา

หนึ่งร้อยเมตร

แปดสิบเมตร

ห้าสิบเมตร

ยี่สิบเมตร

สิบเมตร—

“บึ้ม!”

ปีศาจโลหิตซึ่งรอการซุ่มโจมตีเป็นเวลานาน ในที่สุดก็กระโจนเข้าโจมตี

เขาพุ่งออกมาจากความมืดราวกับสายฟ้า พุ่งตรงเข้าหาเยี่ยชิว เจตนาสังหารอันทรงพลังแพร่กระจายไปในอากาศ ส่งความเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกสันหลัง

“ระวังตัวด้วย” เยี่ยชิวคาดการณ์ไว้แล้ว โดยรีบปกป้องหญิงสาวที่อยู่ข้างหลังเขาในขณะที่ปล่อยหมัดออกไป

ปัง!

หมัดทั้งสองปะทะกัน เยี่ยชิวถอยไปสองก้าว แต่ปีศาจโลหิตกลับถูกผลักถอยหลังไปหลายก้าว หลังของเขาฟาดเข้ากับผนังถ้ำ

“บ้าเอ๊ย พลังของไอ้นี่เพิ่มขึ้นได้ยังไง มันซ่อนพลังของมันไว้ตลอดเลยเหรอ?”

ความรู้สึกประหลาดใจแผ่ซ่านไปทั่วร่างของปีศาจโลหิต

ขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างร้อนๆ แทรกซึมเข้าไปในกำปั้นของเขา เผาไหม้ไปตามเส้นลมปราณของแขนและเข้าสู่ร่างกาย

“ปีศาจโลหิต คุณได้ทำความชั่วร้ายมากมาย นี่คือหลุมศพของคุณ” เยี่ยชิวแอบปล่อยไฟพิเศษระดับจักรพรรดิเข้าไปในร่างของปีศาจโลหิตด้วยหมัดนั้น

“ฮึ่ม เจ้าคิดว่าจะฆ่าข้าได้งั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!” ปีศาจโลหิตยื่นมือออกมา หยิบกระดิ่งเหล็กสีดำสูงสามเมตรออกมา แล้วขว้างใส่เยี่ยชิวโดยตรง

เยี่ยชิวไม่ลังเลที่จะต่อยกระดิ่งเหล็ก

“ปัง”

ด้วยความประหลาดใจ หมัดของเยี่ยชิวไม่สามารถเขย่ากระดิ่งเหล็กได้เลย ซึ่งจู่ๆ ก็ตกลงมา ห่อหุ้มทั้งตัวเขาและผู้หญิงคนนั้นไว้ภายในอย่างรวดเร็ว