วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2356

เว่ยอู๋เซี่ยงเห็นเยี่ยชิว ยังคงใช้คำพูดแบบนั้นกับตนเอง ข้าก็โกรธจัด

" เสี่ยวไป๋ เจ้าไม่รู้หรือไงว่าข้าเป็นใคร? "

" กล้าใช้โทนเสียงแบบนี้พูดกับข้า ข้าว่าเจ้าคงเบื่อชีวิตแล้วสินะ "

" หาเรื่องโดนตี "

พอพูดจบเว่ยอู๋เซี่ยงก็ตบหน้าเยี่ยชิวเข้าไปฉาดหนึ่ง

" ไม่รู้จักประมาณตน หึ ! " เยี่ยชิวแค่นเสียงเย็นชา แล้วเคลื่อนไหวทีหลัง แต่ถึงก่อนคว้ามือของเว่ยอู๋เซี่ยง ไว้แน่น

" หยุดนะ! " หล่าวเจ่อตะโกนลั่นอย่างร้อนรน

อย่างไรก็ตามเยี่ยชิวราวกับไม่ได้ยินบิดเบาๆ ได้ยินเสียง "แครก" นิ้วทั้งห้าของ เว่ยอู๋เซี่ยงก็หักไปทั้งหมด

" อ๊า... "

เว่ยอู๋เซี่ยง ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด

จากนั้นเยี่ยชิวก็เตะเข้าที่ท้องของเว่ยอู๋เซี่ยงเต็มแรง ทันใดนั้นร่างของเว่ยอู๋เซี่ยงก็งอเหมือนกุ้ง แล้วล้มลงไปกองกับพื้น

เว่ยอู๋เซี่ยง ตกใจมาก

แม้เขาจะเทียบไม่ได้กับอัจฉริยะที่หาตัวจับยากเหล่านั้น แต่เขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดขั้นทงเสิน แต่ไม่คิดเลยว่าแค่ปะทะกันครั้งแรก เขาก็เพลี่ยงพล้ำในมือของเยี่ยชิว

" เสี่ยวไป๋ คนนี้ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนั้น? "

เว่ยอู๋เซี่ยงมีสีหน้าบูดบึ้งการที่ตัวเองถูกเสี่ยวไป๋ทำร้ายถือเป็นความอัปยศอย่างยิ่ง

" ก็แค่องค์ชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง กล้ามาก่อเรื่องในหอหยงเป่าไม่รู้ว่าแกว่งเท้าหาเสี้ยนจริงๆ" เยี่ยชิวกล่สวอย่างเย็นชา

หล่าวเจ่อ ประคองเว่ยอู๋เซี่ยงขึ้นมา ถามด้วยความเป็นห่วงว่า " องค์ชายห้า ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม? "

" หึ! " เว่ยอู๋เซี่ยงแค่นเสียงเย็นชาอย่างหนักแน่น นิ้วที่หักก็กลับมาเป็นปกติในทันที แล้วชี้ไปที่เยี่ยชิวและด่าว่า " เสี่ยวไป๋ แกกล้าลงมือกับข้า ข้าจะบอกให้... "

กรึ๊บ!

เสียงของ เว่ยอู๋เซี่ยง ขาดหายไปทันที เมื่อเขากลับมารู้สึกตัวก็พบว่าคอของตนเองถูกเยี่ยชิวบีบไว้แน่น ทำให้ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ทั้งตัว

" เป็นไปไม่ได้! " ดวงตาของเว่ยอู๋เซี่ยงหดลงอย่างรุนแรง

หล่าวเจ่อที่อยู่ข้างๆก็ตกใจเช่นกัน

" อะไรกัน? "

เมื่อครู่เขายืนอยู่ข้างเว่ยอู๋เซี่ยงแต่กลับไม่ทันได้ตอบสนองเลย

" เจ้าหนูคนนี้มีที่มาอย่างไรกัน? เห็นได้ชัดเจนว่าอยู่แค่สุดยอดขั้นทงเสิน เหตุใดความเร็วถึงได้บ้าคลั่งขนาดนี้? "

หล่าวเจ่อเก็บความดูถูกลงไป แล้วรีบกล่าวว่า " นายน้อย โปรดท่านปล่อยองค์ชายของข้าด้วยเถิด "

เยี่ยชิวแสยะยิ้ม " เจ้าบอกให้ปล่อยก็ปล่อยอย่างนั้นหรือ? เจ้าเป็นใคร? "

ได้ยินดังนั้น สีหน้าของหนานกงเสี่ยวเสี่ยวและคนอื่นๆก็เปลี่ยนไป

พวกเขาไม่คิดเลยว่าเยี่ยชิวจะแข็งกร้าวถึงขนาดไม่ให้เกียรติแม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์

เมื่อหล่าวเจ่อได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว สีหน้าของเขาก็ดูแย่ลงมาก

เพราะเขาเป็นผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์แต่ก่อนไม่ว่าจะไปที่ไหนเขาก็ล้วนอยู่เหนือผู้อื่น ได้รับการเคารพบูชาจากทุกคน แต่ตอนนี้เจ้าหนูระดับสุดยอดขั้นทงเสินกลับมาท้าทายเขาแถมยังด่าเขาว่า "เป็นใครกัน" จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไร?

" เจ้าหนู ข้าพูดดีๆ กับเจ้าหวังว่าเจ้าจะมีท่าทีที่ดีขึ้นการลงมือของผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์ ไม่ใช่สิ่งที่ใครจะต้านทานได้ง่ายๆ "

" ข้าขอแนะนำให้เจ้าปล่อยองค์ชายห้า ไม่อย่างนั้น..."

เพี๊ยะ!

หล่าวเจ่อยังไม่ทันพูดจบ ก็เห็นเยี่ยชิวง้างมือขวาขึ้นตบหน้าเว่ยอู๋เซี่ยงเข้าไปฉาดหนึ่ง

" เจ้า—— " หล่าวเจ่อโกรธจนหน้าเขียวคล้ำ

" เจ้า เจ้าตบข้า? " เว่ยอู๋เซี่ยงมองเยี่ยชิวด้วยความไม่น่าเชื่อ

ตั้งแต่เด็กจนโต เขาไม่เคยถูกตบหน้าเลยนี่เป็นครั้งแรก

" ไอ้ เสี่ยวไป๋ คนนี้มันกล้าตบข้า มัน มันกล้าได้อย่างไร? "

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน