วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2359

เจ้าวัวต้าลี่กล่าวว่า " ท่านอาจารย์ ท่านวางใจเถอะ ไม่ว่าใครจะมาหาเรื่อง วัวเฒ่าจะทำให้มันมาแล้วกลับไม่ได้อีก "

ทันใดนั้น หนานกงเสี่ยวเสี่ยว และนักพรตทงเสินทั้งหกก็มองเยี่ยชิวด้วยสายตาแปลก ๆ

ชายร่างใหญ่นั่นถึงกับเรียกเจ้าแห่งศาลาว่าท่านอาจารย์ งั้นก้หมายความ เจ้าแห่งศาลาคือมหาอำนาจขั้นสุดยอดหรอกหรือ?

ก็ใช่อยู่ ถ้าไม่ใช่สุดยอดมหาอำนาจ แล้วจะสามารถฆ่าปราชญ์ได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร?

แต่เขายังหนุ่มขนาดนี้...

จริงด้วย คนที่มีพลังยุทธ์สูงส่งสามารถกลับเป็นหนุ่มเป็นสาว และคงความอ่อนเยาว์ไว้ได้ตลอดไป

ดูเหมือนว่า เจ้าแห่งศาลาจะต้องเป็นสัตว์ประหลาดเก่าแก่ที่ฝึกฝนมาหลายพันปีแน่ ๆ

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวอดไม่ได้ที่จะถามว่า " เจ้าแห่งศาลา ท่านอายุเท่าไหร่แล้ว? ”

เยี่ยชิวตอบว่า " ยี่สิบกว่า "

อะไรนะ?

นักพรตทงเสินทั้งหกตกใจจนตาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า ยี่สิบกว่าเจ้าแห่งศาลาท่านจริงจังใช่ไหม?

ยี่สิบกว่าปีก็สามารถฆ่าปราชญ์ได้อย่างง่ายดาย เชี้ย เมื่อเทียบกับเจ้าแห่งศาลาแล้ว พวกเรามันก็แค่พวกไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวก็ตกใจเช่นกัน ยี่สิบกว่าปีก็เก่งขนาดนี้ น่ากลัวเกินไปแล้ว!

" จริงสิ ไอ้เด็กเปรต เอาโทเค็นที่ลุงซูให้แกมาให้ข้ายืมหน่อยได้ไหม? " อมตะฉางเหมยพูดขึ้นมาทันที

" จะเอาโทเค็นไปทำอะไร? " เยี่ยชิวถาม

อมตะฉางเหมย หัวเราะคิกคักพลางพูดว่า " ข้าเพิ่งเคยมาเมืองหลวงของต้าโจวเป็นครั้งแรก ข้าอยากจะเดินเที่ยวให้ทั่ว ๆ ถ้าเกิดเจอเรื่องยุ่งยากอะไร มีโทเค็นของลุงซูอยู่ด้วยบางทีอาจจะช่วยหลีกเลี่ยงปัญหาได้บ้าง "

เยี่ยชิว หยิบโทเค็นออกมากำลังจะยื่นให้อมตะฉางเหมย

" เดี๋ยว! "

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า " เจ้าแห่งศาลา ขอข้าดูโทเค็นนี้หน่อยได้ไหม? "

เยี่ยชิว ยื่นโทเค็นให้หนานกงเสี่ยวเสี่ยว

หนานกงเสี่ยวเสี่ยว รับไปดูแล้วพูดอย่างสงสัยว่า " แปลกจัง โทค็นนี้มาอยู่ในมือเจ้าแห่งศาลาได้อย่างไร? "

เยี่ยชิวตอบว่า " มีคนให้ข้ามา "

หนานกงเสี่ยวเสี่ยว คืนโทเค็นให้เยี่ยชิวแล้วพูดว่า " โทเค็นนี้เป็นโทเค็นประจำตัวของจูเฉียน ผู้นำองครักษ์วังหลวงแห่งต้าโจว "

เยี่ยชิว รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ลุงจูเป็นถึงผู้นำองครักษ์วังหลวงเลยเหรอ?

อมตะฉางเหมยกล่าวว่า " ไอ้เด็กเปรต ถ้าลุงจูเป็นผู้นำองครักษ์วังหลวงแห่งต้าโจว แล้วคุณหนูโหรวล่ะมีฐานะอะไร? หรือว่านางเป็นคนในราชวงศ์? "

" คุณหนูโหรวอะไร? " หนานกงเสี่ยวเสี่ยวถาม

อมตะฉางเหมยหัวเราะคิกคักแล้วพูดว่า " ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร "

พอพูดจบก็แย่งโทเค็นมาจากมือเยี่ยชิวแล้วพูดว่า " ไอ้เด็กเปรตข้าออกไปเดินเล่นก่อนนะ "

" ไอ้แก่ รักษารูปลักษณ์หน่อยนะ อย่าไปซ่องโสเภณีล่ะ " เยี่ยชิวพูดจบก็หัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้

เชี้ยเอ๋ย ไอ้แก่นี่จะมีรูปลักษณ์อะไรได้!

ในเวลานั้นเอง—

" โครม! "

จู่ๆ เสียงฟ้าร้องก็ดังกึกก้อง ตามมาด้วยฝนเลือดที่เทกระหน่ำลงมา

ปราชญ์ดับสิ้น สวรรค์พิโรธ

ความเคลื่อนไหวนี้ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนในต้าโจวตื่นตกใจ

พระราชวังต้าโจว

" รีบไปตรวจสอบดูว่าปราชญ์คนไหนที่เสียชีวิตแล้ว? "

บนบัลลังก์มังกร จักรพรรดิต้าโจวขยับขมับพลางพูด การคัดเลือกราชบุตรเขยยังไม่ทันจะเริ่ม ก็มีปราชญ์เสียชีวิตเสียแล้ว นี่ไม่ใช่ลางดีเลย

จากนั้น จักรพรรดิต้าโจวก็ถามขันทีข้างกายว่า

" ทางองค์ชายรองมีข่าวคราวบ้างไหม? "

ทางตะวันออกของเมืองหลวง มีโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง

เว่ยอู๋ซิน องค์ชายแห่งต้าเว่ยพักอยู่ที่นี่

เวลานี้ ภายในห้องเว่ยอู๋ซินกำลังวาดภาพอยู่ข้างโต๊ะ โดยมีขันทีเฒ่าร่างขาวสะอาด สวมชุดคลุมสีม่วง ถือแส้ขนหางจามรียืนอยู่ข้างๆ

ชั่วพริบตา ภาพหญิงงามอาบน้ำก็ปรากฏขึ้นบนกระดาษอย่างมีชีวิตชีวา

ขันทีเฒ่าแสดงความเห็นพร้อมรอยยิ้มเต็มหน้าว่า " องค์ชายใหญ่ ภาพวาดของท่านวาดได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ดูมีชีวิตชีวา การจัดสีและการเก็บรายละเอียดทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทำให้บ่าวชื่นชมไม่หยุดหย่อน "

แม้หญิงงามจะสวย แต่ก็น่าเสียดายที่ไม่ใช่จิ้นปิงหยุน

เว่ยอู๋ซินถอนหายใจแผ่วเบาในใจ วางพู่กันในมือลงแล้วถามว่า " ขันทีวัง น้องห้าออกไปแล้วหรือ? "

" อืม " ขันทีวังกล่าวว่า " องค์ชายห้าพาผู้บัญชาการหยางออกไปแล้วเพคะ อย่างไรเสียองค์ชายห้ายังเด็ก และเพิ่งมาถึงต้าโจว ย่อมอดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็น "

" ฮึ่ม! " เว่ยอู๋ซินแค่นเสียงเย็นชาแล้วกล่าวว่า " วันๆ เอาแต่เล่นสนุกไม่รู้เลยว่าเสด็จพ่อจะส่งเขามากับข้าที่ต้าโจวทำไม "

ขันทีวังกล่าวว่า " บางทีพระองค์อาจจะทรงกังวลว่าองค์ชายใหญ่ทรงจะเบื่อระหว่างทาง จึงได้ทรงให้องค์ชายห้าตามเสด็จมาด้วย เพื่อจะได้สนิทสนมกัน "

" ข้าไม่มีอะไรต้องสนิทกับเขา " เว่ยอู๋ซินกล่าวว่า " ขันทีวัง พอน้องห้ากลับมาก็อบรมเขาหน่อยนะ ช่วงนี้อย่าให้เขาก่อเรื่องวุ่นวาย จะได้ไม่ทำให้เรื่องใหญ่ของข้าเสีย "

" ได้เพคะ " ทันทีที่ขันทีวังพูดจบ เสียงเคาะประตู "ก๊อกๆ" ก็ดังขึ้นที่หน้าประตู

"ใครน่ะ? " ขันทีวัง ถามด้วยเสียงแหลมแหบเหมือนเป็ดตัวผู้

เสียงกระวนกระวายดังมาจากนอกประตู " ขันทีวังข้าเอง องค์ชายใหญ่อยู่ไหมพ่ะย่ะค่ะ? ผู้ใต้บังคับบัญชามีเรื่องสำคัญจะกราบทูล "

ขันทีวังกล่าวว่า " เข้ามาสิ! "

วินาทีต่อมา ประตูห้องก็ถูกผลักออกชายร่างกำยำคนหนึ่งเดินเข้ามาจากข้างนอก

ชายผู้นี้ชื่อเฉาหลิน มีชื่อเสียงเคียงคู่กับผู้บัญชาการหยางที่ถูกเยี่ยชิวสังหาร เขาเป็นหนึ่งในสี่ผู้บัญชาการของหน่วยองครักษ์จินอูแห่งต้าเว่ย

" องค์ชายใหญ่! "

เฉาหลินโค้งคำนับให้เว่ยอู๋ซินแล้วรีบกล่าวว่า " แย่แล้ว องค์ชายใหญ่ เกิดเรื่องใหญ่แล้วพ่ะย่ะค่ะ "