วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2360

ขันทีวังเห็น เฉาหลินตื่นตระหนก ก็เย้ยหยันในใจว่านี่หรือสี่ผู้บัญชาการ?

เจอเรื่องเล็กน้อยก็ร้อนใจ ไม่รู้ว่าไปเลื่อนขั้นเป็นผู้บัญชาการได้อย่างไร?

ไม่เอาไหนเลยจริงๆ!

เว่ยอู๋ซินยังคงสงบ ดื่มชาไปพลางพูดอย่างไม่รีบร้อนว่า " ผู้บัญชาการเฉาอย่าตกใจไปเลย ฟ้าไม่ถล่มลงมาหรอก "

เฉาหลินรีบกล่าวว่า " องค์ชาย เกิดเรื่องใหญ่แล้วจริงๆ "

" ว่ามาสิเกิดอะไรขึ้นกันแน่? " เว่ยอู๋ซินพูดจบก็จิบชาเข้าปาก หลับตาสัมผัสกลิ่นหอมของชา

เฉาหลินกล่าวว่า " องค์ชายห้าสิ้นพระชนม์แล้ว "

พรวด—

เว่ยอู๋ซินได้ยินดังนั้นก็พ่นชาในปากออกมาทันที

ส่วนขันทีวังก็สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก ชี้ไปที่เฉาหลินทันที พร้อมตำหนิเสียงแหลมว่า " ผู้บัญชาการเฉา เจ้าหมายความว่าอย่างไร? องค์ชายห้าสบายดีเจ้าไปแช่งพระองค์ทำไม? "

เฉาหลินกล่าวว่า " องค์ชายพ่ะยะค่ะ ขันทีวัง ข้าไม่ได้แช่งองค์ชายห้า องค์ชายห้าสิ้นพระชนม์แล้วจริงๆพ่ะยะค่ะ "

" แล้วเจ้าบอกข้ามาว่าองค์ชายห้าสิ้นพระชนม์ได้อย่างไร?" ขันทีวังถาม

เฉาหลิน ตอบว่า " องค์ชายห้าถูกคนสังหารพ่ะยะค่ะ "

" เหลวไหลสิ้นดี " ขันทีวังกล่าวว่า " ท่านผู้บัญชาการหยางตามเสด็จองค์ชายห้าอยู่ มีเขาคุ้มครอง ใครจะสังหารองค์ชายห้าได้? "

ในความคิดของขีนทีวัง ท่านผู้บัญชาการหยางอยู่ในระดับปราชญ์ เว้นแต่จะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเดียวกับเขาถึงจะสามารถสังหารท่านผู้บัญชาการหยางได้

และเท่าที่ขันทีวังทราบแม้ว่าครั้งนี้จะมีผู้มีฝีมือสูงจากหลายแคว้นในจงโจวมายังต้าโจวแต่ผู้ที่สามารถเทียบกับเขาได้นั้นมีน้อยมาก

เฉาหลินกล่าวว่า " องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ ขันทีวัง ข้าไม่ได้พูดเหลวไหล ไม่เพียงแต่องค์ชายห้าจะถูกสังหาร ท่านผู้บัญชาการหยางก็ถูกสังหารด้วยพ่ะย่ะค่ะ "

" อะไรนะ? " เว่ยอู๋ซินอุทานด้วยความตกใจ

ขันทีวังยังคงไม่อยากเชื่อแล้วกล่าวว่า " เป็นไปได้อย่างไร? "

เฉาหลินกล่าวว่า " เมื่อครู่มีฝนเลือดตกจากฟ้านี่คือปรากฏการณ์ผิดปกติที่เกิดขึ้นหลังจากการล่มสลายของผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์ คาดว่าขันทีวังและองค์ชายคงทราบดี และทั้งหมดนี้เกิดขึ้นหลังจากที่ท่านผู้บัญชาการหยางเสียชีวิตไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ "

เพี๊ยะ!

เว่ยอู๋ซินตบโต๊ะเสียงดังกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกว่า " ไร้สาระสิ้นดี! ใครกล้าสังหารองค์ชายของต้าเว่ย ข้า? หรือว่าจักรพรรดิต้าโจว หรือ โจวอู่หวัง ลงมือ? "

" กราบทูลองค์ชาย ไม่ใช่จักรพรรดิต้าโจวและโจวอู่หวังพ่ะย่ะค่ะ " เฉาหลินกล่าวว่า " เป็นหอหยงเป่าพ่ะย่ะค่ะ "

" หืม? " เว่ยอู๋ซินเลิกคิ้วขึ้นแล้วกล่าวว่า " หลายปีมานี้ความสัมพันธ์ระหว่างต้าเว่ยของเรากับหอหยงเป่า เป็นไปได้ด้วยดีเหตุใด หอหยงเป่าจึงต้องสังหารน้องห้าด้วย? ไม่มีเหตุผลเลยนี่! "

เฉาหลินกล่าวว่า " องค์ชายทรงไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ ข้าได้สอบถามมาทราบว่าองค์ชายห้าไปติดใจหนานกงเสี่ยวเสี่ยว และต้องการบังคับครอบครองนาง จึงทำให้เกิดภัยถึงชีวิตพ่ะย่ะค่ะ "

" บ้าเอ๋ย ! " เว่ยอู๋ซินโกรธจัดด่าลั่นแล้วกล่าวว่า " ระหว่างทางที่มา ข้าเตือนน้องห้าแล้วครั้งแล้วครั้งเล่า บอกว่าอย่าสร้างปัญหา อย่าสร้างปัญหา แต่เขากลับไม่ฟังคราวนี้ดีแล้วไง แม้แต่ชีวิตก็ยังเสียไป "

เฉาหลินกล่าวต่อว่า " องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ หอหยงเป่าหลังจากสังหารองค์ชายห้าและท่านผู้บัญชาการหยางแล้ว ได้นำศพของทั้งสองพระองค์ไปแขวนไว้ที่นอกอาคารหอหยงเป่า กล่าวว่าจะประจานสามวันพ่ะย่ะค่ะ "

" สารเลว!" เว่ยอู๋ซินโกรธจัดตะโกนลั่นว่า " ฆ่าองค์ชายแห่งต้าเว่ยแล้วยังไม่พอ ยังจะนำศพไปประจานสามวันอีกหอหยงเป่าไม่ได้เห็นพวกข้าต้าเว่ยอยู่ในสายตาแล้วหรือไง? "

" ไม่ได้เห็นข้าเว่ยอู๋ซินอยู่ในสายตาหรือ? "

" หอหยงเป่าต้องการทำอะไร? ต้องการเปิดศึกกับพวกข้าต้าเว่ยอย่างนั้นหรือ? ได้เลยในเมื่ออยากเปิดศึก ข้าก็จะสนองความต้องการของเจ้า เฉาหลินนำคนไปบุกหอหยงเป่าให้ราบคาบเดี๋ยวนี้ "

" เอ่อ... " เฉาหลินมีสีหน้าลังเล

" อะไรกัน เจ้ากล้าไม่ฟังคำสั่งของข้าหรือ? " เว่ยอู๋ซินมองเฉาหลินด้วยสายตาเย็นชาแล้วกล่าวว่า " ผู้บัญชาการเฉาข้ารู้ว่าปกติเจ้าสนิทกับน้องห้า แม้เจ้าจะไม่ฟังคำสั่งของข้าก็ควรจะแก้แค้นให้น้องห้าบ้างสิ? "

" น้องห้าถูกสังหารอย่างไม่มีเหตุผล แถมยังถูกนำศพไปประจานสามวัน เจ้าทนได้งั้นหรือ? "

" เขาคือองค์ชายของต้าเว่ย! "

เฉาหลินพูดจบก็คุกเข่าลงกับพื้นกราบ เว่ยอู๋ซิน

เขารู้ดีว่าหากตอนนี้ไม่แสดงความภักดี เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน

แน่นอนว่าเฉาหลิน ก็ได้เตรียมทางหนีไว้แล้ว

เผื่อว่าเว่ยอู๋ซินยังคงต้องการให้เขาไปแก้แค้นให้องค์ชายห้า เขาก็จะถือโอกาสนี้หลบหนีไปเสียเลย อย่างไรเสียเขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับปราชญ์ แม้ขันทีวังจะมีพลังบ่มเพาะสูงส่งก็ไม่แน่ว่าจะจับเขาได้

ยิ่งกว่านั้นองค์ชายห้าก็สิ้นพระชนม์แล้ว ด้วยนิสัยที่ระมัดระวังของเว่ยอู๋ซิน ย่อมจะให้ขันมีวังคุ้มครองข้างกายอย่างแน่นอน ไม่มีทางส่งขันมีวังไปไล่ล่าเขาอย่างเด็ดขาด

เว่ยอู๋ซิน เงยหน้าขึ้นสบตากับขันทีวัง

ขันทีวังรีบกล่าวว่า " องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ เรื่องนี้สำคัญยิ่งการแก้แค้นให้องค์ชายห้าหม่อมฉันคิดว่ายังต้องพิจารณาอย่างรอบคอบพ่ะย่ะค่ะ "

" ฝ่าบาทเคยกล่าวไว้ว่า ผู้บัญชาการเฉาเป็นบุคลากรที่หาได้ยาก หากผู้บัญชาการเฉาเกิดอันใดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นต่อต้าเว่ยหรือต่อองค์ชายเป็นการส่วนตัว ก็ล้วนเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่พ่ะย่ะค่ะ "

" ผู้บัญชาการเฉาก็เพิ่งกล่าวไปว่าเขาจะช่วยเหลือองค์ชายทำการใหญ่ใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ผู้บัญชาการเฉา? "

" ใช่พ่ะย่ะค่ะ ใช่พ่ะย่ะค่ะ " เฉาหลินพยักหน้าอย่างสุดแรง

เว่ยอู๋ซิน แสร้งทำเป็นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวว่า " ที่ขันทีวังพูดก็มีเหตุผล ผู้บัญชาการเฉาท่านลุกขึ้นเถอะ เรื่องการแก้แค้นให้น้องห้าค่อยว่ากันทีหลัง "

" พ่ะย่ะค่ะ " เฉาหลินลุกขึ้นยืนปาดเหงื่อเย็นๆ ที่หน้าผาก

ให้ตายเถอะ ตัวเองเป็นถึงปราชญ์คนหนึ่งกลับถูกขู่จนเหงื่อแตกพลั่ก น่าอายจริงๆ!

เว่ยอู๋ซินกล่าวว่า " เท่าที่ข้าทราบแม้หนานกงเสี่ยวเสี่ยวจะเป็นผู้รับผิดชอบสูงสุดของหอหยงเป่าในจงโจว แต่พลังบ่มเพาะของนางก็แค่สุดยอดขั้นทงเสิน ซึ่งพอๆกับน้องห้า แล้วนางจะสังหารน้องห้าและท่านผู้บัญชาการหยางได้อย่างไร? "

เฉาหลินกล่าวว่า " ข้าได้ยินมาว่าเจ้าศาลาแห่งหอหยงเป่าเป็นคนลงมือพ่ะย่ะค่ะ "

" โอ้? "เว่ยอู๋ซิน ยืดตัวตรงทันทีดวงตาเปล่งประกายคมกริบ