วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2365

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวส่งเสียงร้องลั่น ก่อนที่ร่างของนางจะเกร็งตึง คอเอียงสูงขึ้น

เสียงของนางทั้งอ่อนหวานและเจ็บปวดสุดขีด

แม้จะเตรียมใจไว้แล้วเมื่อก้าวเข้าห้องนี้เป็นครั้งที่สอง แต่ทุกอย่างก็เกิดขึ้นรวดเร็วและกะทันหันเกินคาด

การเป็นคนเริ่มต้นเองไม่ผิด... แต่ทำไมท่านเจ้าศาลาต้องรุนแรงขนาดนี้ด้วย ข้าจะรับไม่ไหวแล้ว!

หนานกงเสี่ยวเสี่ยว นางรำพึงในใจ

เยี่ยชิวที่อยู่ข้างหลังนาง ประคองเอวคอดของนางไว้แน่น แล้วกระซิบขอโทษใกล้หู: "ขอโทษพี่เสี่ยวเสี่ยว ที่ทำให้พี่เจ็บ"

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวกัดฟันทนความเจ็บ: "ท่านเจ้าศาลา นี่เป็นครั้งแรกของข้า ได้โปรดปรานี้ด้วย"

เยี่ยชิวรู้ดีอยู่แล้ว

แน่นขนาดนี้

เขาเป็นปราชญ์แพทย์ที่มีประสบการณ์กับสตรีมากมาย เขารู้ทันทีว่านี่คือครั้งแรกของนาง

เยี่ยชิวพูดว่า"พี่เสี่ยวเสี่ยววางใจเถอะ ข้าจะเบามือ"

พูดจบ ก็เริ่มขยับ

หนานกงเสี่ยวเสี่ยว นางครวญในใจ "นี่เรียกว่าเบามือแล้วจริง ๆ งั้นหรือ? นี่มันเร่งจังหวะชัด ๆ !"

ไม่นาน นางก็เริ่มปรับตัวได้ และเมื่อคุ้นชินแล้ว นางก็เริ่มตอบสนองอย่างเร้าร้อน

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวไม่ใช่หญิงง่าย ๆ ตลอดหลายปีที่นางรักษาความบริสุทธิ์ไว้ได้

การที่วันนี้นางตัดสินใจมอบกายให้เยี่ยชิว ก็เพราะเหตุการณ์กับเว่ยอู๋เซี่ยงทำให้นางตระหนักว่า แม้จะเป็นผู้จัดการศาลาหยงเป่าในจงโจว นางก็ยังต้องการที่พึ่ง มิฉะนั้นวันหนึ่งนางจะต้องตกเป็นของชายใดชายหนึ่ง

ถ้าต้องตกเป็นของใคร ก็เป็นของเจ้าแห่งศาลาซะจะยังดีกว่า

เจ้าแห่งศาลาทั้งหนุ่มทั้งหล่อ ทั้งทรงพลัง และไม่ถือตัว แถมข้าก็เป็นคนของหอหยงเป่าอยู่แล้ว เป็นของเจ้าแห่งศาลาย่อมเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ไม่นาน เสียงครวญครางก็ดังก้องในห้อง

เยี่ยชิวรุกคืบอย่างนักรบผู้เกรียงไกร ในขณะที่นางเหมือนเรือเล็กที่โคลงเคลงไปกับคลื่นลม

นานแสนนาน เมื่อทั้งสองหยุดพัก พวกเขาก็โอบกอดกันแน่นเหมือนปลาหมึกยักษ์

เยี่ยชิวลูบไล้ผิวเนื้อนางที่ขาวนวลเหมือนลิ้นจี่สุก "พี่เสี่ยวเสี่ยวเตรียมตัวมอบให้ข้ามาตั้งแต่แรกหรือ?" เขาถาม

"ไม่ใช่นะ..." นางตอบอาย ๆ

"พี่เสี่ยวเสี่ยว เช่นนั้น" เขาพูด "ถ้าไม่เตรียมตัว แล้วทำไมถึถงไม่ใส่อะไรข้างในเล่า....."

"อย่าพูดถึงเรื่องนั้นนะ!" นางปิดหน้าด้วยความอับอาย

"เสียใจไหม? เมื่อกี้ข้ารุนแรงไปหน่อย เจ้าโกรธข้าไหม?" เยี่ยชิวถามอย่างจริงจัง

"ไม่เสียใจ... ข้าเต็มใจ" นางตอบ แล้วบ่นน้อย ๆ "แต่เจ้าแห่งศาลาก็ยังรู้ตัวนะว่ารุนแรงด้วย ทำข้าเกือบตาย"

"จากนี้ไม่ต้องเรียกข้ามาเจ้าแห่งศาลาแล้ว ไปเรียกข้าว่าสามี" เยี่ยชิวพูด "ไหนเรียกให้ฟังหน่อย"

"สามี~" เสียงของนางหวานละมุนจนทำให้ไฟในตัวเขาลุกโชนอีกครั้ง

นางดีใจมาก เยี่ยชิวให้นางเรียกเขามาสามี เช่นนี้เยี่ยชิวคงไม่ได้เล่น ๆ กับนาง

"ข้าชอบเสียงของสาวงามที่สุด"ตอนที่เยี่ยชิวพูด สองมือก็เริ่มอยู่ไม่สุก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน