วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2371

จักรพรรดิต้าโจวดูไม่พอใจอย่างมากและสาปแช่ง “นี่ควรจะเป็นการรับสมัครลูกเขยของเรา ทำไมมันรู้สึกเหมือนว่าเรากำลังพยายามอย่างหนักที่จะให้ลูกสาวของเราแต่งงานกัน”

“นักเต๋าที่น่ารำคาญนั่นมันไร้มนุษยธรรมสิ้นดี”

“หมาอะไรอย่างนั้น!”

โจวอู่หวังเห็นด้วยอย่างสุดหัวใจ “แกพูดถูก เขาคือหมา หมาที่ไร้ยางอายและหน้าด้านด้วยซ้ำ”

“มันกล้าคิดที่จะแต่งงานกับเจ้าหญิงจริงๆ เหรอ กล้ามาก!”

“มันเคยส่องกระจกดูตัวเองไหมนะ?”

จากนั้นโจวอู่หวังก็เปลี่ยนน้ำเสียงและพูดอย่างจริงจัง “แต่ไอ้สารเลวนั่นมันไม่ง่ายเลย ฉันจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นมันที่สุสานมังกร การฝึกฝนของมันยังไม่สูงเท่าตอนนี้ การฝ่าฟันสู่สุดยอดขั้นทงเสินในเวลาอันสั้นเช่นนี้พรสวรรค์ของมันน่าทึ่งมาก”

จักรพรรดิต้าโจวพยักหน้า “การแอบเข้ามาที่นี่โดยที่เราไม่ทันสังเกตนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

“อย่างที่คาดไว้สำหรับคนที่สนิทกับเยี่ยฉังเซิง” โจวอู่หวังกล่าว “แต่ก่อนหน้านี้แกกลับทำอะไรหุนหันพลันแล่น”

“แกยอมรับเงื่อนไขข้อที่สามของนักเต๋าที่น่ารำคาญนั่นง่ายเกินไป”

“แกเข้าใจความหมายของการตกลงไหม? หมายความว่าเราจะสร้างศัตรูให้กับยมโลก”

“นั่นคือยมโลกที่เรากำลังพูดถึง!”

“เป็นเวลาหลายศตวรรษแล้ว ที่ไม่มีใครสามารถค้นหาป้อมปราการของพวกเขาได้ นอกจากนั้น พวกเขายังมีผู้เชี่ยวชาญที่เชี่ยวชาญในเทคนิคการลอบสังหารมากมาย ทำให้แทบจะป้องกันพวกเขาไม่ได้ การต่อต้านยมโลกมีความเสี่ยงมหาศาล”

จักรพรรดิต้าโจวหัวเราะคิกคัก “ปู่ ปู่คิดมากเกินไป”

“โอ้?” โจวอู่หวังดูสับสน

จักรพรรดิต้าโจวอธิบายว่า “แม้ว่านักเต๋าตัวแสบคนนั้นจะไม่พูดถึงเงื่อนไขนี้ แต่เมื่อเยี่ยฉังเซิงกลายเป็นลูกเขยของต้าโจว เราก็ยังคงต้องต่อต้านยมโลกอยู่ดี”

“เราจะละทิ้งลูกเขยของเราเองจริงๆ เหรอ?”

“นอกจากนี้ ยมโลกเป็นองค์กรที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ ถ้าเราต้องการสันติภาพในจงโจว เราก็ต้องกำจัดพวกมันให้สิ้นซาก”

จู่ๆ โจวอู่หวังก็ตบหน้าผากของเขา “อ๋อ ใช่แล้ว ทำไมฉันไม่คิดถึงเรื่องนั้นล่ะ?”

จักรพรรดิต้าโจวยิ้มและกล่าวว่า “เหตุผลที่ปู่ไม่คิดถึงเรื่องนี้ทันทีก็เพราะว่าเต๋าบ้าๆ นั่นทำให้ปู่โกรธ”

โจวอู่หวังบ่นพึมพำ “ไอ้สารเลวนั่นทำให้ฉันโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเยี่ยฉังเซิง ฉันคงบดขยี้มันจนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปแล้ว”

จักรพรรดิต้าโจวพยักหน้า “ฉันก็อยากทำเหมือนกัน”

โจวอู่หวังยิ้มเยาะ “ครั้งหน้าที่เราได้โอกาส เรามาซ้อมมันให้เต็มที่ดีกว่า”

จักรพรรดิลังเล “แต่เขาเป็นเพื่อนของเยี่ยฉังเซิง...…”

“มีอะไรต้องกลัวล่ะ! เยี่ยฉังเซิงกำลังจะเป็นลูกเขยของแกแล้ว ตอนนี้เขาเป็นครอบครัวของแกแล้ว” โจวอู่หวังกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “แกรู้วิธีซุ่มโจมตีใครสักคนใช่ไหม? แค่แน่ใจว่าเต๋าบ้าๆ นั่นจะไม่รู้ตัวว่าเป็นพวกเราก็พอ”

“เข้าใจแล้ว” จักรพรรดิหัวเราะคิกคัก “ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ เป็นครั้งแรกที่ฉันถูกแบล็กเมล์ ฉันต้องสอนบทเรียนให้ไอ้สารเลวคนนั้น”

จากนั้น โจวอู่หวังก็ถามว่า “แล้วเราจะออกกฤษฎีกาตามที่นักเต๋าบ้าๆ นั่นเรียกร้องจริงๆ เหรอ?”

จักรพรรดิต้าโจวตอบอย่างหนักแน่นว่า “คำพูดที่พูดออกไปแล้ว ไม่สามารถย้อนกลับคืนได้ เนื่องจากเราได้ตัดสินใจเกี่ยวกับเยี่ยฉังเซิงแล้ว จึงไม่มีทางเลือกอื่น”

“แกได้พิจารณาถึงผลที่ตามมาหรือยัง?” โจวอู่หวังกดดัน

จักรพรรดิต้าโจวกล่าว “แน่นอน อย่างเลวร้ายที่สุด ชนชั้นสูงรุ่นเยาว์คนอื่นๆ จะจากไปด้วยความหงุดหงิด ระบายความคับข้องใจ แล้วประกาศสงครามกับต้าโจว”

โจวอู่หวังหรี่ตาลง ทันใดนั้นก็รู้สึกราวกับว่าจำหลานชายของตัวเองไม่ค่อยได้ “แล้วแกต้องการสงครามใช่หรือไม่?”

จักรพรรดิพยักหน้า “ใช่”

“ไม่ว่าจะเป็นฉัน เว่ยอ๋อง หรือจักรพรรดิต้าเฉียน พวกเราต่างก็มีความทะเยอทะยานที่จะรวมจงโจวให้เป็นหนึ่งเดียวกัน สงครามนี้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ช้าก็เร็ว มันจะเกิดขึ้น”

“ชิงศึกก่อน ดีกว่าสายไป”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน