วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2372

จักรพรรดิต้าโจวตกตะลึงชั่วขณะก่อนจะถอนหายใจ “หนิงอันนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ แต่เสียดายที่เธอเป็นผู้หญิง”

โจวอู่หวังจ้องมองอย่างขุ่นเคือง “มีอะไรผิดกับการเป็นผู้หญิง? ใครบอกว่าผู้หญิงไม่สามารถเป็นจักรพรรดิได้ อย่าลืมว่าในหนานหลิ่ง นังตัวร้ายนั้นเป็นผู้ปกครองประเทศของเธอ!”

จักรพรรดิต้าโจวโต้กลับ “แต่หนิงอันจะต้องแต่งงานในที่สุด ลูก ๆ ที่เธอให้กำเนิดจะสืบเชื้อสายมาจากตระกูลอื่น”

โจวอู่หวังขมวดคิ้ว “นักเต๋าตัวบ้านั่นไม่ได้บอกเหรอว่าเด็กที่เกิดกับเยี่ยฉังเซิงและหนิงอันสามารถใช้นามสกุลของเราได้?”

“แม้ว่าเด็กจะสืบทอดสายเลือดของเยี่ยฉังเซิงครึ่งหนึ่ง ครึ่งหนึ่งที่เหลือก็จะยังเป็นของต้าโจว”

“แกลองคิดดูสิ ถ้าในอนาคต บุตรของเยี่ยฉังเซิงได้เป็นผู้ปกครองจงโจว เขาก็คงจะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องต้าโจวสินะ?”

“แล้วนั่นจะทำให้รากฐานของราชวงศ์ต้าโจวของเราแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีกไหม?”

จักรพรรดิต้าโจวนิ่งไป จากนั้นก็หัวเราะออกมา “ปู่พูดถูก! ทำไมฉันไม่คิดถึงเรื่องนั้นล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า ปู่ ปู่นี่สุดยอดจริงๆ”

“แน่นอน! แกคิดว่าฉันเป็นใคร ฉันเคยเป็นผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งของจงโจว!” โจวอู่หวังอวดก่อนจะเสริมว่า “แต่หนิงอันยังไม่รู้เรื่องการจัดการแต่งงานนี้เลย เธอจะตกลงไหม?”

จักรพรรดิต้าโจวตอบอย่างมั่นใจ “พรุ่งนี้เช้า ฉันจะคุยกับหนิงอัน”

“ไม่ต้องกังวล ปู่ หนิงอันเชื่อฟังเสมอมา เอาประโยชน์ส่วนรวมมาเป็นอันดับแรก เพื่ออนาคตของต้าโจว เธอจะไม่ปฏิเสธ”

โจวอู่หวังพยักหน้าเล็กน้อย “อืม”

……

เช้าวันรุ่งขึ้น ตอนรุ่งสาง

พระอาทิตย์เพิ่งขึ้น

ในพระราชวังหลวงต้าโจว ประตูพระราชวังเปิดออก และองค์หญิงหนิงอันก้าวออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์

หากเยี่ยชิวอยู่ที่นี่ เขาคงตกใจมาก เพราะองค์หญิงหนิงอันไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก แม่นางโหรวเอ๋อร์ ผู้แสนอ่อนโยนที่เขาพบระหว่างทางไปต้าโจว

วันนี้ หนิงอันสวยจนแทบตะลึง

เธอสวมชุดราชสำนักที่สง่างาม แก้มของเธอเหมือนหยกขาวบริสุทธิ์ บอบบางและเปล่งประกาย

ดวงตาที่สดใสของเธอเปรียบเสมือนน้ำในฤดูใบไม้ร่วง ใสสะอาดแต่ลึกซึ้ง ราวกับว่ามองทะลุวิญญาณของบุคคลได้

ขนตายาวของเธอพลิ้วไสวราวกับปีกผีเสื้อ สว่างเหมือนอากาศ ราวกับกระซิบบทกวีเงียบๆ

ทันใดนั้น หนิงอันก็หันสายตาไปที่ประตูลานบ้าน

ประมาณสิบวินาทีต่อมา ลุงซูซึ่งสวมชุดเกราะก็ก้าวเข้ามาจากด้านนอก

“ซูเฉียนแสดงความเคารพฝ่าบาท!”

ลุงซูโค้งคำนับทักทาย

หนิงอันยิ้มอย่างอ่อนโยน “ลุงซู ที่นี่ไม่มีคนนอก ไม่จำเป็นต้องทำเป็นทางการขนาดนั้น ฉันยังชอบให้คุณเรียกฉันว่าคุณหนูมากกว่า มันให้ความรู้สึกคุ้นเคยมากกว่า”

ลุงซูหัวเราะคิกคัก “ตามใจคุณหนู ฉันได้ตรวจสอบเรื่องที่คุณถามแล้ว”

“อ๋อ?” หนิงอันกระปรี้กระเปร่าขึ้น “คุณชายเยี่ยพักอยู่ที่ไหน?”

ลุงซูตอบว่า “หอหยงเป่า”

“หอหยงเป่า?” หนิงอันขมวดคิ้ว “แปลกจัง มีโรงเตี๊ยมมากมายในเมืองหลวง ทำไมเขาถึงเลือกพักที่นั่น?”

ลุงซูกล่าวว่า “ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณชายเยี่ยถึงเลือกหอหยงเป่า แต่ไม่นานหลังจากที่เขาและสหายมาถึง เจ้าชายห้าของต้าเว่ย เว่ยอู๋เซี่ยง และผู้บัญชาการหยาง หนึ่งในสี่องครักษ์ทองต้าเว่ย ก็ถูกสังหารข้างใน ร่างของพวกเขายังแขวนอยู่ข้างนอกศาลา ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจะถูกทิ้งไว้ที่นั่นเป็นเวลาสามวัน”

คิ้วของหนิงอันขมวดเข้าหากัน “แปลกจัง ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หอหยงเป่าถึงกล้าได้ขนาดนี้?”

“หนานกงเสี่ยวเสี่ยวไม่ใช่คนประเภทที่ทำอะไรแบบนี้?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน