วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2372

จักรพรรดิต้าโจวตกตะลึงชั่วขณะก่อนจะถอนหายใจ “หนิงอันนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ แต่เสียดายที่เธอเป็นผู้หญิง”

โจวอู่หวังจ้องมองอย่างขุ่นเคือง “มีอะไรผิดกับการเป็นผู้หญิง? ใครบอกว่าผู้หญิงไม่สามารถเป็นจักรพรรดิได้ อย่าลืมว่าในหนานหลิ่ง นังตัวร้ายนั้นเป็นผู้ปกครองประเทศของเธอ!”

จักรพรรดิต้าโจวโต้กลับ “แต่หนิงอันจะต้องแต่งงานในที่สุด ลูก ๆ ที่เธอให้กำเนิดจะสืบเชื้อสายมาจากตระกูลอื่น”

โจวอู่หวังขมวดคิ้ว “นักเต๋าตัวบ้านั่นไม่ได้บอกเหรอว่าเด็กที่เกิดกับเยี่ยฉังเซิงและหนิงอันสามารถใช้นามสกุลของเราได้?”

“แม้ว่าเด็กจะสืบทอดสายเลือดของเยี่ยฉังเซิงครึ่งหนึ่ง ครึ่งหนึ่งที่เหลือก็จะยังเป็นของต้าโจว”

“แกลองคิดดูสิ ถ้าในอนาคต บุตรของเยี่ยฉังเซิงได้เป็นผู้ปกครองจงโจว เขาก็คงจะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องต้าโจวสินะ?”

“แล้วนั่นจะทำให้รากฐานของราชวงศ์ต้าโจวของเราแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีกไหม?”

จักรพรรดิต้าโจวนิ่งไป จากนั้นก็หัวเราะออกมา “ปู่พูดถูก! ทำไมฉันไม่คิดถึงเรื่องนั้นล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า ปู่ ปู่นี่สุดยอดจริงๆ”

“แน่นอน! แกคิดว่าฉันเป็นใคร ฉันเคยเป็นผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งของจงโจว!” โจวอู่หวังอวดก่อนจะเสริมว่า “แต่หนิงอันยังไม่รู้เรื่องการจัดการแต่งงานนี้เลย เธอจะตกลงไหม?”

จักรพรรดิต้าโจวตอบอย่างมั่นใจ “พรุ่งนี้เช้า ฉันจะคุยกับหนิงอัน”

“ไม่ต้องกังวล ปู่ หนิงอันเชื่อฟังเสมอมา เอาประโยชน์ส่วนรวมมาเป็นอันดับแรก เพื่ออนาคตของต้าโจว เธอจะไม่ปฏิเสธ”

โจวอู่หวังพยักหน้าเล็กน้อย “อืม”

……

เช้าวันรุ่งขึ้น ตอนรุ่งสาง

พระอาทิตย์เพิ่งขึ้น

ในพระราชวังหลวงต้าโจว ประตูพระราชวังเปิดออก และองค์หญิงหนิงอันก้าวออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์

หากเยี่ยชิวอยู่ที่นี่ เขาคงตกใจมาก เพราะองค์หญิงหนิงอันไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก แม่นางโหรวเอ๋อร์ ผู้แสนอ่อนโยนที่เขาพบระหว่างทางไปต้าโจว

วันนี้ หนิงอันสวยจนแทบตะลึง

เธอสวมชุดราชสำนักที่สง่างาม แก้มของเธอเหมือนหยกขาวบริสุทธิ์ บอบบางและเปล่งประกาย

ดวงตาที่สดใสของเธอเปรียบเสมือนน้ำในฤดูใบไม้ร่วง ใสสะอาดแต่ลึกซึ้ง ราวกับว่ามองทะลุวิญญาณของบุคคลได้

ขนตายาวของเธอพลิ้วไสวราวกับปีกผีเสื้อ สว่างเหมือนอากาศ ราวกับกระซิบบทกวีเงียบๆ

ทันใดนั้น หนิงอันก็หันสายตาไปที่ประตูลานบ้าน

ประมาณสิบวินาทีต่อมา ลุงซูซึ่งสวมชุดเกราะก็ก้าวเข้ามาจากด้านนอก

“ซูเฉียนแสดงความเคารพฝ่าบาท!”

ลุงซูโค้งคำนับทักทาย

หนิงอันยิ้มอย่างอ่อนโยน “ลุงซู ที่นี่ไม่มีคนนอก ไม่จำเป็นต้องทำเป็นทางการขนาดนั้น ฉันยังชอบให้คุณเรียกฉันว่าคุณหนูมากกว่า มันให้ความรู้สึกคุ้นเคยมากกว่า”

ลุงซูหัวเราะคิกคัก “ตามใจคุณหนู ฉันได้ตรวจสอบเรื่องที่คุณถามแล้ว”

“อ๋อ?” หนิงอันกระปรี้กระเปร่าขึ้น “คุณชายเยี่ยพักอยู่ที่ไหน?”

ลุงซูตอบว่า “หอหยงเป่า”

“หอหยงเป่า?” หนิงอันขมวดคิ้ว “แปลกจัง มีโรงเตี๊ยมมากมายในเมืองหลวง ทำไมเขาถึงเลือกพักที่นั่น?”

ลุงซูกล่าวว่า “ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณชายเยี่ยถึงเลือกหอหยงเป่า แต่ไม่นานหลังจากที่เขาและสหายมาถึง เจ้าชายห้าของต้าเว่ย เว่ยอู๋เซี่ยง และผู้บัญชาการหยาง หนึ่งในสี่องครักษ์ทองต้าเว่ย ก็ถูกสังหารข้างใน ร่างของพวกเขายังแขวนอยู่ข้างนอกศาลา ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจะถูกทิ้งไว้ที่นั่นเป็นเวลาสามวัน”

คิ้วของหนิงอันขมวดเข้าหากัน “แปลกจัง ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หอหยงเป่าถึงกล้าได้ขนาดนี้?”

“หนานกงเสี่ยวเสี่ยวไม่ใช่คนประเภทที่ทำอะไรแบบนี้?”

“ส่วน วัวต้าลี่ แม้จะมีพละกำลังมหาศาล แต่เขากลับมีความคิดง่ายๆ ไม่มีทางที่เขาจะเป็นเจ้าแห่งหอหยงเป่าได้เช่นกัน”

“ดังนั้น เจ้าแห่งหอหยงเป่าจึงต้องเป็นท่านชายเยี่ย!”

หนิงอันยิ้ม “คุณรู้ไหมว่าทำไมคุณชายเยี่ยถึงฆ่าเว่ยอู๋เซี่ยงและผู้บัญชาการหยาง?”

ลุงซูพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่า เว่ยอู๋เซี่ยงชอบหนานกงเสี่ยวเสี่ยวและพยายามบังคับเธอ ซึ่งส่งผลให้เขาเสียชีวิต”

ดวงตาของหนิงอันเป็นประกาย “การได้ยินเช่นนั้นก็ยืนยันความเชื่อของฉันได้ คุณชายเยี่ยเป็นเจ้าแห่งหอหยงเป่าอย่างแน่นอน”

“การที่เขาสังหารเว่ยอู๋เซี่ยงและผู้บัญชาการหยางมีความหมายสามประการ”

“ประการแรก การขู่ขวัญ เขาต้องการข่มขู่ใครก็ตามที่อาจมีความคิดที่ไม่เหมาะสมเกี่ยวกับหอหยงเป่าหรือหนานกงเสี่ยวเสี่ยว”

“ประการที่สอง การสถาปนาอำนาจ ด้วยการทำเช่นนี้ เขาได้ส่งข้อความถึงผู้คนในหอหยงเป่า ในฐานะเจ้านายของพวกเขา เขาจะปกป้องพวกเขาและให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ถูกกลั่นแกล้ง นอกจากนี้ยังเป็นวิธีในการเอาชนะความภักดีของพวกเขาอีกด้วย”

“ประการที่สาม ฉันสงสัยว่าคุณชายเยี่ยมีอคติต่อต้าเว่ย”

หากเยี่ยชิวได้ยินการสรุปของเธอ เขาอาจจะเหงื่อแตกพลั่ก เพราะเหตุผลของหนิงอันนั้นแม่นยำมาก

ทันใดนั้น ลุงซูก็เข้าใจว่าทำไมเจ้าหญิงถึงมีความสุขมาก “ถ้าเป็นเช่นนั้น หากคุณชายเยี่ยเข้าร่วมการคัดเลือกคู่ครองของจักรพรรดิ โอกาสที่เขาจะประสบความสำเร็จก็จะสูงขึ้นอีก”

คราวนี้ หนิงอันไม่ได้ยิ้ม แทนที่จะเป็นเช่นนั้น นางกลับขมวดคิ้วอยู่ในใจ “คุณชายเยี่ยพยายามปกป้องหนานกงเสี่ยวเสี่ยวอย่างเต็มที่ หรือว่าเขาเป็นเจ้าแห่งหอหยงเป่าเท่านั้น?”

“หนานกงเสี่ยวเสี่ยวมีรูปร่างที่สวยงาม มีผู้ชายหลายคนหลงใหลในตัวเธอ”

“หรือว่าเธอและคุณชายเยี่ยจะเกี่ยวข้องกัน…… ฮึ่ม! หนานกงเสี่ยวเสี่ยวผู้เป็นหญิงเจ้าเล่ห์ เธอกล้าดีอย่างไรที่จะล่อลวงชายของฉัน!”

ทันใดนั้น เสียงขันทีชราก็ดังขึ้นจากด้านนอก

“ฝ่าบาทเสด็จมาแล้ว!”