วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2380

เยี่ยชิวอยากจะตบหน้าตัวเองสักฉาด

ดีๆ อยู่แล้ว จะพูดเรื่องนี้ทำไมกัน?

ตอนนี้ล่ะ เป็นไงล่ะ หนิงอันรู้แล้วว่าตัวเองมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับหนานกงเสี่ยวเสี่ยว

ช่างมันเถอะ เปิดอกไปเลยดีกว่า

เยี่ยชิวกล่าวว่า "ไม่เพียงแต่เคยจับ แต่ยังเคยนอนด้วย"

"อ๊ะ?" หนิงอันทำหน้าประหลาดใจ ถามว่า "หรือว่าท่านเคยรู้จักหนานกงเสี่ยวเสี่ยวมาก่อนหรือ?"

เยี่ยชิวกล่าวว่า "เพิ่งรู้จักกันเมื่อวานนี้เอง"

อะไรนะ เพิ่งรู้จักกันก็ถึงขั้นนอนแล้วหรือ?

เร็วเกินไปแล้ว!

"ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้สามีของเจ้าหล่อเหลาบาดใจ ใครเห็นใครก็รักเล่า... เอ่อ เจ้าจะไม่โกรธใช่ไหม?" เยี่ยชิวรู้สึกกังวลเล็กน้อย

ท้ายที่สุด ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เป็นคนขี้หึง

ทว่า ปฏิกิริยาของหนิงอันกลับเกินความคาดหมายของเขาไปมาก

"ข้าไม่โกรธ" หนิงอันกล่าว "หนานกงเสี่ยวเสี่ยวมีชื่อเสียงเลื่องลือ ไม่รู้ว่ามีกี่คนอยากได้นางไปครอง แต่ไม่เคยมีใครได้ยินว่ามีใครทำสำเร็จเลย ท่านพี่ ท่านสามารถนอนกับนางได้ แสดงว่าท่านมีความสามารถมาก"

บัดซบ! คิดแบบนี้ก็ได้หรือนี่?

แต่แบบนี้ก็ดี แสดงว่าหนิงอันไม่ใช่คนขี้หึง ต่อไปจะหาคนอื่นก็ง่ายขึ้นแล้ว

"ท่านพี่ หากข้าเดาไม่ผิด นอกจากหนานกงเสี่ยวเสี่ยวแล้ว ท่านจะต้องมีผู้หญิงคนอื่นอีกใช่ไหม?"

หนิงอันเป็น 'ผู้หญิง' ที่ฉลาด นางรู้ดีว่าผู้ชายอย่างเยี่ยชิวจะต้องมีหญิงงามคู่ใจมากมาย

เยี่ยชิวยื่นนิ้วจิ้มไปที่หน้าผากของหนิงอันแล้วกล่าวว่า "ช่างเป็นคนฉลาดจริงๆ เจ้าเดาถูกแล้ว"

หนิงอันถามอย่างสงสัย "มีใครบ้าง ข้ารู้จักหรือไม่?"

"ในโลกมนุษย์เจ้าคงไม่รู้จัก ส่วนในโลกฝึกเซียนเจ้าอาจจะเคยได้ยินมาบ้าง" เยี่ยชิวกล่าว "หยุนซี นางฟ้าไป๋ฮวา"

ส่วนเสี่ยวไป๋หู เขาจงใจไม่กล่าวถึง เพราะเสี่ยวไป๋หูเป็นเผ่าปีศาจ

"ข้ารู้จักพวกนาง" หนิงอันกล่าว "หยุนซีและนางฟ้าไป๋ฮวาล้วนอยู่ในลำดับเทพสวรรค์"

เยี่ยชิวยิ้ม "ได้ยินว่าเจ้าเป็นอันดับสองในลำดับเทพสวรรค์เลยเหรอ?"

"ตอนนี้หญิงงามคู่ใจทั้งสามของท่านล้วนเป็นหญิงงามในลำดับเทพสวรรค์ ท่านคงจะรู้สึกประสบความสำเร็จมากใช่ไหม?" หนิงอันยิ้ม "ท่านพี่ หรือว่าท่านจะรวบรวมหญิงงามในลำดับเทพสวรรค์ทั้งหมดเลยดี?"

แบบนี้ก็ยังได้?

เยี่ยชิวตกตะลึง

ต้องบอกว่าหนิงอันมีวิสัยทัศน์กว้างไกลจริงๆ

หากหญิงสาวทั่วใต้หล้ามีความคิดแบบนี้ ผู้ชายจะไม่สุขตายเลยหรือ?

"ข้าพูดจริงๆ นะ" หนิงอันกล่าว "ถ้าท่านรวบรวมหญิงงามในลำดับเทพสวรรค์ทั้งหมด ข้าก็จะมีพี่น้อง ต่อไปพวกเราสามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง และยังช่วยกันเลี้ยงลูกได้ด้วย"

"แฮ่กๆ..." เยี่ยชิวไอสองครั้งแล้วกล่าวว่า "แม้ข้าจะชอบหญิงงาม แต่ก็ไม่ได้จะครอบครองหญิงงามทั้งหมด แค่พวกเจ้าก็เพียงพอแล้ว"

"ข้าชอบเจ้ามากที่สุด 'แม่นาง' ที่อ่อนโยน สุภาพ และเปิดกว้างเช่นนี้"

"มีเจ้าอยู่ด้วยดีจริงๆ"

เยี่ยชิวรักหนิงอันมากจริงๆ

ไม่เพียงแต่สวยงาม มีฐานะสูงส่ง ไม่ขี้หึง แต่ยังใจกว้าง ทุ่มเทเพื่อความรักอย่างไม่ลังเล

ถามจริง 'แม่นาง' แบบนี้ใครจะไม่ชอบ?

ยกเว้นขันที!

"ท่านพี่ ข้าชอบบทกวีของท่านมาก ช่วยเขียนให้ข้าสักบทได้ไหม!" หนิงอันกล่าวเบาๆ

บทกวี...

ข้าจะไปมีความสามารถขนาดนั้นได้อย่างไร ทั้งหมดล้วนลอกมาทั้งนั้น!

แต่เมื่อเห็นสีหน้าคาดหวังของหนิงอัน เยี่ยชิวก็ไม่กล้าปฏิเสธ เริ่มนึกถึงบทกวีที่เคยท่องจำเมื่อตอนเด็กๆ ในหัว

ในที่สุด เขาก็นึกออกบทหนึ่ง แล้วก็ท่องออกมา

"สวรรค์เอ๋ย ข้าปรารถนาจะรู้จักเจ้าไปชั่วชีวิต ชีวิตยืนยาวไม่เสื่อมคลาย"

"ภูเขาไร้ยอด น้ำในแม่น้ำเหือดแห้ง"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน