วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2391

เยี่ยชิวมองตามเสียงไป คนที่พูดก็คือจูเก๋อจ้าวหยางนั่นเอง

มุมปากของเขาโค้งขึ้น " ไอ้หนูเอ๊ย ใจร้อนไปหน่อยนะ "

ทันทีที่จูเก๋อจ้าวหยางเริ่มพูด เสียงต่างๆ ก็ดังระงมไปทั่วเป็นเสียงของเหล่าผู้แข่งขันชิงตำแหน่งราชบุตรเขยทั้งสิ้น

" ใช่แล้ว เยี่ยฉังเซิง เป็นตัวเอกของวันนี้ ทำไมเขายังไม่มาอีก? "

" พวกข้าทุกคนมากันหมดแล้ว เยี่ยฉังเซิงยังไม่มาอีก วางท่าใหญ่เกินไปแล้วมั้ง! "

" หรือว่าเจ้านั่นไม่ได้เห็นพวกข้าอยู่ในสายตาเลย?"

เยี่ยชิวคิดในใจว่า " ข้าไม่ได้เห็นพวกเจ้าอยู่ในสายตาจริงๆ นั่นแหละ พวกขยะ! "

" ไม่รู้เหมือนกันว่าจักรพรรดิต้าโจว คิดอะไรอยู่ ถึงได้ยกองค์หญิงหนิงอันให้กับเยี่ยฉังเซิง หรือว่าพวกข้าไม่ยอดเยี่ยมกว่าเยี่ยฉังเซิง อย่างนั้นหรือ? "

" ถึงแม้เยี่ยฉังเซิงจะเป็นอันดับหนึ่งในอันดับเฉียนหลงแต่ความสามารถที่แท้จริงเป็นอย่างไร เราก็ยังไม่เคยเห็น "

" เดี๋ยวพอเริ่มประลอง ใครจะเป็นผู้ชนะก็ยังไม่รู้เลย "

" ถึงแม้เยี่ยฉังเซิงจะมีศักยภาพระดับจักรพรรดิ แต่ท้ายที่สุดเจ้านั่นก็ยังไม่ได้เติบโตเต็มที่ ถึงแม้จะมีพลังต่อสู้บ้าง ก็เป็นแค่นักรบไร้สมอง ถ้าประลองการต่อสู้ทางปัญญาเจ้านั่นก็ต้องแพ้แน่นอน "

" ก็ไม่ใช่หรือไง ครั้งนี้ไม่เพียงแต่คนจากสำนักจี้เซียจะมาแล้ว ปราชญ์อันดับหนึ่งของต้าเฉียนและต้าเว่ย ก็มากันหมด เยี่ยฉังเซิง ต้องแพ้แน่ๆ "

" ข้าว่าการประลองด้านการต่อสู้ทางปัญญานั้นไม่จำเป็นต้องแข่งแล้วล่ะ เยี่ยฉังเซิง สารภาพความพ่ายแพ้ไปเลยดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลาพวกข้า "

" เยี่ยฉังเซิง ยังไม่มา หรือว่าเจ้านั่นรู้ว่าตัวเองจะแพ้แน่นอน เลยไม่กล้ามา? "

" แค่นี้ก็ขี้ขลาดแล้ว มีสิทธิ์อะไรมาเป็นราชบุตรเขยของต้าโจว? เจ้านั่นไม่คู่ควร! "

รอบข้างส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว ทุกคนต่างเยาะเย้ยเยี่ยชิว

" ไอ้เด็กเปรต พวกนั้นเยาะเย้ยเจ้า เจ้าไม่โกรธหรือ? " อมตะฉางเหมย กระซิบถาม

" ทำไมต้องโกรธล่ะ? " เยี่ยชิวกล่าวต่อ " ไม่จำเป็นต้องไปใส่ใจกับพวกขยะ "

" อารมณ์ขันใช้ได้เลย " อมตะฉางเหมย หัวเราะ

ลุงจูมองเยี่ยชิวแวบหนึ่งแล้วคิดในใจว่า ' ถูกคนมากมายเยาะเย้ยขนาดนี้ คุณชายเยี่ย ยังหน้าไม่เปลี่ยนสี ท่าทีแบบนี้เหนือกว่าทุกคนจริงๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณหนูถึงหลงรักเขาตั้งแต่แรกเห็น '

พวกคนเหล่านั้นพูดไปเรื่อยๆ แล้วก็เริ่มถกเถียงกัน

" ในเมื่อเยี่ยฉังเซิงไม่กล้ามาแล้ว เช่นนั้นเจ้านั่นก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นราชบุตรเขยของต้าโจว "

" ตามความคิดของข้า ก็คงจะมีเพียงองค์ชายเว่ย และสองอ๋องจากต้าเฉียนรวมถึงศิษย์สองคนจากสำนักจี้เซียเท่านั้นที่มีสิทธิ์เป็นราชบุตรเขยของต้าโจว "

" ไม่รู้ว่าในหมู่พวกเขา ใครจะโดดเด่นยอดเยี่ยมที่สุด? "

" เรื่องนี้ยังต้องพูดอีกหรือ? ต้องเป็นองค์ชายเว่ยแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นความสามารถ ฐานะ หรือแม้แต่พลังยุทธ์ เขาก็เหมาะสมกับองค์หญิงหนิงอันทุกประการ "

" ข้าก็คิดอย่างนั้น องค์ชายเว่ยมีความเป็นไปได้สูงที่จะได้เป็นราชบุตรเขยแห่งต้าโจว "

" องค์ชายเว่ยยังเป็นประมุขคนต่อไปของต้าเว่ย ถ้าองค์หญิงหนิงอันแต่งงานกับเขา ในอนาคตก็จะได้เป็นชายาของเว่ยอ๋อง "

" ไม่เพียงแค่นั้น หากองค์ชายเว่ยได้เป็นราชบุตรเขยแห่งต้าโจว ต้าโจว และต้าเว่ยก็สามารถเป็นพันธมิตรกัน เพื่อร่วมกันยกทัพไปปราบต้าเฉียน "

" ข้าเชียร์องค์ชายเว่ย! "

คนส่วนใหญ่ต่างเชื่อว่า เว่ยอู่ซินจะได้เป็นราชบุตรเขยแห่งต้าโจวเสียงของพวกเขาไม่เบาเลย เว่ยอู่ซิน ได้ยินแล้วก็ยิ้มอย่างสดใส ปิดบังความภูมิใจไว้ไม่ได้

ในขณะเดียวกัน เขาก็แอบบ่นจักรพรรดิต้าโจวในใจ

" ท่านฟังดูสิ ทุกคนต่างก็คิดว่าข้ามีสิทธิ์ที่จะเป็นราชบุตรเขยแห่งต้าโจวแต่ท่านกลับจะยกหนิงอันให้เยี่ยฉังเซิงข้าว่าท่านแก่จนเลอะเลือนไปแล้วกระมัง "

จูเก๋อจ้าวหยางก็ได้ยินเสียงเหล่านั้น ทันใดนั้นก็ตบไปที่พนักพิงเก้าอี้ ลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนใส่คนที่กำลังพูดอยู่ว่า " หุบปากซะไอ้พวกเวร! "

" ถึงแม้เยี่ยฉังเซิง จะไม่กล้ามา ก็ไม่ถึงคิวเว่ยอู่ซินที่จะได้เป็นราชบุตรเขยแห่งต้าโจว "

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน