วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2410

ต้องยอมรับว่าหนานกงเสี่ยวเสี่ยวเป็นผู้หญิงที่เก่งในการเอาใจผู้ชาย และ...…

เรียนรู้ด้วยตัวเอง

เธออยู่บนตัวเยี่ยชิวนวด บีบ ดัน ถู เป่า ดึง ถอน และแม้แต่ร้องเพลง

ทักษะทุกประเภทถูกแสดงออกมา

เยี่ยชิวสนุกกับทุกช่วงเวลา

หลังจากพักผ่อน เฝ้าดูเยี่ยชิวเคลิ้มหลับไปนาน หนานกงเสี่ยวเสี่ยวยิ้มอย่างพึงพอใจ ช่วยห่มผ้าให้เขา และแต่งตัวเพื่อออกเดินทาง

เมื่อพลบค่ำ

เยี่ยชิวตื่นขึ้น

เมื่อเดินลงไปชั้นล่าง เขาพบว่าหนานกงเสี่ยวเสี่ยวเตรียมอาหารเย็นไว้แล้ว

วัวต้าลี่กำลังกินข้าว โดยมีขนมปังอยู่ในมือแต่ละข้าง กำลังกัดกินคำใหญ่ๆ

“ชายชราอยู่ไหน?” เยี่ยชิวถาม

วัวต้าลี่ตอบว่า “ยังไม่กลับ”

“เขาเมาหรือเปล่า?” เมื่อเยี่ยชิวพูดจบ อมตะชางเหม่ยก็เดินเข้ามาจากด้านนอกด้วยท่าทางเคร่งขรึม

“นักเต๋า คุณเป็นอะไรไป?” วัวต้าลี่สังเกตเห็นว่าอมตะชางเหม่ยอารมณ์เสีย จึงถามขึ้น

อมตะชางเหม่ยด่าทอ “ไอ้เวรสองคนนั้นไม่ใช่คนดี”

“ทำให้ฉันโกรธมาก”

“เจ้าหนู ฉันบอกคุณเลย คุณต้องระวังพ่อตาของคุณ เขาเจ้าเล่ห์มาก”

“เกิดอะไรขึ้น?” เยี่ยชิวถาม

อมตะชางเหม่ยอธิบายว่า “ชายชราผู้นั้น โจวอู่หวังท้าให้ฉันดื่มเหล้า เมื่อฉันเมา พ่อตาของคุณก็ขอให้ฉันสอนเขาเล่นหมากรุก ฉันพนันกับเขาและแพ้”

“ไอ้สารเลวนั่น ไม่เพียงแต่รู้วิธีเล่นหมากรุกเท่านั้น แต่ยังมีทักษะที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย ฉันแพ้ติดต่อกันสามเกม ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย”

“ฉันโดนตบสิบแปดครั้ง”

“ไอ้เวรนั่นมันโหดเหี้ยมจริงๆ ทุกครั้งที่ตบหน้าฉัน มันทำให้จมูกของฉันเสียรูปด้วยซ้ำ”

เยี่ยชิวมองไปที่อมตะชางเหม่ยที่ไม่มีบาดแผลที่มองเห็นได้ แล้วพูดว่า “แต่หน้าตาของคุณดูสบายดีนะ?”

“นั่นคือส่วนที่ร้ายกาจที่สุดเกี่ยวกับพ่อตาของคุณ” อมตะชางเหม่ยโกรธจัด “เขาตบฉัน จากนั้นก็ให้ยาอายุวัฒนะแก่ฉัน”

“บ้าเอ้ย ฉันโดนตีอย่างหนักและยังต้องขอบคุณเขาสำหรับยาอายุวัฒนะอีกต่างหาก เป็นการกระทำที่คดโกงจริงๆ”

“ฉันสงสัยว่าพ่อตาของคุณ และโจวอู่หวังกำลังร่วมกันวางแผนทำร้ายฉัน”

เยี่ยชิวหัวเราะคิกคัก “ดูไม่น่าจะเป็นไปได้ ถ้าพวกเขาตั้งใจจะทำร้ายคุณ คุณคงไม่ได้มีชีวิตอยู่ต่อไป”

“นั่นเป็นเพราะคุณเท่านั้น” อมตะชางเหม่ยกล่าว “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ไอ้สารเลวแก่สองคนนั้นคงฆ่าฉันไปแล้วแน่ๆ”

“มันก็แค่เรื่องไร้สาระเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์เทพสูงสุด มันคุ้มค่าจริงๆ เหรอ?”

“ฮึ่ม เมื่อฉันได้เป็นจักรพรรดิ ฉันจะจัดการทุบตีพวกเขาให้หนักเพื่อคลายความโกรธ”

ดวงตาของเยี่ยชิวเป็นประกายและเขากล่าวว่า “ชายชรา พรุ่งนี้คุณจะได้มีโอกาสแก้แค้น คุณพร้อมไหม?”

อมตะชางเหม่ยถาม “เจ้าหนู คุณพูดถึงการต่อสู้ด้วยอาวุธใช่ไหม?”

“ถูกต้อง” เยี่ยชิวยืนยัน “คุณช่วยฉันลงมือได้ มันจะเป็นโอกาสของคุณในการระบายอารมณ์”

“บ้าเอ๊ย คุณก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกัน” อมตะชางเหม่ยโต้กลับอย่างโกรธจัด “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ คุณต้องการให้ฉันเป็นคนรับใช้ฟรีของคุณ”

“จะเรียกว่าฟรีได้อย่างไร” เยี่ยชิวกล่าว “ลองคิดดูสิ พรุ่งนี้ ต่อหน้าผู้มีเกียรติของต้าโจว คุณจะเอาชนะคู่แข่งที่มีความสามารถเหล่านั้น เพื่อชิงตำแหน่งลูกเขย มันจะน่าภาคภูมิใจขนาดไหนกันเชียว?”

“หลังจากวันนี้บทกวีของคุณถูกตีพิมพ์แล้ว พวกเขาทุกคนต่างหัวเราะเยาะคุณไม่ใช่หรือ พรุ่งนี้ ให้พวกเขาได้เห็นทักษะของคุณ”

“ทำไม?” หนานกงเสี่ยวเสี่ยวถาม “การอยู่ที่นี่มันไม่ดีเหรอ?”

เยี่ยชิวหัวเราะคิกคัก “คืนนี้เราจะอยู่ข้างนอกแล้วกลับมาพรุ่งนี้”

อมตะชางเหม่ยเข้าใจเจตนาของเยี่ยชิวทันทีและถามว่า “คุณกำลังพยายามตกปลาอยู่เหรอ?”

“มีเพียงคนที่รู้จักฉันเท่านั้นที่จะเข้าใจ” เยี่ยชิวยิ้ม “แต่ฉันสงสัยว่าคืนนี้จะมีปลาติดเบ็ดหรือเปล่า?”

อมตะชางเหม่ยหัวเราะ “ฉันเดาได้ คืนนี้จะมีปลาติดเบ็ดแน่นอน”

ขณะที่กำลังเตรียมตัวออกเดินทาง

เยี่ยชิวเตือนหนานกงเสี่ยวเสี่ยวว่า “ถ้าใครก่อปัญหาที่หอหยงเป่า คุณต้องส่งข่าวมาหาฉันทันที หอเทพเซียรอยู่ใกล้มาก เราสามารถรีบกลับได้ในพริบตา”

“ตกลง” หนานกงเสี่ยวเสี่ยวเข้าใจสิ่งที่เยี่ยชิวและคนอื่นๆ กำลังวางแผนและพูดว่า “ระวังตัวด้วย”

“ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน คนที่ควรจะระวังคือคนอื่นๆ” เยี่ยชิวกล่าว จากนั้นก็ออกจากหอหยงเป่าพร้อมกับวัวต้าลี่และอมตะชางเหม่ยอย่างเงียบๆ

เมื่อออกจากหอหยงเป่าแล้ว พวกเขาก็เดินอย่างโอ่อ่าไปยังหอเทพเซียน

หอเทพเซียนนั้นหรูหราจริงๆ

แทนที่จะเป็นโรงเตี๊ยม ที่นี่กลับดูเหมือนกลุ่มวิลล่าแบบดั้งเดิมขนาดใหญ่

ห้องพักแต่ละห้องในโรงเตี๊ยมมีลานภายในเล็กๆ เป็นของตัวเอง โดยลานภายในแต่ละแห่งมีพื้นที่อย่างน้อยหนึ่งเอเคอร์

ภายในมีสวนที่สวยงามเต็มไปด้วยดอกไม้และพืชพรรณที่วิจิตรบรรจง สร้างบรรยากาศที่หรูหราเป็นอย่างยิ่ง

นอกจากนี้ ลานภายในแต่ละแห่งยังมีบริวารสาวสวยสี่คนคอยให้บริการ

อย่างไรก็ตาม ราคาค่อนข้างสูงเกินไป สามหมื่นหินวิญญาณสำหรับหนึ่งคืน

จำนวนเงินนี้แทบไม่มีความหมายสำหรับเยี่ยชิวเลย เขาจองห้องพักไว้หนึ่งห้อง จากนั้นก็ไล่บริวารทั้งสี่คนออกไป หลังจากนั้น เขา อมตะชางเหม่ย และวัวต้าลี่ นั่งดื่ม พูดคุย และทานของว่างที่ลานบ้าน ขณะรออย่างเงียบๆ ให้ปลาติดเบ็ด