วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2411

เยี่ยชิวกำลังนั่งอยู่ในลานบ้านรอปลากินเบ็ดไป กินเหล้าและกินของว่างกันไป บรรยากาศสบายอย่างบอกไม่ถูก

แต่ในอีกมุมหนึ่ง สถานการณ์กลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง

“เพี๊ยะ!”

เสียงดังลั่นจากในสถานีเดินทาง

เว่ยอู่ซินปัดของทุกอย่างบนโต๊ะตกลงไปที่พื้นด้วยความโกรธจัด เขาตะโกนด่าเสียงดัง “อัปยศ! อัปยศสิ้นดี!”

“ข้าเป็นถึงองค์ชายของแคว้น แต่กลับแพ้ในการประลองกลอน แถมยังต้องตบหน้าตัวเองต่อหน้าผู้คนมากมาย ศักดิ์ศรีของข้าถูกเหยียบย่ำ ใบหน้าของแคว้นต้าเว่ยก็ถูกทำลายจนหมดสิ้น!”

“หากเสด็จพ่อรู้เรื่องนี้เข้า ข้าคงโดนตำหนิอีกแน่… ไอ้ขันทีวัง เป็นความผิดเจ้าทั้งหมด…”

ยังไม่ทันพูดจบ ขันทีวังก็คุกเข่าลงทันที

“องค์ชาย เรื่องในวันนี้ล้วนเป็นความผิดของบ่าว หากไม่ใช่เพราะบ่าวพนันกับเยี่ยฉังเซิง ก็คงไม่ทำให้องค์ชายเดือดร้อนไปด้วย”

“หากองค์ชายจะลงโทษ จะฆ่าจะตี บ่าวยินยอมโดยไม่มีคำโต้แย้งใด ๆ ทั้งสิ้น ขอเพียงลงโทษบ่าวเถิด”

เว่ยอู่ซินโกรธจัดจนแทบระเบิดออกมา แต่เมื่อเห็นขันทีวังแสดงความสำนึกผิดขนาดนี้ เขาก็ไม่อาจลงโทษคนผู้นี้ได้

เพราะนอกจากขันทีวังจะเป็นอาจารย์ผู้สอนวิชาความรู้แก่เขาแล้ว ยังเป็นยอดฝีมือระดับนักบุญใหญ่อีกด้วย

หากฆ่าเขาทิ้งไป เยี่ยฉังเซิงคงฝันหวานไปทั้งคืน

เว่ยอู่ซินจึงอ่อนเสียงลง “ขันทีวัง ข้าไม่ได้จะโทษเจ้า… ข้าแค่รู้สึกอัดอั้น เจ้าเข้าใจความรู้สึกของข้าไหม?”

ขันทีวังน้ำตานองหน้า “บ่าวเข้าใจดี ไม่ว่าผิดมากเพียงใด ล้วนเป็นเพราะบ่าวไม่ควรไปพนันกับเยี่ยฉังเซิง”

เว่ยอู่ซินจึงประคองขันทีวังให้ลุกขึ้น “เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดเจ้า ความผิดทั้งหมดต้องโทษเยี่ยฉังเซิง”

“ข้าไม่เคยคิดเลยว่า ไอ้สารเลวนั่นนอกจากจะเขียนบทกลอนได้เก่ง ยังสามารถตอบกลอนที่ยากขนาดนั้นได้อีก!”

“โอ้ สวรรค์! ในเมื่อเจ้าสร้างข้าขึ้นมาแล้ว เหตุใดต้องสร้างเยี่ยฉังเซิงขึ้นมาด้วย! ข้าเกลียดเขาเหลือเกิน!”

ขันทีวังกล่าวขึ้นว่า “องค์ชาย เช่นนั้นคืนนี้บ่าวจะไปจัดการเยี่ยฉังเซิงให้ ท่านจะได้คลายแค้น”

เขากำลังจะเดินออกไป

แต่เว่ยอู่ซินกลับตะโกนห้ามไว้ “หยุด!”

“อย่าลงมือโดยพลการ”

“เยี่ยฉังเซิงรู้ว่าเจ้าเป็นคนของข้า หากเจ้าลงมือเมื่อไหร่ เขาย่อมรู้ว่าข้าอยู่เบื้องหลัง”

“หากฆ่าเขาได้สำเร็จ จักรพรรดิต้าโจวย่อมไม่พอใจข้า ข้าก็หมดโอกาสเป็นราชบุตรเขยทันที”

“แต่หากเจ้าล้มเหลว หรือเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า ข้าจะสูญเสียเสาหลักที่สำคัญที่สุดไป”

“เรื่องนี้ เราต้องวางแผนให้รอบคอบ”

ขันทีวังพูดอย่างเคร่งเครียดว่า “เยี่ยฉังเซิงไม่เพียงมีวาสนาจักรพรรดิ แต่ยังเปี่ยมไปด้วยความสามารถ หากเขาไม่ตาย จะต้องเป็นภัยใหญ่ขององค์ชายในอนาคตแน่นอน”

เว่ยอู่ซินกล่าวด้วยสายตาเย็นชา “ถูกต้อง หากเยี่ยฉังเซิงไม่ตาย เขาจะกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจในการครองแผ่นดินจงโจวของข้า”

“เพราะฉะนั้น จะปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ไม่ได้เด็ดขาด”

ขันทีวังจึงเสนอว่า “องค์ชาย เช่นนั้นพรุ่งนี้ระหว่างการประลองยุทธ์ เราใช้โอกาสนั้นจัดการเขาเลยดีหรือไม่?”

เว่ยอู่ซินส่ายหน้า “ตอนประลองยุทธ์ จักรพรรดิต้าโจวจะชมอยู่ใกล้ ๆ ข้าไม่มีโอกาสลงมือแน่นอน”

“ข้าย้ำไปแล้ว หากข้าฆ่าเยี่ยฉังเซิงด้วยตัวเอง จักรพรรดิต้าโจวต้องโกรธแค้นข้าแน่นอน”

“เพราะฉะนั้น พรุ่งนี้เราลงมือไม่ได้”

ขันทีวังถามกลับ “แล้วความคิดขององค์ชายคือ?”

เว่ยอู่ซินกัดฟันแน่น “หากเยี่ยฉังเซิงยังไม่ตาย คืนนี้ข้าคงไม่ได้นอนแน่”

ขันทีวังเข้าใจในทันทีว่าเว่ยอู่ซินต้องการลงมือในคืนนี้

เขาคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะกล่าวว่า “วันนี้เยี่ยฉังเซิงชนะการประลองกลอน ข้าคิดว่าฉินเจียงกับฉินเหอก็คงอึดอัดใจอยู่ไม่น้อย”

“หากเราหาทางให้พวกเขาออกโรงแทนล่ะ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน