วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2426

ข่งเทียนเซี่ยลุกขึ้นยืน ท่าทางของเขาทำให้ทุกคนด้านล่างเวทีต่างพากันคิดเหมือนกันในใจ

“เจ้านี่จะคำนับเยี่ยชิวอีกแล้วแน่ ๆ”

แล้วก็เป็นดังนั้นจริงๆ ข่งเทียนเซี่ยทำการจัดเสื้อผ้าของเขาอย่างเรียบร้อย ก่อนจะโค้งคำนับเยี่ยชิวถึงเก้าสิบองศา

“ขอบคุณพี่เยี่ยที่มอบบทความให้กับข้า”

“เมื่อได้ฟังบทความของท่าน ข้ารู้สึกราวกับเข้าใจสัจธรรมที่มากมายนี้ ความสับสนที่เคยมีล้วนคลี่คลายไปหมด”

“บุญคุณของพี่เยี่ย ข้าจะไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต”

เมื่อข่งเทียนเซี่ยพูดจบ ร่างของเขาก็พลันเปล่งพลังปราณออกมา

“หือ!? ข่งเทียนเซี่ยมีพลังยุทธ์แล้ว!”

“น่าเสียดายที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ขั้นรากฐานเท่านั้นเอง!”

“ไม่สิ! พลังของเขายังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง!”

“……”

จากนั้น ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของทุกคน พลังของข่งเทียนเซี่ยยังคงไต่ระดับขึ้นอย่างต่อเนื่อง จากขั้นรากฐานบรรลุไปสู่ขั้นเคารพ ขั้นราชา ขั้นต้งเทียน ขั้นหยวนอิง จนกระทั่ง บรรลุไปถึงขั้นทงเสิน...!

พลังปราณระเบิดพุ่งออกมาอย่างรุนแรง

พลังปราณของข่งเทียนเซี่ยบรรลุอย่างต่อเนื่องไม่หยุด จากคนที่ไม่มีแม้แต่พื้นฐานพลังยุทธ์ กลายเป็นยอดฝีมือระดับทงเสิน ในชั่วพริบตา!

แต่ทว่าพลังยุทธ์ของเขายังไม่บรรลุน มันยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ!

เว่ยอู่ซินและคนอื่นๆ ลุกจากที่นั่ง และมองข่งเทียนเซี่ยอย่างตะลึงจนตาค้าง

“นี่มันเรื่องจริงเหรอ!?”

“พุ่งเร็วขนาดนี้ มันเกินไปแล้ว!”

“ข่งเทียนเซี่ยยังเป็นมนุษย์อยู่ไหม?”

“……”

บนเวที

หัวใจของเยี่ยชิวสั่นสะท้านราวกับฟ้าผ่า

“ข้าทำอะไรลงไปกัน?”

บทความเพียงบทความเดียว กลับทำให้เกิดยอดฝีมือขึ้นมาได้?

“แม่เจ้า! มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!” ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่อมตะชางเหม่ยแอบขึ้นมาบนเวที ยืนอยู่ข้างหลังเยี่ยชิวพร้อมอุทานด้วยความตกใจ

เรื่องแบบนี้มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว นี้ถ้าไม่ได้เห็นกับตาใครจะเชื่อ?

เยี่ยชิวกล่าวขึ้นว่า : “ข้าจำได้ว่าลุงซูเคยบอกว่าพี่ข่งชอบอ่านหนังสือและฝึกฝนคุณธรรมมาโดยตลอด ตราบใดที่เวลายังเหมาะสม เขาก็จะบรรลุการพลังยุทธ์ได้เอง”

“เพียงแต่ ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าพลังของเขาจะบรรลุไปได้เร็วขนาดนี้”

“บางที นี้อาจจะเป็นดังที่เขาเรียกว่าสั่งสมมายาวนาน เพื่อปล่อยพลังในชั่วพริบตา”

อมตะชางเหม่ยกล่าวต่อว่า : “เจ้าเด็กเปรต ข้าเคยคิดว่าโลกนี้คงไม่มีใครเทียบความอัจฉริยะเจ้าได้อีกแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพรสวรรค์ของข่งเทียนเซี่ยจะไม่ด้อยกว่าเจ้าเลย”

“ข้าท่องยุทธภพมาหลายสิบปี ก็เพิ่งจะเคยเจอ คนที่สามารถบรรลุระดับพลังยุทธ์นับไม่ถ้วนได้ในชั่วพริบตาเดียวแบบนี้มาก่อนเลย”

อมตะชางเหม่ยกล่าวด้วยความทึ่ง : “ข่งเทียนเซี่ยสมกับคำว่า มังกรแห่งมนุษย์ เทพในหมู่คน!”

เยี่ยชิวก็เห็นด้วย แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า : “พี่ข่งไม่ธรรมดาจริง ๆ”

อมตะชางเหม่ยหัวเราะหึ ๆ แล้วพูดว่า : “เจ้าเด็กเปรต บทความของเจ้าทำให้ข่งเทียนเซี่ยคลี่คลายความสงสัยในใจ จนทำให้เขาพบจังหวะบรรลุ เจ้าไม่รู้สึกภูมิใจเลยหรือ?”

“ภูมิใจบ้านเจ้าสิ” เยี่ยชิวพูดต่อว่า : “บทความนั่นมาจากไหนเจ้าไม่รู้อีกเหรอ?”

“แน่นอนว่าข้ารู้” อมตะชางเหม่ยยังพูดต่ออีกว่า : “ข้าเองก็ท่องบทนั้นเหมือนกัน แต่ทำไมเป็นเจ้าที่ได้โชว์เท่ทุกที!?”

เยี่ยชิวแสยะยิ้ม : “เป็นเพราะเจ้าหน้าตาแย่รึเปล่า?”

“หุบปากไปเลย!” อมตะชางเหม่ยถลึงตาใส่เยี่ยชิวอย่างโมโหตอบกลับเยี่ยชิวว่า : “ปากหมาแบบเจ้าจะพูดอะไรดี ๆ ไม่เป็นหรอ?”

เยี่ยชิวยิ้มอ่อน ๆ แล้วหันไปมองข่งเทียนเซี่ย

เขาแอบเปิดดวงตาสวรรค์อย่างเงียบ ๆ

ภายใต้สายตาสวรรค์ เยี่ยชิวก็ต้องตกตะลึง ร่างของข่งเทียนเซี่ยนั้นโปร่งใสเปล่งประกายดั่งกับหยกขาว ผิวหนัง กระดูก เลือดเนื้อ

นั้นล้วนแล้วแต่ไร้มลทิน

“ดูท่าแล้ว พี่ข่งก็น่าจะมีสายเลือดพิเศษบางอย่างอยู่เหมือนกัน” เยี่ยชิวคิดในใจ

อู่วั่นโจวยังคงพูดต่อ: “เสด็จพ่อ ท่านยังหนุ่มยังแน่น จะให้มีอีกสักองค์สององค์ หรือจะสิบ ร้อย พัน หมื่นองค์ก็ยังไหว...”

เวร! เจ้าคิดว่าข้าเป็นอะไร? หมูผสมพันธุ์หรือไง?

“หุบปาก!” ฮ่องเต้ต้าโจวตะคอกขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา : “หากพูดจาเหลวไหลอีกเพียงคำเดียว ข้าจะเฆี่ยนเจ้าจริง ๆ”

อู่วั่นโจวตกใจจนหดคอทันที

จากนั้น ฮ่องเต้ต้าโจวก็มองไปยังข่งเทียนเซี่ยแล้วกล่าวว่า : “ศิษย์ของฟูจื่อผู้นี้ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ”

“ดูท่าแล้ว ฟูจื่อคงจะมอบสถาบันจี้เซียให้เขาสืบทอด”

“สำหรับเขา เราไม่จำเป็นต้องดึงมาเข้าพวกให้เหนื่อย เพราะเขาเป็นศิษย์พี่ของหนิงอัน แถมยังได้รับบทความจากเยี่ยฉังเซิงจนสามารถบรรลุระดับได้ ด้วยสายสัมพันธ์สองชั้นนี้ ขอแค่เราไม่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับสถาบันจี้เซีย เขาก็จะเป็นพันธมิตรของเราไปตลอด”

อู่วั่นโจวรีบประจบว่า : “เสด็จพ่อทรงพระปรีชาสามารถยิ่งนัก”

แต่จู่ๆฮ่องเต้ต้าโจวก็ตบหัวอู่วั่นโจวเข้าเต็มแรง จนอีกฝ่ายสูดปากเจ็บออกมา

“ดูเยี่ยฉังเซิงกับข่งเทียนเซี่ย แล้วดูตัวเจ้าทำไมพออยู่ต่อหน้าพวกเขา เจ้าดูเหมือนคนไร้ค่าแบบนี้?”

อู่วั่นโจวพูดขึ้น: “ข้าไม่ใช่คนไร้ค่า!”

ฮ่องเต้ต้าโจวพูดอย่างไม่สบอารมณ์: “ข้าบอกว่าเจ้าไร้ค่า เจ้าก็ต้องไร้ค่า”

อู่วั่นโจวสวนกลับเบา ๆ ว่า: “เสด็จพ่อ ถ้าหากข้านั้นไร้ค่า ก็เพราะพระองค์ให้กำเนิดข้า”

ฮ่องเต้ต้าโจวตวาดขึ้นว่า: “ยังกล้าตอบโต้ข้าอีก? ดูท่าเจ้าจะอยากโดนฟาดจริง ๆ รอให้จบการประลองก่อนเถอะ คอยดูว่าข้าจะจัดการเจ้ายังไง!”

อู่วั่นโจวรีบส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากหนิงอัน

หนิงอันทำเป็นไม่เห็น พลางหัวเราะเบา ๆ อย่างขบขัน

“เวรเอ๊ย!” ทันใดนั้น บนเวที อมตะชางเหม่ยก็ร้องเสียงหลงขึ้น พรางชี้ไปที่ข่งเทียนเซี่ยราวกับเห็นผีแล้วพูดว่า :

“ไอ้เด็กเปรต! เจ้ารีบดูนั่น! เขา เขาใกล้จะ…”

“ข้าเห็นแล้ว” เยี่ยชิวเพิ่งพูดจบ

ตูม——

พลังของข่งเทียนเซี่ยพุ่งขึ้นทะลุฟ้า ในพริบตา บรรลุขั้นชำระบริสุทธิ์!