วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2426

ข่งเทียนเซี่ยลุกขึ้นยืน ท่าทางของเขาทำให้ทุกคนด้านล่างเวทีต่างพากันคิดเหมือนกันในใจ

“เจ้านี่จะคำนับเยี่ยชิวอีกแล้วแน่ ๆ”

แล้วก็เป็นดังนั้นจริงๆ ข่งเทียนเซี่ยทำการจัดเสื้อผ้าของเขาอย่างเรียบร้อย ก่อนจะโค้งคำนับเยี่ยชิวถึงเก้าสิบองศา

“ขอบคุณพี่เยี่ยที่มอบบทความให้กับข้า”

“เมื่อได้ฟังบทความของท่าน ข้ารู้สึกราวกับเข้าใจสัจธรรมที่มากมายนี้ ความสับสนที่เคยมีล้วนคลี่คลายไปหมด”

“บุญคุณของพี่เยี่ย ข้าจะไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต”

เมื่อข่งเทียนเซี่ยพูดจบ ร่างของเขาก็พลันเปล่งพลังปราณออกมา

“หือ!? ข่งเทียนเซี่ยมีพลังยุทธ์แล้ว!”

“น่าเสียดายที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ขั้นรากฐานเท่านั้นเอง!”

“ไม่สิ! พลังของเขายังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง!”

“……”

จากนั้น ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของทุกคน พลังของข่งเทียนเซี่ยยังคงไต่ระดับขึ้นอย่างต่อเนื่อง จากขั้นรากฐานบรรลุไปสู่ขั้นเคารพ ขั้นราชา ขั้นต้งเทียน ขั้นหยวนอิง จนกระทั่ง บรรลุไปถึงขั้นทงเสิน...!

พลังปราณระเบิดพุ่งออกมาอย่างรุนแรง

พลังปราณของข่งเทียนเซี่ยบรรลุอย่างต่อเนื่องไม่หยุด จากคนที่ไม่มีแม้แต่พื้นฐานพลังยุทธ์ กลายเป็นยอดฝีมือระดับทงเสิน ในชั่วพริบตา!

แต่ทว่าพลังยุทธ์ของเขายังไม่บรรลุน มันยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ!

เว่ยอู่ซินและคนอื่นๆ ลุกจากที่นั่ง และมองข่งเทียนเซี่ยอย่างตะลึงจนตาค้าง

“นี่มันเรื่องจริงเหรอ!?”

“พุ่งเร็วขนาดนี้ มันเกินไปแล้ว!”

“ข่งเทียนเซี่ยยังเป็นมนุษย์อยู่ไหม?”

“……”

บนเวที

หัวใจของเยี่ยชิวสั่นสะท้านราวกับฟ้าผ่า

“ข้าทำอะไรลงไปกัน?”

บทความเพียงบทความเดียว กลับทำให้เกิดยอดฝีมือขึ้นมาได้?

“แม่เจ้า! มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!” ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่อมตะชางเหม่ยแอบขึ้นมาบนเวที ยืนอยู่ข้างหลังเยี่ยชิวพร้อมอุทานด้วยความตกใจ

เรื่องแบบนี้มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว นี้ถ้าไม่ได้เห็นกับตาใครจะเชื่อ?

เยี่ยชิวกล่าวขึ้นว่า : “ข้าจำได้ว่าลุงซูเคยบอกว่าพี่ข่งชอบอ่านหนังสือและฝึกฝนคุณธรรมมาโดยตลอด ตราบใดที่เวลายังเหมาะสม เขาก็จะบรรลุการพลังยุทธ์ได้เอง”

“เพียงแต่ ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าพลังของเขาจะบรรลุไปได้เร็วขนาดนี้”

“บางที นี้อาจจะเป็นดังที่เขาเรียกว่าสั่งสมมายาวนาน เพื่อปล่อยพลังในชั่วพริบตา”

อมตะชางเหม่ยกล่าวต่อว่า : “เจ้าเด็กเปรต ข้าเคยคิดว่าโลกนี้คงไม่มีใครเทียบความอัจฉริยะเจ้าได้อีกแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพรสวรรค์ของข่งเทียนเซี่ยจะไม่ด้อยกว่าเจ้าเลย”

“ข้าท่องยุทธภพมาหลายสิบปี ก็เพิ่งจะเคยเจอ คนที่สามารถบรรลุระดับพลังยุทธ์นับไม่ถ้วนได้ในชั่วพริบตาเดียวแบบนี้มาก่อนเลย”

อมตะชางเหม่ยกล่าวด้วยความทึ่ง : “ข่งเทียนเซี่ยสมกับคำว่า มังกรแห่งมนุษย์ เทพในหมู่คน!”

เยี่ยชิวก็เห็นด้วย แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า : “พี่ข่งไม่ธรรมดาจริง ๆ”

อมตะชางเหม่ยหัวเราะหึ ๆ แล้วพูดว่า : “เจ้าเด็กเปรต บทความของเจ้าทำให้ข่งเทียนเซี่ยคลี่คลายความสงสัยในใจ จนทำให้เขาพบจังหวะบรรลุ เจ้าไม่รู้สึกภูมิใจเลยหรือ?”

“ภูมิใจบ้านเจ้าสิ” เยี่ยชิวพูดต่อว่า : “บทความนั่นมาจากไหนเจ้าไม่รู้อีกเหรอ?”

“แน่นอนว่าข้ารู้” อมตะชางเหม่ยยังพูดต่ออีกว่า : “ข้าเองก็ท่องบทนั้นเหมือนกัน แต่ทำไมเป็นเจ้าที่ได้โชว์เท่ทุกที!?”

เยี่ยชิวแสยะยิ้ม : “เป็นเพราะเจ้าหน้าตาแย่รึเปล่า?”

“หุบปากไปเลย!” อมตะชางเหม่ยถลึงตาใส่เยี่ยชิวอย่างโมโหตอบกลับเยี่ยชิวว่า : “ปากหมาแบบเจ้าจะพูดอะไรดี ๆ ไม่เป็นหรอ?”

เยี่ยชิวยิ้มอ่อน ๆ แล้วหันไปมองข่งเทียนเซี่ย

เขาแอบเปิดดวงตาสวรรค์อย่างเงียบ ๆ

ภายใต้สายตาสวรรค์ เยี่ยชิวก็ต้องตกตะลึง ร่างของข่งเทียนเซี่ยนั้นโปร่งใสเปล่งประกายดั่งกับหยกขาว ผิวหนัง กระดูก เลือดเนื้อ

นั้นล้วนแล้วแต่ไร้มลทิน

“ดูท่าแล้ว พี่ข่งก็น่าจะมีสายเลือดพิเศษบางอย่างอยู่เหมือนกัน” เยี่ยชิวคิดในใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน