วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2427

ข่งเทียนเซี่ยบรรลุอย่างต่อเนื่อง จนบรรลุ ขั้นปราชญ์

เยี่ยชิวตกตะลึงเป็นอย่างมาก เพราะข่งเทียนเซี่ยจากคนที่ไม่มีพลังยุทธ์บรรลุจนถึงขั้นปราชญ์ โดยใช้เวลาไม่ถึง 15 นาที

นี่ไม่ใช่อัจฉริยะ แต่คือตัวประหลาดที่แท้จริง

ที่น่าตะลึงไปกว่านั้นก็คือ ข่งเทียนเซี่ยยังไม่หยุดบรรลุระดับ พลังยุทธ์ของคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

“เวรเอ๊ย! เจ้าบอกว่าเขาแค่สะสมพลังไว้แล้วระเบิดทีเดียว แต่เขาสะสมไว้มากไปไหมเนี่ย!?” อมตะชางเหม่ยกล่าวอย่างอิจฉา

เยี่ยชิวกล่าวกลับว่า: “ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ข่งจะบรรลุไปสุดที่ระดับไหน”

ส่วนบรรยากาศในสนามนั้น ได้กลายเป็นความโกลาหลเรียบร้อยแล้ว

“ข่งเทียนเซี่ยบรรลุขั้นปราชญ์แล้ว!”

“ก้าวเดียวทะลุขั้นปราชญ์ ข่งเทียนเซี่ยเก่งกาจเกินไปแล้ว!”

“พรสวรรค์ระดับนี้ เรียกได้ว่าน่าสะพรึงกลัวมันยังน้อยไป!”

“พอเทียบกับข่งเทียนเซี่ยแล้วนั้น บรรดาอัจฉริยะพวกนั้นก็กลายเป็นขยะไร้ค่าไปเลย!”

“……”

ทั่วทั้งบริเวณเต็มไปด้วยเสียงถกเถียงกันอย่างดุเดือด

เว่ยอู่ซินยืนอยู่ สีหน้าเคร่งเครียดเต็มไปด้วยความกดดัน

เขาเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่า ข่งเทียนเซี่ยจะบรรลุถึงระดับปราชญ์ได้รวดเร็วเช่นนี้ จึงพูดเสียงต่ำว่า

“ข่งเทียนเซี่ยบรรลุขั้นปราชญ์ได้เช่นนี้ ไม่เป็นผลดีกับข้าเลย!”

ขันทีวังพูดขึ้นว่า: “ยังโชคดีที่ข่งเทียนเซี่ยไม่ได้ลงแข่งชิงตำแหน่งพระราชบุตรเขย”

เว่ยอู่ซินกล่าวต่อว่า : “ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ข่งเทียนเซี่ยบรรลุขั้นปราชญ์ได้เพราะบทความของเยี่ยฉังเซิง เขาติดหนี้บุญคุณเยี่ยฉังเซิงก้อนโตเลยหล่ะ หากแต่ข้าคิดจะฆ่าเยี่ยฉังเซิง เกรงว่าข่งเทียนเซี่ยจะไม่ยืนมองเฉย ๆ แน่”

ขันทีหวังกล่าวปลอบว่า: “องค์ชายไม่ต้องกังวล

ท่านเพียงลงมือสังหารเยี่ยฉังเซิงเถอะ หากแต่ข่งเทียนเซี่ยคิดจะเข้ามายุ่ง ข้าจะเป็นคนขวางเขาเอง”

เว่ยอู่ซินถามต่อว่า: “แล้วถ้าฮ่องเต้ต้าโจวมาขัดขวางข้าล่ะ?”

ขันทีหวังตอบว่า: “ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าก็จะขวางฮ่องเต้ต้าโจวไว้เอง”

เว่ยอู่ซินพูดต่อว่า: “เจ้าขวางข่งเทียนเซี่ยกับฮ้องเต้ต้าโจวได้ แล้วเจ้าขวางโจวอู่หวังได้ด้วยหรือไม่?”

ขันทีหวังเงียบไปทันที

หากโจวอู่หวังมาร่วมมือด้วย ต่อให้เขาขวางได้ เว่ยอู่ซินก็คงฆ่าเยี่ยฉังเซิงไม่ได้อยู่ดี

หลังจากนั้นไม่นาน

ขันทีหวังกล่าวว่า: “องค์ชาย หากท่านตั้งใจจะฆ่าเยี่ยฉังเซิงจริงๆ ข้ามีข้อเสนอว่า ท่านควรร่วมมือกับฉินเจียงและฉินเหอ”

เขายังไม่รู้ว่า แท้จริงแล้วเว่ยอู่ซินได้แอบงเจรจากับฉินเจียงอย่าลับๆไปก่อนหน้านี้ และได้ตกลงกันเรียบร้อยแล้วว่าจะร่วมมือกันจัดการเยี่ยชิว

เว่ยอู่ซินกล่าวว่า: “ไม่ว่าวันนี้จะฆ่าเยี่ยฉังเซิงได้หรือไม่ อย่างไรเสียก็ต้องลองดูสักตั้ง”

“ต่อให้ฆ่าเขาไม่ได้ อย่างน้อยก็ได้ทดสอบพลังของเขาดูสักหน่อย”

อีกด้านหนึ่ง

ฉินเจียงกับฉินเหอก็กำลังพูดคุยกันอย่าเบาๆ

“แค่บทความหนึ่งบท ทำให้ข่งเทียนเซี่ยกลายเป็นปราชญ์ได้ ไม่รู้ว่าควรจะบอกว่าพรสวรรค์ของข่งเทียนเซี่ยมันน่าตกใจ หรือบทความของเยี่ยฉังเซิงมันดีเกินไปกันแน่”

ในใจของฉินเจียงรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย คิดในใจว่า: “ถ้าเยี่ยฉังเซิงเขียนบทความให้ข้าจนข้าบรรลุเป็นปราชญ์ได้ก็คงดีสิ”

น่าเสียดาย เขารู้ดีว่าเยี่ยชิวไม่มีทางเขียนบทความให้เขาแน่ๆ

“ข่งเทียนเซี่ยกลายเป็นปราชญ์ นี่ไม่ใช่ข่าวดีสำหรับพวกเราเลย” ฉินเหอกล่าว

“ไม่น่าจะผิดจากที่คาด เขาต้องสนับสนุนเยี่ยฉังเซิงแน่นอน ซึ่งก็หมายความว่า หากเราจะฆ่าเยี่ยฉังเซิง เขาต้องออกมาขัดขวางเรา”

ฉินเจียงถามว่า: “น้องห้า หากเจ้าต้องสู้กับข่งเทียนเซี่ย เจ้าคิดว่าจะเอาชนะเขาได้ไหม?”

ฉินเหอตอบว่า: “คงเทียนเซี่ยเพิ่งกลายเป็นปราชญ์ พื้นฐานยังไม่มั่นคง เอาชนะเขาไม่น่าจะยากอะไร แต่ถ้าเขาบรรลุถึงจุดสูงสุดของระดับปราชญ์หล่ะก็…”

ยังไม่ทันพูดจบ…

ฉินเหอรู้สึกได้ทันทีว่า พลังของข่งเทียนเซี่ยพุ่งบรรลุอีกครั้ง แปรเปลี่ยนเป็นความน่าสะพรึงกลัวราวกับแรงกดดันที่ไม่สามารถอธิบายได้ ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจากใจ

พลังของข่งเทียนเซี่ยลึกล้ำดั่งเหวลึก แฝงไว้ด้วยพลังลึกลับอันไร้ที่สิ้นสุด ทำให้ไม่มีใครกล้าขัดขืน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน