วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2432

บนเวที เยี่ยชิวและเว่ยอู่ซินยืนประจันหน้ากันจากระยะไกล

พวกเขาห่างกันสิบเมตร

สีหน้าของเยี่ยชิวสงบนิ่ง ขณะที่ดวงตาของเว่ยอู่ซินเปล่งประกายด้วยเจตนาสังหาร

“เยี่ยฉังเซิง กล้าท้าทายข้า เจ้ากำลังหาความตายสินะ"

ขณะที่เว่ยอู่ซินกำลังจะโจมตี เสียงของเยี่ยชิวก็ดังขึ้น

เยี่ยชิวมองไปที่ชินเจียงและชินเหอด้านล่างเวทีแล้วพูดว่า “พวกเจ้าสองคนก็อยากสู้กับข้าเหมือนกัน ใช่ไหม? ขึ้นมาด้วยกันสิ!”

เมื่อได้ยินดังนั้น เว่ยอู่ซินก็ชะงักไป

เยี่ยฉังเซิงหมายความว่าอย่างไร?

เขาต้องการรับมือกับทั้งสามคนหรือ?

ดูเหมือนเขาไม่รู้ว่าความตายสะกดยังไง!

ชินเจียงถาม “เยี่ยฉังเซิง เจ้าแน่ใจแล้วหรือ?”

เยี่ยชิวเยาะเย้ย “อะไรนะ เจ้าไม่อยากทำงั้นเหรอ?”

จะไม่อยากทำได้อย่างไร?

ชินเจียงวางแผนเรื่องนี้ไว้แล้ว ร่วมมือกับเว่ยอู่ซินเพื่อจัดการกับเยี่ยฉังเซิง

เขากำลังคิดอยู่ว่า จะจัดการให้ทั้งสามคนโจมตีพร้อมกันอย่างไร แต่ตอนนี้เยี่ยชิวกลับเป็นฝ่ายเสนอ

มันเหมือนกับการดื่มน้ำแข็งในวันที่ร้อนที่สุดของฤดูร้อน ตรงตามที่เขาปรารถนา!

ชินเจียงรู้สึกดีใจมาก แต่แสร้งทำเป็นลังเล “ข้าเกรงว่าถ้าเราทั้งสามคนโจมตี เจ้าจะไม่มีโอกาสลงมือกันเราทั้งสาม”

“พอได้แล้ว รีบขึ้นมาเดี๋ยวนี้!” เยี่ยชิวกล่าว “แบบนี้จะช่วยประหยัดเวลาได้”

ประหยัดเวลา?

ชินเหอหน้าบึ้งตึง

นั่นมันอะไรกัน?

เยี่ยฉังเซิง เจ้าดูถูกพวกเรามากขนาดไหน?

ในเมื่อเจ้าหยิ่งผยองเช่นนี้ วันนี้จึงเป็นโอกาสอันดีที่จะสั่งสอนบทเรียนที่เจ้าจะไม่มีวันลืม

“ซวบ!”

ชินเหอกระโดดขึ้นสู่เวที

ชินเจียงเดินตามไปโดยไม่พูดอะไรอีก

สองพี่น้องยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับเว่ยอู่ซิน พวกเขาแผ่รัศมีกดดันมหาศาลราวกับเทพสังหารสามองค์

ฝูงชนด้านล่างกลั้นหายใจ ดวงตาจ้องไปที่เวทีโดยไม่กระพริบตา

พวกเขารู้ว่า การต่อสู้อันดุเดือดกำลังจะเริ่มต้นขึ้น

แถมยัง เป็นการต่อสู้ระหว่างเหล่าอัจฉริยะ

ผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้ยังคงแขวนอยู่บนเส้นด้าย

เมื่อเห็นชินเจียงและชินเหอยืนอยู่เคียงข้าง เว่ยอู่ซินก็ยิ่งรู้สึกมั่นใจมากขึ้น

เขามองไปที่เยี่ยชิวแล้วหัวเราะ “เยี่ยฉังเซิง ข้าต้องบอกเลยว่าเจ้านี่โง่จริงๆ”

“ถ้าเป็นการต่อสู้ตัวต่อตัว เจ้ายังมีโอกาสชนะ แต่ข้าไม่เคยคาดคิดว่าเจ้าจะท้าชิงพวกเราทั้งสามคนได้”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าเราแข็งแกร่งแค่ไหน?”

“ถ้าพวกเราสามคนบุกพร้อมกัน แม้แต่ข่งเทียนเซี่ยที่อยู่บนจุดสูงสุดขั้นนักบุญก็หยุดเราไม่ได้ เจ้ากำลังขุดหลุมฝังตัวเอง”

ก่อนที่จะพูดจบ

“หยุดเห่าได้แล้ว ถ้าเจ้าอยากสู้กับข้า ก็ลงจากเวทีมาได้แล้ว” เยี่ยชิวพูดอย่างเย็นชา สีหน้าเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“ฮึ่ม ในเมื่อเจ้าอยากตาย ข้าก็ยอม” เว่ยอู่ซินกระวนกระวายอยากโจมตี เขาพุ่งเข้าใส่เยี่ยชิวด้วยความเย็นชา

บูม!

เว่ยอู่ซินฟาดฝ่ามือ ทันใดนั้นรอยฝ่ามือขนาดใหญ่สีดำดุจพายุที่กำลังใกล้เข้ามา ก็กลืนกินเยี่ยชิวไปทั้งตัว

“ปัง!”

เยี่ยชิวตอบโต้ ดุจภูเขาไฟที่โหมกระหน่ำ เวทีที่เคยสงบสุขกลับปะทุขึ้นด้วยพลังมหาศาล หมัดของเขาพุ่งทะยานขึ้น กวาดล้างฟ้าและดิน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน