วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2435

ขันทีหวังเป็นยอดฝีมือระดับนักบุญใหญ่ ด้วยพลังการฝึกฝน เขาสามารถตรวจจับผู้ที่กำลังเข้ามาจากระยะไกลได้

เมื่อได้ยินคำเตือน เว่ยอู่ซินจึงถามว่า “ใครกัน?”

ขันทีหวังตอบว่า “ชินเจียงและชินเหอ!”

“พวกเขามาทำอะไรที่นี่? เยาะเย้ยข้า? ฮึ่ม!” เว่ยอู่ซินหัวเราะเยาะ

ขันทีหวังกล่าวว่า “ฝ่าบาท ท่านจำได้หรือไม่ ก่อนลงจากเวที ชินเจียงกล่าวว่าเขาจะมาอธิบายในภายหลัง เขาต้องมาที่นี่เพื่ออธิบายเรื่องนี้”

“มีอะไรต้องอธิบายหลังจากยอมแพ้?” เว่ยอู่ซินบ่นพึมพำ “ขันทีหวัง เจ้าออกไปส่งพวกเขาไปเถอะ แค่ตอนนี้เห็นพวกเขาก็รำคาญแล้ว”

ขันทีหวังแนะนำว่า “ฝ่าบาท ในเมื่อพวกเขามาแล้ว ทำไมไม่ไปพบพวกเขาล่ะ!”

“ดังคำกล่าวที่ว่า ศัตรูของศัตรูคือมิตร”

“ชินเจียงล้มเหลวในการเป็นลูกเขยของต้าโจว อารมณ์ของเขาคงแย่พอๆ กับท่าน ในเมื่อท่านต้องการฆ่าเยี่ยฉังเซิง ทำไมไม่คว้าโอกาสนี้ไว้ชักชวนพวกเขาล่ะ?”

ดวงตาของเว่ยอู่ซินเป็นประกาย จริงสิ ทำไมต้องเสียเบี้ยสำเร็จรูปไปล่ะ?

“อารมณ์ของข้าทำให้การตัดสินใจของข้าขุ่นมัว ข้าเกือบจะทำลายโอกาสอันดีนี้ไปแล้ว ขันทีวัง ขอบคุณเจ้าที่เตือนข้า” เว่ยอู่ซินกล่าวอย่างจริงใจ

ขันทีวังยิ้ม “ทุกสิ่งที่ข้ารับใช้ชราผู้นี้ทำ ก็เพื่อฝ่าบาท หากข้ามีชีวิตอยู่เพื่อเห็นท่านบรรลุความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ ข้าจะตายโดยไม่เสียใจ”

“พอแล้วเรื่องไร้สาระ!”เว่ยอู่ซินดุขันทีหวัง “อย่าพูดถึงความตายอย่างผิวเผิน ข้าไม่ชอบ”

“เจ้าคือที่ปรึกษาที่ข้าไว้วางใจและเคารพมากที่สุด เมื่อข้าได้เป็นผู้ปกครองจงโจว ข้าจะแต่งตั้งเจ้าเป็นอัครมหาเสนาบดี จากนั้นเจ้าจะได้ยืนหยัดเหนือใครๆ ตำแหน่งใหญ่โต เป็นที่เคารพนับถือของทุกคน”

“ด้วยพรสวรรค์และความสามารถอันน่าเกรงขามของเจ้า เจ้ามีศักยภาพที่จะเป็นรัฐบุรุษที่แท้จริง ดังนั้นเจ้าจงดำรงชีวิตอย่างสุขสบาย ข้ายังหวังที่จะสร้างยุคสมัยอันรุ่งโรจน์ร่วมกับเจ้า”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความอบอุ่นก็แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจของขันทีหวัง

แม้เว่ยอู่ซินจะโมโหฉุนเฉียวและโกรธเคืองบ้าง แต่ส่วนใหญ่แล้ว เว่ยอู่ซินปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพอย่างสุดซึ้ง

และดังที่เว่ยอู่ซินเคยกล่าวไว้ เขาคือผู้ช่วยที่เว่ยอู่ซินไว้วางใจมากที่สุด

หากฝ่าบาทปฏิบัติต่อข้าในฐานะรัฐบุรุษ ข้าจะตอบแทนด้วยความภักดีอย่างหาที่สุดมิได้!

ขันทีหวังโค้งคำนับอย่างสำนึกในพระคุณ “ขอบพระคุณ ฝ่าบาท”

เว่ยอู่ซินโบกมือ “พอแล้ว ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรระหว่างเรา ไปพบชินเจียงกันเถอะ”

ขันทีวังก้าวออกมาอย่างรวดเร็วและเปิดประตู “ฝ่าบาท เชิญ!”

เว่ยอู่ซินก้าวออกมา

ทันทีที่พวกเขาออกไป พวกเขาก็เห็นชินเจียงและชินเหอเดินเข้ามาในลานบ้าน

“เอาล่ะ ถ้าไม่ใช่องค์ชายผู้กล้าหาญแห่งต้าเฉียนที่ยอมจำนนโดยไม่ต่อสู้? อะไรทำให้พวกเจ้ามาอยู่ในที่ของข้า?” เว่ยอู่ซินกล่าวด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

ชินเจียงประสานมือทำความเคารพพลางกล่าวว่า “สหายเว่ย พวกเรามาที่นี่เพื่อขอโทษเจ้าโดยเฉพาะ”

“ขอโทษ?” เว่ยอู่ซินหัวเราะอย่างเย็นชา “แปลกจริงๆ พวกเจ้าไม่ได้ทำอะไรผิดกับข้า มีอะไรต้องขอโทษข้าด้วย?”

ยิ่งเขาพูดประชดประชันเท่าไหร่ ก็ยิ่งชัดเจนว่าเขาไม่พอใจอย่างยิ่ง

ชินเจียงอธิบายว่า “สหายเว่ย ก่อนที่จะก้าวขึ้นไปบนเวที พวกเราตกลงที่จะร่วมมือกันต่อต้านเยี่ยฉังเซิง แต่สุดท้ายข้าก็ยอมจำนนโดยสมัครใจ นี่เป็นความผิดพลาดของข้า และข้าต้องขอโทษเจ้า”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งชินเจียงและชินเหอจึงโค้งคำนับเว่ยอู่ซินอย่างลึกซึ้ง

เมื่อเว่ยอู่ซินเห็นท่าทางของพวกเขา ก็สบถอยู่ในใจ

บัดซบ ตอนนี้ขอโทษข้า ความสำนึกผิดนี้มันหายไปไหนก่อนหน้านี้?

ตอนที่เยี่ยฉังเซิงต่อยข้า ทำไมพวกเจ้าไม่ช่วยข้าฆ่าเขาล่ะ?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน