วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2459

ภายในห้องหออันหรูหรา

สองร่างสอดประสาน พลิ้วไหวราววิหคขับขาน

เปลวเทียนลุกโชน ราวกับกำลังส่งเสริมพวกเขา เพิ่มพูนบรรยากาศพิเศษขึ้นอีกครา

แม้จะเป็นครั้งแรกของหนิงอัน นางไม่มีประสบการณ์ใดๆ แต่นางก็เชื่อฟังยิ่งนัก เยี่ยชิวกล่าวอย่างไร นางก็ทำตามอย่างนั้น เรียกได้ว่า...

แนบชิดไร้รอยต่อ

เมื่อความรักถึงขีดสุด เยี่ยชิวพลันโคจรวิชาห้องหอโดยไม่ตั้งใจ ใครจะรู้ กลับเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นกะทันหัน

ชี่แท้ของเขาเปรียบดั่งคลื่นลูกใหญ่ ถูกหนิงอันดูดซับไปอย่างบ้าคลั่ง และร่างกายของหนิงอันก็ไม่ปรากฏความผิดปกติใดๆ

“เอ๊ะ เจ้ามีพลังบำเพ็ญด้วยหรือ?” เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และหยุดมือลงมองหนิงอัน

หนิงอันกล่าวหอบหายใจ “เมื่อครั้งก่อนข้าก็เตรียมจะบอกท่านแล้ว แต่กำลังจะเอ่ยปาก เสด็จพ่อก็มาถึงเสียก่อน”

“แต่ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยพบเลย ไยจึงเป็นเช่นนั้น?” เยี่ยชิวรู้สึกสงสัย

ตามเหตุผลแล้ว ด้วยพลังบำเพ็ญของเขา หากหนิงอันมีพลังบำเพ็ญ เขาก็ควรจะรู้ตั้งนานแล้ว

หนิงอันกล่าว “ร่างกายของข้าค่อนข้างพิเศษ หากข้าไม่ตั้งใจปลดปล่อยพลังบำเพ็ญ คนทั่วไปก็ไม่อาจตรวจพบได้”

เป็นเช่นนี้นี่เอง

ยังจำได้ว่าครั้งแรกที่พบหนิงอันที่เมืองผิงสุ่ย เยี่ยชิวก็สงสัยว่านางมีพลังบำเพ็ญหรือไม่ ครั้งนั้นต้าลี่เคยกล่าวว่า หนิงอันไม่เชี่ยวชาญวิชาลับในการซ่อนพลังบำเพ็ญ ก็ต้องมีของวิเศษที่ซ่อนพลังบำเพ็ญอยู่

แต่ทว่า ภายหลังที่ได้ร่วมเดินทาง หนิงอันไม่แสดงท่าทีหรือพฤติกรรมใดๆ ที่บ่งบอกถึงพลังบำเพ็ญแม้แต่น้อย

สิ่งนี้ทำให้เยี่ยชิวคิดว่า หนิงอันเป็นเพียงสตรีที่มีพรสวรรค์ที่ไม่มีพลังบำเพ็ญเลย

แต่ใครจะคาดคิดเล่าว่า นางมีร่างกายที่พิเศษ

“เจ้ามีพลังบำเพ็ญขั้นใด?” เยี่ยชิวถาม

หนิงอันกล่าว “สุดยอดขั้นทงเสิน”

อะไรนะ?

เยี่ยชิวยิ่งประหลาดใจขึ้นไปอีก

หนิงอันเป็นถึงสุดยอดขั้นทงเสินได้อย่างไร?

เหลือเชื่อยิ่งนัก

หนิงอันกล่าว “ข้าเข้าเป็นศิษย์ท่านอาจารย์ค่อนข้างช้า เพิ่งจะฝึกบำเพ็ญอย่างเป็นทางการได้เพียงปีเศษๆ เรื่องที่ข้ามีพลังบำเพ็ญนี้ มีเพียงท่านอาจารย์เท่านั้นที่รู้”

เยี่ยชิวถาม “เจ้าหมายความว่า เจ้าใช้เวลาเพียงปีเศษๆ ก็ทะลวงถึงสุดยอดขั้นทงเสินแล้วหรือ?”

“อืม” หนิงอันพยักหน้าเบาๆ

เยี่ยชิวตกตะลึง

บ้าไปแล้ว ความเร็วในการฝึกบำเพ็ญของหนิงอันช่างรวดเร็วนัก!

อย่างจิ่วเจี้ยนเซียนและคนอื่นๆ ใช้เวลาเป็นพันปีจึงฝึกบำเพ็ญถึงขั้นทงเสินได้ แต่หนิงอันกลับทำได้ภายในเวลาเพียงปีเศษๆ

นี่มันน่าสะพรึงกลัวเพียงใด?

เรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่ง!

แน่นอนว่าในโลกนี้ ย่อมมีบางคนที่ไม่เหมือนคนทั่วไป คนทั่วไปใช้ชีวิตทั้งชีวิต ยังไม่เท่าคนอื่นเพียงปีสั้นๆ ช่างน่าเจ็บใจนัก

“ในสถาบันจี้เซีย ศิษย์พี่ใหญ่ฝึกบำเพ็ญพลังปราณแห่งความชอบธรรม ศิษย์พี่รองส่วนใหญ่ศึกษาการกลั่นยา ส่วนข้าเรียนรู้วิชาเต๋า”

หนิงอันกล่าว “วันนั้นบนเขาตงซานในเมืองเฟยไหล นกกระดาษที่ท่านเห็นนั้น ข้าใช้เวทมนตร์วิชาเต๋าเสกขึ้นมา”

“เป็นอย่างไรบ้าง เก่งกาจใช่หรือไม่?”

“เก่งกาจ!” เยี่ยชิวหัวเราะ “ตอนนี้ข้าจะสอนวิชาเทพที่เก่งกาจยิ่งกว่าให้เจ้า”

“อะไรหรือ?” หนิงอันมีสีหน้าอยากรู้อยากเห็น

เยี่ยชิวโน้มตัวลงกระซิบข้างหูหนิงอัน บอกเคล็ดวิชาและเส้นทางโคจรของเส้นลมปราณในวิชาห้องหอ

ฟังจบ สีหน้าของหนิงอันแดงก่ำยิ่งขึ้น นางกล่าวว่า “ท่านพี่ วิชาเทพนี้ท่านเรียนมาจากไหน? ท่าทางมากมายนัก ช่างน่าอายเสียจริง~”

เยี่ยชิวหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ “เรามาฝึกด้วยกันเถิด เจ้าจะรู้ในไม่ช้าว่าวิชาเทพนี้เก่งกาจเพียงใด”

จากนั้น ทั้งสองก็เริ่มฝึกบำเพ็ญด้วยกัน

วิชาห้องหอเป็นวิชาเทพที่เมื่อชายหญิงร่วมมือกัน ไม่เพียงแต่จะบรรลุความสุขสูงสุดที่หลอมรวมเป็นหนึ่งได้ ยังสามารถเพิ่มพลังบำเพ็ญผ่านการบำรุงหยินหยางได้อีกด้วย

ไม่นาน เยี่ยชิวก็พบสิ่งผิดปกติอีกครั้ง

หนิงอันเปรียบเสมือนภาชนะขนาดใหญ่ที่ดูดซับชี่แท้ของเยี่ยชิวไม่หยุดหย่อน และดูเหมือนจะไม่เต็มไม่ว่าจะดูดซับเท่าใด

ค่อยๆ ทั้งสองก็เข้าสู่การฝึกบำเพ็ญที่ลืมตน

เมื่อเห็นผู้ที่กำลังผ่านด่านภัยพิบัติ แต่ละคนต่างเบิกตากว้าง

“องค์หญิงหนิงอัน?”

“ข้าไม่ได้ตาฝาดไปใช่หรือไม่?”

“เป็นองค์หญิงหนิงอันกำลังผ่านด่านภัยพิบัติจริงๆ หรือ?”

“...”

โจวอู่หวังรีบเปิดใช้งานค่ายกลเทพตกตะลึง ครอบคลุมพระราชวังไว้

เยี่ยชิวออกจากห้อง เห็นฮ่องเต้ต้าโจวและโจวอู่หวังยืนอยู่บนตำหนักแห่งหนึ่ง พุ่งทะยานขึ้นไปปรากฏข้างกายพวกเขา

“ฉังเซิง เกิดอะไรขึ้น? หนิงอันไยจึงผ่านด่านภัยพิบัติอย่างกะทันหันเช่นนี้?” ฮ่องเต้ต้าโจวถาม

โจวอู่หวังกล่าว “ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยสัมผัสได้ถึงพลังบำเพ็ญแม้แต่น้อยจากร่างของหนิงอันเลยนะ!”

เยี่ยชิวกล่าว “อันที่จริง หนิงอันเป็นสุดยอดขั้นทงเสินมานานแล้ว เพียงแต่ร่างกายของนางพิเศษ ไม่สามารถมองออกได้โดยปกติ”

ฮ่องเต้ต้าโจวและโจวอู่หวังได้ยินดังนั้น ก็มองหน้ากัน

จากนั้น โจวอู่หวังก็หัวเราะ “ดูท่า ต้าโจวของเรากำลังจะมีปราชญ์หญิงเกิดขึ้นแล้วสินะ”

ฮ่องเต้ต้าโจวก็หัวเราะเช่นกัน ทรงคิดในใจว่า “บางที จงโจวอาจจะมีราชินีเกิดขึ้นแล้ว!”

อู่เชียนฟานและอู่ว่านโจวรีบร้อนมาถึง เมื่อเห็นหนิงอันกำลังผ่านด่านภัยพิบัติ ทั้งสองก็ตะลึงงัน

“หนิงอันจะชำระบริสุทธิ์แล้วหรือ?”

“นางมิได้ไม่มีพลังบำเพ็ญหรือ?”

“หรือว่านางได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่?”

“เหลือเชื่อจริงๆ”

“...”

ได้ยินบทสนทนาของสองพี่น้อง เยี่ยชิวก็ขบขันอยู่ในใจ พลางคิดว่า “โอกาสอันยิ่งใหญ่ไม่มีหรอก แค่ฝึกบำเพ็ญวิชาห้องหอเท่านั้นเอง!”

พลันความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในสมองของเยี่ยชิว

ทันใดนั้น เมื่อมองหนิงอันที่กำลังผ่านด่านภัยพิบัติ สายตาของเยี่ยชิวก็ลึกซึ้ง และสีหน้าก็เคร่งขรึมอย่างผิดปกติ