วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2460

ในขณะนี้ พลังก๊าซวิญญาณทั่วฟ้าดินก็พุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง ราวกับกำลังหนุนพลังให้องค์หญิงหนิงผ่านพ้นด่านทดสอบแห่งสวรรค์ ไปได้

ในพริบตาเดียว ทั้งเมืองหลวงก็ถูกห่อหุ้มด้วยกลิ่นอายลี้ลับที่หาที่มาไม่ได้

อยู่ๆ บนฟากฟ้าก็มีแสงจ้าปรากฏ เหมือนมีเทพเจ้าเสด็จลงมา

แล้วเสียงฟ้าร้องก็ดังกึกก้องไม่หยุด ฟ้าแลบฉีกทะลุท้องนภา สายฟ้าผ่าลงมาไม่ขาดสาย

ใบหน้าของหนิงอันยังคงสงบนิ่งราวกับสตรีศักดิ์สิทธิ์ ราวกับเธอกลายเป็นหนึ่งเดียวกับพลังวิญญาณแห่งสวรรค์ ข้างกายปรากฏยันต์อักขระลอยเวียนไปมา เหมือนบันทึกหนทางฝึกฝนและความรู้แจ้งทั้งชีวิตของเธอ

แสงรอบกายเธอยิ่งสว่างจ้า ทำให้หนิงอันดูสง่างามราวกับ ธิดาเทพ

สวรรค์ลงโทษยิ่งมรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

หนิงอันถูกฟ้าผ่ากระเด็นซ้ำๆ เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล

เยี่ยชิวดึงสติกลับมา จ้องมองไปบนอากาศว่างเปล่าด้วยหัวใจเต้นรัว

“ไม่อยากเชื่อเลย ข้าฝึกฝนมาเป็นสิบปี สุดท้ายกลับโดนหนิงอันแซงไปไกลเลย”

อู่เชียนฟานพูดพลางถอนหายใจ

อู่ว่านโจวก็ว่า “ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเสด็จพ่อถึงให้หนิงอันไปประจำการที่แคว้นแยนนานกวน ด้านวรยุทธ์ข้าสู้ไม่ได้ พอวัดกับพลังฝึกฝน ข้าก็ยังสู้ไม่ได้อีก”

อู่เชียนฟานว่า “พี่ใหญ่ ท่านควรดีใจที่หนิงอันเกิดมาเป็นผู้หญิง ไม่งั้น บัลลังก์ฮ่องเต้พี่ไม่มีสิทธิ์นั่งหรอก”

“น้องชาย นายไม่ควรรู้สึกโชคดีเหรอ?” อู่ว่านโจวถามกลับ “นายไม่อยากเป็นฮ่องเต้หรอ?”

“ข้าไม่สนใจบัลลังก์หรอก” อู่เชียนฟานตอบ

“ ไม่สนใจจริงๆ หรือแค่พูดโกหกข้า?”อู่เชียนฟานถาม

“ข้าสนใจแค่การฝึกฝน เป้าหมายของข้าคือเป็นยอดคนไร้เทียมทาน โบยบินในฟ้าดินอย่างอิสระไร้พันธะ”

“สมกับเป็นพี่น้องข้าจริงๆ มีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่!” อู่ว่านโจวหัวเราะ

เขารู้ดีว่า ในบรรดาพี่น้องทั้งหลาย มีแค่อู่เชียนฟานเท่านั้นที่มีทั้งสิทธิ์และพลังพอจะท้าทายเขาได้ในเรื่องใครเป็นฮ่องเต้

พอได้ยินอู่เชียนฟานพูดชัดว่าตัวเองไม่สนใจ เขาดีใจแน่นอน

ขณะนี้ ข่งเทียนเซี่ยก็เดินเข้ามา

“พี่เยี่ย!”

ข่งเทียนเซี่ยเห็นเยี่ยชิวก็รีบคำนับ

“หนิงอันกำลังผ่านด่านทดสอบแห่งสวรรค์ รบกวนเวลาพักผ่อนนายไหม?” เยี่ยชิวหัวเราะเบาๆ

ข่งเทียนเซี่ยตอบ “ข้าเองก็สงสัยอยู่ว่าใครกันนะที่ทำให้เกิดความปั่นป่วนขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นศิษย์น้องของข้า”

“เกินคาดจริงๆ”

“ดีที่เฉาหยางยังหลับอยู่ ไม่งั้นถ้าได้เห็นฉากนี้คงเสียขวัญอีกแน่”

ในขณะเดียวกัน

ประชาชนในเมืองหลวงของต้าโจวต่างก็ตื่นตกใจกับเหตุการณ์นี้ บ้างก็พากันออกมายืนดูกลางถนน อยากเห็นกับตาว่าหนิงอันจะผ่านด่านภัยพิบัติได้หรือไม่

“เหลือเชื่อจริงๆ โดนฟ้าผ่าเป็นร้อยครั้งยังไม่ตาย นางเป็นใครกัน?”

“จะเป็นใครได้ล่ะ ต้องเป็นนางฟ้าสิ!”

“ถ้าไม่ใช่นางฟ้า จะงดงามได้ขนาดนี้หรือ?”

ชาวบ้านไม่รู้จักหนิงอัน แต่ละคนจึงได้แต่ยืนตะลึงด้วยความยำเกรง บางคนถึงขั้นคุกเข่าลงกับพื้นแล้วพึมพำว่า “ขอคารวะนางฟ้า!”

บนยอดตึกหอหยงเป่า

หนานกงเสี่ยวเสี่ยวยืนอยู่บนชั้นสูงสุด มองไปยังเหนือพระราชวัง ดวงตาเรียวหรี่เล็กน้อยพร้อมรอยยิ้ม “ราชวงศ์ต้าโจวมีหญิงปราชญ์โผล่มาได้ด้วย น่าสนใจจริงๆ!”

นอกอาคาร

อมตะชางเหม่ยยืนอยู่เคียงข้างกับเจ้าวัวต้าลี่

“ต้าลี่ นายก็คงไม่คาดคิดใช่ไหม ว่าจะได้ฉากนี้?” อมตะชางเหม่ยพูดยิ้มๆ

เจ้าวัวต้าลี่เกาหัวพลางตอบอย่างซื่อๆ “องค์หญิงหนิงอันมีืชทักษาะตอนไหน เเถมยังแข็งแกร่งมาก ทำไมข้าไม่รู้ตัวเลย?”

“ก็เพราะนายมันโง่สิ!” อมตะชางเหม่ยตอบ

“ถ้างั้นเต้าจ่างหมายถึงตนเองฉลาดมากใช่ไหม?” ต้าลี่กล่าว “ถ้าฉลาดมาก ทำไมยังไม่ชำระบริสุทธิ์ล่ะ?”

“เพราะข้าไม่อยาก!” อมตะชางเหม่ยเถียงเสียงแข็ง

“ไม่อยาก หรือว่าทำไม่ได้กันแน่?” ต้าลี่ดูถูกเเล้วกล่าว “แก่ปูนนี้แล้ว ซื่อสัตย์หน่อยไม่ได้รึไง?”

อมตะชางเหม่ยได้แต่สั่นคิ้วด้วยความโกรธ “ทวดมึงสิ พูดดีๆไม่ได้หรือไง?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน