วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2514

“ไว้ชีวิตด้วยเถิด!”

ขณะที่ข่งเทียนเซี่ยกำลังจะบีบแก่นวิญญาณของตู้จ้งจนแตกละเอียด ทันใดนั้น มีเสียงตวาดคำรามดังกึกก้องมาจากขอบฟ้า เหมือนเสียงฟ้าร้องกระหึ่ม

แค่ได้ยินเสียง ก็รู้แล้วว่าผู้มาใหม่คือสุดยอดมหาอำนาจระดับหนึ่ง

ตู้จ้งเหมือนคว้าความหวังสุดท้ายได้ ใช้แรงทั้งหมดตะโกนว่า “ช่วยข้าด้วย—”

“เฮ้อ!” ข่งเทียนเซี่ยถอนหายใจแล้วปล่อยมือออก

ตู้จ้งสีหน้าเปลี่ยนเป็นดีใจ คิดว่าในที่สุดจะรอดชีวิต แก่นวิญญาณรีบถอยหลังทันที

แต่ไม่ทันไร ข่งเทียนเซี่ยก็เตะเข้าตรงแก่นวิญญาณของเขา

“เจ้า...”

ปัง!

แก่นวิญญาณของตู้จ้งระเบิดตายสิ้น

“อะไรนะ?”

ทหารของต้าเว่ยที่เห็นเหตุการณ์นั้น รู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว

“แม่ทัพตู้ตายแล้วจริงหรือ?”

“คราวนี้จบกันแน่!”

“พวกเราก็ต้องตายแล้ว!”

“...”

ทุกคนตกใจมาก ต่างมองขึ้นฟ้า หวังว่าคนที่เพิ่งตะโกนเมื่อกี้จะมาช่วยพวกเขา

“ในที่สุดก็ตายแล้ว!” ทหารต้าโจวถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่หนิงอันกับเจ้าวัวต้าลี่กลับไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า กลับดูเคร่งเครียดยิ่งกว่าเดิม

พวกเขามองไปที่อากาศว่างเปล่า ไม่กะพริบตา

หลังจากข่งเทียนเซี่ยฆ่าตู้จ้งเสร็จ ก็รีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วยังกลับไปเป็นท่าทางสุภาพตามเดิม จากนั้นจ้องไปยังทิศทางหนึ่งในอากาศว่างเปล่า

ผ่านไปสักครู่

อากาศว่างเปล่าปรากฏรอยร้าวใหญ่ รอยเท้าขนาดใหญ่เปล่งแสงทองสดใส ก้าวออกมาจากรอยร้าวนั้น พร้อมกับทำให้โลกทั้งผืนสั่นสะเทือน

ตามด้วย ร่างเงาคนหนึ่งก้าวออกมา

ทุกคนมองไป เห็นคนคนนั้นตัวสูงใหญ่กำยำ เปล่งแสงทองรอบตัว ร่างกายเหมือนหล่อด้วยทองคำ

ผิวหนังเป็นสีทอง ตาของเขาเป็นสีทอง แม้แต่เส้นผมก็สีทองทุกเส้น มีประกายวิเศษเปล่งประกายออกมา

เขาเหมือนเทพเจ้าองค์หนึ่งที่เดินออกมาจากรอยร้าวในอากาศว่างเปล่า หลังจากนั้นท้องฟ้าและพื้นดินก็เต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งอำนาจไร้ขอบเขต

ทุกคนตกตะลึงกับการมาของเขา ราวกับได้เห็นเทพในตำนาน

การปรากฏตัวของเขา เหมือนพระอาทิตย์แรงกล้า ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ปฏิเสธไม่ได้ถึงการมีอยู่ของเขา

ร่างเงานั้นยืนอยู่ตรงนั้น กวาดสายตามองไปรอบๆ ในดวงตาสีทองเหมือนมีดวงดาวส่องแสง ทะเลกำลังคลื่นไหว ภูเขาสูงต่ำ เห็นแล้วทำให้คนรู้สึกเคารพอย่างลึกซึ้ง

บนกำแพงเมืองด่านเยี่ยนหนาน

เจ้าวัวต้าลี่และหนิงอันสบตากัน ทั้งสองเห็นถึงความหนักใจในดวงตาของอีกฝ่าย

“บุคคลนี้มีพลังมหาศาล เป็นนักบุญใหญ่ระดับสูงสุด”

เจ้าวัวต้าลี่ส่งเสียงผ่านจิตให้หนิงอันฟังว่า “รอให้คุณชายข่งกลับมา ข้าจะจัดการกับบุคคลนั้นเอง”

หนิงอันส่ายหัวพูดว่า “ต้าลี่ ถ้าพี่ศิษย์ไม่ไหว ข้าจะไปช่วยเขา”

“เจ้าอย่าเพิ่งลงมือ”

“ข้าบอกให้เจ้าลงมือเมื่อไหร่ เจ้าค่อยลงมือ!”

ในเวลาเดียวกัน ทหารของต้าโจวต่างก็พูดคุยกันอย่างกระซิบกระซาบ

“คนนี้เป็นใครกันนะ?”

“ดูท่าจะเก่งมากเลยนะ!”

“จะเป็นผู้มีฝีมือสูงของต้าเว่ยรึเปล่า?”

“ไอ้บ้า! ต้าเว่ยมีผู้มีฝีมือสูงเยอะขนาดนี้เลยหรือ?”

“...”

ในกองทัพต้าเว่ย มีทหารบางคนจำคนที่มาได้ ความสิ้นหวังที่เคยมีถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้นในทันที

“ไม่นึกเลยว่าองค์ราชาจะส่งเขามา ดีมาก!”

“เราจะไม่ตายแล้ว ไม่ต้องกังวลอีกต่อไป ต่อไปทหารต้าโจวจะต้องหวาดกลัว!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน