วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2515

ข่งเทียนเซี่ยได้ยินชื่อเฉาพั่วเทียนแล้ว สีหน้าไม่แสดงอาการใดๆ ชัดเจนว่าเขารู้จักตัวตนของเฉาพั่วเทียนมานานแล้ว

แต่ว่า เขายังคงแสร้งทำเป็นตกใจ ก้มหัวทักทายว่า “อ้อ ท่านผู้อาวุโสเทพสงคราม ยินดีที่ได้รู้จักขอรับ”

เฉาพั่วเทียนพูดเย็นชา “ข่งเทียนเซี่ย เจ้ากล้าดีจริงๆ ถึงขั้นไม่สนใจคำพูดของข้าเลยหรือ?”

“ท่านผู้อาวุโสท่านเข้าใจข้าผิดจริงๆ หากรู้ว่าเป็นท่านมา ไม่ว่าอย่างไรข้าก็จะปล่อยตู้จ้งไป” ข่งเทียนเซี่ยตอบ “แต่ข้าไม่รู้เลยว่าท่านผู้อาวุโสมานี่ขอรับ!”

เฉาพั่วเทียนพูดด้วยความไม่พอใจ “ยังจะมาแกล้งโง่กับข้าอีกหรือ เจ้าคิดว่าข้าเป็นเด็กสามขวบหรือไง?”

“ท่านผู้อาวุโสอย่าใส่ร้ายข้าเลย ข้าเคารพท่านมาก” ข่งเทียนเซี่ยแสร้งถามอย่างสงสัย “ท่านผู้อาวุโส มาที่นี่อย่างกระทันหัน มีธุระอันใดหรือขอรับ?”

ทำไมข้ามาที่นี่ เจ้าก็ไม่รู้จริงๆเหรอ?

แกล้งทำเป็นไม่รู้ แล้วก็ยังมาแกล้งโง่อีก!

เฉาพั่วเทียนตอบ “ข้ามาที่นี่ เพราะเรื่องสงครามโดยแท้”

“สงคราม?” ข่งเทียนเซี่ยทำเป็นไม่เข้าใจ “นี่เป็นสงครามระหว่างต้าโจวกับต้าเว่ย แล้วท่านผู้อาวุโสเกี่ยวอะไรด้วย?”

“ตามที่ข้ารู้ ต้าเฉียนล่มสลายไปแล้ว!”

เฉาพั่วเทียนได้ยินคำนี้ ถึงกับโกรธจนสั่นเกือบจะลงมือกับข่งเทียนเซี่ย

“ไอ้บ้าเอ้ย เจ้าต้องการจะล่วงเกินข้าแน่ๆ”

“เจ้าอย่าแกล้งโง่กับข้าบ่อยนัก ไม่งั้นจะไม่มีเรื่องคุยกันอีก!” เฉาพั่วเทียนโกรธจัด

ข่งเทียนเซี่ยถาม “ไม่ทราบว่าท่านผู้อาวุโสต้องการพูดอะไรกับข้าหรือขอรับ?”

เฉาพั่วเทียนตอบ “ข้ารับคำสั่งจากเว่ยอ๋อง มาช่วยตู้จ้งยึดด่านเยี่ยนหนาน ข้า…”

“เดี๋ยวก่อน!” ข่งเทียนเซี่ยขัด “ท่านผู้อาวุโสไม่ใช่เทพสงครามของต้าเฉียนหรือ แล้วทำไมถึงบอกว่ารับคำสั่งจากเว่ยอ๋อง? เรื่องนี้มันยังไงกันแน่? ท่านทำให้ข้างงไปหมดแล้ว”

เจ้าเองก็รู้ว่าต้าเฉียนล่มสลายแล้ว แต่ไม่รู้ว่าข้าสวามิภักดิ์เว่ยอ๋อง?

ข้าว่าเจ้าไม่ใช่คนงง แต่เจตนาจะล่วงเกินข้า

ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าฟูจื่อถึงรับศิษย์แบบนี้ได้ยังไง?

เฉาพั่วเทียนอดกลั้นความโกรธพูด “ข่งเทียนเซี่ย ข้าจะไม่เสียเวลาพูดกับเจ้า”

“ข้าจะบอกความต้องการของข้า”

“ด้วยเกียรติของฟูจื่อ เรื่องที่เจ้าฆ่าตู้จ้ง ข้าจะไม่ถือโทษ แต่เจ้าต้องรีบออกไป เรื่องสงครามของที่นี่เจ้าอย่าเข้ามาเกี่ยวข้องอีก”

ข่งเทียนเซี่ยถาม “ถ้าข้าไป แล้วด่านเยี่ยนหนานจะทำอย่างไร?”

เฉาพั่วเทียนพูด : “ด่านเยี่ยหนานไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า…”

ข่งเทียนเซี่ยตอบ: “ข้าเป็นผู้บัญชาการรองที่รักษาด่านเยี่ยนหนาน จะไม่เกี่ยวกับข้าได้ยังไง?”

เฉาพั่วเทียนพูด : “ข้าขอบอกอีกครั้ง ให้เจ้ารีบไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”

“ข่งเทียนเซี่ย บอกตรงๆว่าข้าเห็นแก่เกียรติของฟูจื่อ จึงพูดมากมายกับเจ้า ไม่ถือโทษโกรธ หากเป็นคนอื่น ข้าฉีกเป็นชิ้นๆ ไปนานแล้ว”

“อย่ามาไม่เห็นคุณค่าความเมตตา”

ข่งเทียนเซี่ยพูด : “ท่านผู้อาวุโส อย่าขู่ข้าเลย ข้าขี้กลัวมาก”

“ข้าไม่ได้ขู่เจ้า ข้าแค่หวังว่าเจ้าจะไม่รนหาที่ตายเอง” เฉาพั่วเทียนพูด: “เจ้ายังเด็ก มีอนาคตอีกยาวไกล ฟูจื่อก็ให้ความสำคัญกับเจ้า อย่าทำลายอนาคตตัวเองเลย”

ข่งเทียนเซี่ยพูด : “ข้าออกจากด่านเยี่ยนหนานก็ได้ แต่ข้ามีเงื่อนไขของข้า”

“ข้อแรก ห้ามทำร้ายศิษย์น้องของข้าและทหารต้าโจวแม้แต่คนเดียว”

“ข้อสอง กองทัพเว่ยต้องถอนกำลัง”

“ข้อสาม ท่านผู้อาวุโส ต้องสาบานด้วยกฎแห่งสวรรค์ ว่าต้าเว่ยจะไม่โจมตีด่านเยี่ยนหนานตลอดไป มิฉะนั้นท่านจะตายไร้ที่ฝังศพ และตระกูลเทพสงครามจะสูญพันธุ์”

“ท่านผู้อาวุโส เงื่อนไขของข้าสมเหตุสมผลใช่ไหม?”

บนผืนดิน

ทุกคนต่างตกตะลึง

คงไม่มีใครคิดว่า ข่งเทียนเซี่ยจะกล้าขอเงื่อนไขแบบนี้กับเฉาพั่วเทียน

สมเหตุสมผลไหม?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน